هلین امید، عضو کمیته مرکزی پ‌ک‌ک، در «برنامه ویژه» تلویزیون مدیا هابر شرکت کرد و به مناسبت ۲۵ نوامبر، روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان سخن گفت.

هلین امید در ابتدای سخنان خود به رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان که مقاومتی بی‌سابقه در برابر توطئه و نسل‌کشی امرالی انجام می‌دهد، سلام کرد.

امید گفت: مقاومت در امرالی و اقدامات در آنجا باید به عنوان مرکز حوادث و اتفاقات در نظر گرفته شود، بنابراین حقیقت امرالی و حقیقت رهبر خلق کورد باید همیشه در دستور کار باشد.

هلین امید همچنین چهل و پنجمین سالگرد تاسیس پ‌ک‌ک را به رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان، بنیانگذار پ‌ک‌ک تبریک گفت.

امید گفت: «مبارزه با مرکز نسل‌کشی امرالی، علیه سیستم نسل‌کشی مهم است. این به بالا بردن استاندارد آزادی مربوط می‌شود. بر این اساس، من از همه می‌خواهم که در این زمان، در ماه حزب، نظام تحمیلی بر رهبر آپو، رهبر آزادی را بشکنند.»

خشونت علیه زنان در اساس تمدن است

هلین امید، عضو کمیته مرکزی پ‌ک‌ک، به مناسبت ۲۵ نوامبر، روز مبارزه با خشونت علیه زنان، ابتدا خواستار مبارزه سازمان‌یافته برای همه زنان شد و گفت: « دنیای ما در حال تبدیل شدن به دنیایی است که زندگی در آن به دلیل مفهوم تسلط مردانه دشوار شده است. می‌توان گفت خشونت در هر زمینه‌ای از زندگی وجود دارد. با این حال، در مرکز این امر، خشونت علیه زنان قرار دارد. تحلیل‌های تاریخی و اجتماعی همیشه ما را به روزهای آغازین تاریخ می‌رساند. ما به چگونگی شکل‌گیری تمدن، دولت و حکومت توجه می‌کنیم. می‌بینیم که; تمدن بر دو چیز تکیه داشت و به این شکل بنا شد. بر پایه برتری بر زنان بنا شده است و این مبتنی بر دروغ و خشونت است. خشونت علیه زنان اساس تمدن است. بدون خشونت علیه زنان، تمدن، دولت گرایی، نظام استبدادی وجود نخواهد داشت. بنابراین، تبعیض جنسی اجتماعی در کلمات نیز وجود دارد. این جمله که «نباید اجازه دهی زنان سر خود را بلند کنند، وقتی زن سرش را بالا می‌گیرد باید او را بزنی» برای این است که زن هرگز متعلق به خود نباشد، همیشه کتک بخورد و هرگز مورد احترام نباشد.

هلین امید با بیان اینکه بدن و وجود زن که در آغاز بشریت به عنوان یک چیز مقدس تلقی می‌شد ، تبدیل به چیزی کوچک شده است که کم و حقیر دیده می‌شود و خاطرنشان کرد که در اساس خشونت حقایق عقیدتی و جنسیت گرایی وجود دارد.

هلین امید با یادآوری اینکه زنان در سراسر جهان به ویژه در خاورمیانه در بحبوحه یک جنگ جدی قرار دارند، ادامه داد: «بنابراین در ۲۵ نوامبر باید خشونت انجام شده علیه زنان و همچنین مبارزه با خشونت بیشتر در دستور کار قرار گیرد. این کار نباید فقط در یک روز انجام شود، در واقع ما واقعا به یک مبارزه سازمان‌یافته نیاز داریم، زنان باید دور هم جمع شوند و صدای خود را بلند کنند.»

ایستادگی در برابر نظام مالکیت کنونی شرط زندگی آبرومندانه زن است. توجه کنید؛ هیچ زنی متعلق به خودش نیست. همیشه متعلق به دیگران است. متعلق به شوهرش، متعلق به پدرش، متعلق به دوست مردش است. همیشه متعلق به مردان است. سیستم مالکیت به این صورت است. حالا احزاب نیز همین کار را می‌کنند. منظورم این است که زنان در حزب عدالت و توسعه همیشه اینگونه هستند. یعنی زن مال خودش نیست. این تخریب، خود بزرگترین منبع خشونت است.

زن باید مال خودش باشد. بزرگترین  «ناموس» این است که یک زن متعلق به خودش باشد. ما باید متعلق به خودمان باشیم. ما زنها باید از همدیگر صیانت کنیم. چه پدرمان باشد، چه کسی که خیلی دوستش داریم، یک مرد، نباید در مورد زنان تصمیم بگیرد. زنان باید خودشان تصمیم بگیرند. راه برای انجام این کار، جدا شدن از سیستم فعلی مردانه است.

زنان باید خود را از سیستم جدا کرده و خود را به روشی دیگر سازماندهی کنند

ضروری است که زن تا می‌تواند خود را از سیستم جدا کند و خود را به گونه‌ای دیگر سازماندهی کند. زن هر چه بیشتر مستقل عمل کند، هر چه بیشتر روی پای خود بایستد، به همان اندازه بیشتر خود را می‌شناسد، جنسیتش را می‌شناسد، صاحب اراده می‌شود و قابل احترام می‌شود. عشق و وفاداری واقعی نیز بر این پایه استوار است. بنابراین رهبر آپو گفت: «صلح سرچشمه عشق است» . این سخنی نیست که به عنوان یک سخن ادبی گفته شده باشد. به دلیل این آگاهی از آزادی، فلسفه آزادی جنبش زنان ما پ‌ک‌ک به طور طبیعی منبع عشق شده است. بدون آن، ایستادن در برابر خشونتی که اکنون وجود دارد، ممکن نیست.

ما در مورد واقعیتی صحبت می‌کنیم که شبیه یک هیولا شده است. تمدن کنونی از هر نظر مردانه است. همه جا سیاست به کار مرد تبدیل شده است. آنها رهبران ارتش هستند. صحبت می‌کنند، بیان می‌کنند. بار نظام سرکوبگر سرمایه‌داری، بار جنگ بر دوش زنان گذاشته شده است. آیا زن این را سرنوشت خود خواهد دید و آن را خواهد پذیرفت؟ یا دور هم جمع می‌شوند، خود را سازماندهی می‌کنند و برای تعیین مسیر خود می‌جنگند؟ ما می‌گوییم که اساساً راه را برای این کار ساخته‌ایم. یعنی ما به عنوان پاژک برای زنان دنیا، یک راه و مسیر ایجاد کرده‌ایم، به الگو و مدل تبدیل شدیم. از همه زنان بویژه زنان منطقه می‌خواهیم که این الگو، این پیشاهنگی را بشناسند، به راه درست بپیوندند و با نظام مردسالار مبارزه کنند».