پیام تسلیت ک‌ژک برای سکینه آرات
شورای هماهنگی ک‌ژک با عرض تسلیت برای مادر صلح سکینه آرات که درگذشت، گفت: «مبارزه ما تا زمانی که کوردستان آزادی را که آرزویش را داشتند و زندگی آزاد را که رویای آن را در سر می‌پروراندند، محقق کنیم، ادامه خواهد داشت.»
بیانیه ک‌ژک
شورای هماهنگی کنفدرالیسم زنان کوردستان (ک‌ژک) در پیام تسلیت خود که برای مادر صلح سکینه آرات منتشر کرد، موارد زیر را بیان داشت:
«با اندوه فراوان از درگذشت مادر صلح، دایه سکینه آرات، مطلع شدیم. زندگی دایه سکینه آرات که چهار فرزندش در انقلاب کوردستان به شهادت رسیدند، بیانگر میهن‌دوستی، مقاومت و آگاهی آزاد است که باید سرمشق قرار گیرد. او شاهد زنده، قربانی و صاحب قیام و مقاومت شکست‌ناپذیر علیه انکار-نابودی و نسل‌کشی صد ساله بوده است. دایه سکینه که تاریخ زنده کورد تسلیم‌ناپذیر است و از قیام شیخ سعید تا جنبش انقلابی پ‌ک‌ک امتداد دارد، همزمان با مقاومت بی‌وقفه خود، موضع زنان آزاد کورد را نمایندگی کرده است. دایه سکینه که مادری را به مادری جامعه و مادری میهن تبدیل کرد و بی‌وقفه برای مبارزه کوردستان آزاد تلاش کرد، هویت مادر بودن با سکوت تحمیل شده و تسلیم شدن به سرنوشت را درهم شکست و یکی از بنیانگذاران سیاست مادری شد. زندگی دایه سکینه که مبارزه خود را با همراهی با مقاومت رفیق جمال آرات در مقابل درب زندان آغاز کرد و با عضویت در جنبش مادران صلح ادامه داد و مقاومت سیاسی دموکراتیک را در همه ابعاد با مسئولیت عضویت الگوی جامعه دموکراتیک ادامه داد، فراموش نشدنی است. ما یاد او را با عشق گرامی می‌داریم و به خانواده و مردم‌مان تسلیت می‌گوییم.
این هویتی که توسط مادران ده‌ها هزار شهید، رفقای گریلا و زندانی ما ایجاد شده است، مبتنی بر قدرت تبدیل درد به آگاهی و توسعه مبارزه علیه نظام‌های بردگی که عامل دردها هستند، می‌باشد. مادران ما که رفقای فرزندانشان بودند، زحمتکشان واقعی تمام موفقیت‌ها و پیروزی‌های خلق شده بوده‌اند. آنها حتی یک روز در مقابل درب زندان‌ها، درب سردخانه‌ها و میدان‌ها امان ندادند و رهروان راهپیمایی مملو از عشق، درد، عزم و امید انقلاب بوده‌اند. گاهی آهن شدند و در آتش ذوب شدند، گاهی خاک شدند و مقاومت کردند، گاهی آب شدند و به آتش‌ها حمله‌ور شدند، اما همیشه کوه شدند و هرگز خم نشدند. چه خوشبختیم که فرزندان چنین مادرانی هستیم که ارزش فدا کردن جان برای آنها را دارند.
سخن ما به نام دایه سکینه، به همه مادران داغدار که تاکنون جان خود را از دست داده‌اند و به همه مادرانی که به مقاومت خود ادامه می‌دهند، این است: مبارزه ما تا زمانی که کوردستان آزادی را که آرزویش را داشتند و زندگی آزاد را که رویای آن را در سر می‌پروراندند، محقق کنیم، ادامه خواهد داشت. آنها هرگز نباید فراموش کنند که آنها مادران قهرمانانی هستند که هر یک از آنها ارزش فدا کردن جان‌مان به آنها و قیامت به پا کردن برای آنها را دارند. آنها مادران این دلاوری باشکوه هستند. ما همیشه فرزندان شجاع و قهرمان آنها خواهیم بود.»
