فاطمه اویار، پاکیزه نایر و سوه دمیر سه فعال سیاسی کرد بودند که یکسال پیش در چهارم ژانویه ۲۰۱۶ توسط نیروهای نظامی ترکیه در شهر سلوپی تیرباران شدند. اثر نوزده گلوله بر پیکر آنها وجود داشت. این اقدام بخشی از جنایاتی بود که ترکیه پس از اعلام خودمدیریتی مردمی در شهر سلوپی در حمله به این شهر علیه غیرنظامیان انجام داد.

در چهارم دسامبر سال ۲۰۱۵، دولت ترکیه در شهر سلوپی واقع در ایالت شرنخ اعلام حکومت نظامی کرد و این شهر بخاطر اعلام خودمدیریتی هدف حملات سنگین ارتش قرار گرفت.

 

اهالی شهر در کنار جوانانی که در محلات سنگربندی کرده بودند در برابر هجوم نظامیان ترکیه تصمیم به ایستادگی گرفتند.

 

در میان قتل‌عام دهها انسان در سلوپی، واقعه تیرباران سه زن به اسامی فاطمه اویار، پاکیزه نایر و سوه دمیر توسط نیروهای ترکیه در یکی از خیابان‌های شهر دردآور بود.

پاکیزه نایر رئیس مشترک شورای شهر سلوپی بود که بخاطر شجاعتش از رهبران مردمی قیام در شهر به حساب می‌آمد. او در روزهایی که سلوپی زیر آتش توپ و تانک ارتش بود بجای فرار، ایستاد و از مردمش دفاع کرد.

 

او در یک سخنرانی در مرکز سلوپی گفت ما پیروز می‌شویم در این کوچه‌ها رقص آزادی برپا خواهد شد.

 

نایر پیش از اینکه اعدام شود طی شرکت در یک برنامه تلویزیونی گفت: "اگر مردم ایالت بوتان پیروز شوند به معنای پیروزی بشریت خواهد بود."

این آخرین جملەای بود که در بیست و سومین روز مقاومت سلوپی از پاکیزه نایر شنیده شد.

همچنین سوه دمیر از اعضای کنگره زنان آزاد بود که همە او را به عنوان زنی فداکار می‌شناسند. او در صف نخست اعتراضات در برابر نیروهای اشغالگر ترکیه سینه سپر کرد. زنی شجاع و موفق که در گردهمایی‌های سلوپی طی سخنرانی‌ها، خواستش برای صلحی عادلانه و همزیستی مسالمت آمیز را همیشه تکرار می‌کرد.

فاطمه اویار هم از دوستان او در کنگره زنان آزاد بود. آنها هر سه پیشگامان مقاومت مردمی بودند و تا آخرین لحظه از حق خودمدیریتی مردم سلوپی دفاع کردند.

 

فاطمه، سوه و پاکیزه در چهارم ژانویه پس از دستگیری توسط نظامیان ترکیه در خیابان تیرباران شدند. اثر اصابت نوزده گلوله در پیکر بی‌جان آنها دیده می‌شد.

 

بهیه نایر مادر پاکیزه نایر در سالگرد جانباختن او می‌گوید: "دخترم در سخت‌ترین شرایط ممکن در کنار مردم بود و با قبول مسئولیت در شورای شهر، وظیفه سنگینی را بر عهده گرفت. او همیشه می‌گفت که تحت هیچ شرایطی شهرش را ترک نخواهد کرد، چه مرگ و چه پیروزی باید در سلوپی باشد."

 

بهیه نایر می‌گوید قاتلان دخترم و دو همراهش هنوز هم در کوچەهای شهر قدم می‌زنند اما روزی می‌آید که تاوان پس دهند.

 

هاریکا پکر از اعضای کنگره زنان آزاد که پس از ممنوعیت فعالیت به جنبش زنان آزاد تغییر نام داده است با صدایی بغض‌آلود از رفقای جانباخته خود می‌گوید.

 

او می‌گوید رفاقتش با فاطمه اویار در زندان بوده و در مدت سه سال و نیم حبس به این فکر می‌کردند که پس از آزادی چگونه برای آرمانشان تلاش کنند.

 

هاریکا پکر می‌گوید فاطمه و سوه و پاکیزه هرچند اکنون در میان ما نیستند اما رفقایی زنده در میان مردم هستند.