مرکز فرهنگ و هنر روژهلات کوردستان در اروپا برای درگذشت هنرمند برجسته روژهلات کوردستان، قادر صوفیانی مشهور به قادو، یک پیام تسلیت منتشر کرده و گفت: «درگذشت قادر صوفیانی، ضایعه بزرگی برای فرهنگ کوردستان و روژهلات کوردستان است.»
دنگبیژ برجسته روژهلات کوردستان، قادر صوفیانی مشهور به قادو، دیروز مورخ ۲۰ جولای ۲۰۲۴ در بیمارستان ارومیه به دلیل بیماری قلبی جان باخت. در رابطه با این مسئله مرکز فرهنگ و هنر روژهلات کوردستان در اروپا یک پیام تسلیت منتشر کرد. (دنگبیژ، خواننده نوعی سبک کهن از آواز کهن کوردی است که یک لقب نیز می‌باشد)
در این پیام آمده است: «متاسفانه دوباره یک ستاره دنگبیژ از روژهلات کوردستان در آسمان هنر کوردی را از دست دادیم. دنگبیژ قادر صوفیانی در میان خلق در روژهلات کوردستان به دنگبیژ قادو شناخته می‌شود، سال‌هایی دور و دراز به فرهنگ دنگبیژی خدمت نموده و ده‌ها اثر ارزشمند را به خلق کورد آرشیو دنگبیژی کورد ارائه کرده است.
قادو شخصیتی ارجمند و تاثیرگذاری در میان جامعه ما بود، درگذشت شخصیتی به مثابه دنگبیژ نادر صوفیانی یک ضایعه بزرگ برای فرهنگ و هنر کوردی و به خصوص دنگبیژی کوردی در روژهلات کوردستان است، به عنوان مرکز فرهنگ و هنر روژهلات کوردستان در اروپا به خلق کورد و خانواده دنگبیژ قادر صوفیانی، تسلیت می‌گوییم.»
مراحلی از زندگانی دنگبیژ قادو:
دنگبیژ قادر صوفیانی (قادو) مورخ مارس ۱۹۴۱ در روستای عمرآوا در منطقه سومابرداوست از توابع ارومیه به دنیا آمد، در ۶ ماهگی پدرش را از دست داد. به همراه مادرش زندگی دشواری را می‌گذراند، مادر او بخاطر سختی‌های زندگی ازدواج می‌کند اما ناپدری، قادو را قبول نمی‌کند، به همین خاطر مادرش از او جدا می‌شود و پس از مدت طولانی، مادر او دوباره ازدواج می‌کند.
قادو در سن ۹-۱۰ سالگی درد و آلام خود و مادرش را احساس کرده و به همین خاطر با دنگبیژی و سرودن کلام، درد و آلام‌های خود را ابراز می‌کند. (کلام سبکی کهن از آواز کوردی است)
قادو دارای تحصیلات نبود، اما چنان هوشی داشت که اشعار کلام‌هایشان را خودش درست می‌کرد و به حافظه می‌سپرد.
در سن ۱۷-۱۸ سالگی به دوست صمیمی دنگبیژی به نام سلیمان از روستای هَشیانی در منطقه سوما برادوست مبدل می‌شود، سلیمان انسانی محترم و کارآمد بود و چندین کلام را به قادو آموخت، قادو در کنار او دنگبیژی را فرامی گیرد، قادو دیگر سلیمان را به استاد خود می‌داند.
یکبار هنرمندی از باکور کوردستان به نام، عَودی، به روژهلات کوردستان می‌آید، در یک قهوه‌خانه صدای قادو را می‌شنود و به او می‌گوید: «واقعاهم دنگبیژ هستی، از دنگبیژی دست بردار نشو، دنگبیژی را به تو تبریک می‌گویم.»
قادو قطعه‌های هنرمندان عودی، حاجی عبدالکریم و چند دنگبیژ دیگر را خوانده است. چندین کلام مخصوص به خود را نیز ایجاد کرده است.
همراه با چندین دنگبیژ برجسته و مشهور کوردستان دیدار و ملاقات داشته است.
قادو یکی از کلام‌هایش به نام مِوانو (به معنای ای میهمان) را بسیار دوست می‌داشت، که آن را مخصوص به عاشقان سروده است. وی نه تنها برای عاشقان بلکه چندین کلام دیگر برای نبرد و مبارزه قهرمانان، سروده است.
قادر صوفیانی در سال ۱۹۷۹ برای درمان بیماری‌اش، همسر و روستای صوفیان را ترک کرده و به شهرک اَلواجی از توابع ارومیه می‌رود، پس از ۱۷سال همسر او براثر بیماری، جان می‌بازد. قادو دارای ۸ فرزند بود، ۵ دختر و ۲ پسر.
قادر صوفیانی معرف به قادو، مورخ ۲۰ جولای ۲۰۲۴ در بیمارستان شهر ارومیه به دلیل بیماری قلبی جان باخت.
