توماس کلیپر با بیان اینکه از روزنامه‌نگاران هیرو بهاالدین و گلستان تارا پشتیبانی می‌کند، گفت: «من با ساختن پرتره به آنها احترام می‌گذارم و اگر عبارت بجایی باشد سعی می‌کنم احترام خود را به آنها تقدیم کنم و دوباره به حیات بازگردانم.»
نمایشگاه حکاکی «حکاکی‌های کرشنر: بنجامین بادوک، گابریلا جولوویچ و توماس کیلپر» (Kirchner Holzschnitte: Benjamin Badock, Gabriela Jolowicz und Thomas Kilpper) در تالار هنر برمن افتتاح شد. سخنرانی افتتاحیه نمایشگاه حکاکی که در ۷ اتاق به نمایش گذاشته شده است توسط مدیر تالار هنر برمن پروفسور دکتر کریستوف گروننبرگ انجام شد. دکتر کریستوف گروننبرگ اظهار داشت که انتظار داشتند سه هنرمند در این نمایشگاه شرکت کنند، اما بنجامین بادوک به دلیل بیماری نتوانست در آن شرکت کند و گفت:
«این بسیار ناراحت‌کننده است زیرا او کمک بزرگی کرد. اما دو هنرمند دیگر، گابریل جولوویچ و توماس کلیپر نیز اینجا هستند و به ما کمک کردند تا آثار را وارد قرن بیست و یکم کنیم و آنها را به روز کنیم. اما البته تعدادی کار گرافیکی، چاپی، طراحی، آبرنگ، حدود ۵۰ اثر نیز وجود دارد که بیشتر آنها پس از جنگ جهانی دوم به خانه آمدند. کرشنر بارها و بارها در اینجا به نمایش درآمده است، او همچنین شخصیت محوری در بازنمایی اکسپرسیونیسم بود و هنوز هم می‌توان گفت که او یک شخصیت مرکزی است.» گروننبرگ با ارائه اطلاعاتی درباره اکسپرسیونیسم بعداً در سخنرانی خود گفت: «تمرکز بر چاپ چوبی به عنوان ابزار اساسی اکسپرسیونیسم نیز ابزار اساسی ارنست لودویگ کرشنر بود. اما البته، اولین دستگاه تکثیر، بسیار مستقیم، بسیار فیزیکی، به خصوص امروز که همه چیز دیجیتال و در بدن‌ها است، ما فکر می‌کنیم که این ابزار واقعی، مستقیم و همه‌جانبه است.»
علاوه بر آثار کرشنر، یکی از خالقان اکسپرسیونیسم، آثار بنجامین بادوک، گابریلا جولوویچ و توماس کلیپر نیز به نمایش گذاشته شده است. کیوریتور دکتر آنت رکرت در تشریح روند شکل گیری نمایشگاه می‌گوید: «من به دنبال هنرمندانی بودم که به اندازه ارنست لودویگ کرشنر به حکاکی علاقه دارند و آماده‌اند تا در این پروژه به من بپیوندند - و این عامل تعیین کننده است – همچنین آماده هستند که برای مدت طولانی با ارنست لودویگ کرشنر تعامل داشته باشند و با شخصیتی بسیار دوسوگرا، که می‌تواند در عین حال شما را عصبانی کند و سوالات زیادی را مطرح کند رابطه داشته باشند. و هر سه نفری را که پیدا کردم هیجان‌زده بودند. زیرا می‌گفتند، هر چه درباره کرشنر به تفصیل فکر می‌کنم، مراحل کار او بسیار جذاب است. و به عنوان یک منبت‌کاری چوب، این برای ما لذت بزرگی است.»
«من می‌خواهم با هنر خود با جامعه صحبت کنم»
ما در سالن نمایشگاه در تالار هنری برمن قدم می‌زنیم. صادقانه بگویم، من در مورد پرتره‌هایی که توماس کلیپر روی چوب می‌کشد کنجکاو هستم. باید بگویم وقتی به سالنی رفتیم که پرتره‌های هنرمند کلیپر در آن به نمایش گذاشته شده بود، بسیار تحت تأثیر قرار گرفتم. ارنست لودویگ کرشنر، برای جنبش زندگی سیاه‌پوستان مهم است، آنت رکرت، معمار اسرائیلی ایال وایزمن، معروف به اظهارات ضد اسرائیلی، دونا هارووی فیلسوف، سیلویا فدریچی نویسنده برجسته، هنرمند هیتو استایرل، آندریا ولف که در مبارزات آزادی کوردستان به شهادت رسید، و روزنامه‌نگارانی که توسط دولت ترکیه در باشور کوردستان به قتل رسیده‌اند، ۱۱۳ پرتره، از جمله هیرو بهاالدین و گلستان تارا، روی چوب کشیده شده‌اند. هنرمند توماس کلیپر خطاب به حاضران در سالن گفت: «و فرصتی برای صحبت به عنوان یک هنرمند. در هر صورت، من هنر را اینگونه تصور می‌کنم. من می‌خواهم با هنرم با جامعه صحبت کنم. مفهوم اساساً بسیار ساده است. آنچه را که این زمین تجربه کرده است به زمین بازگردانم. و ما در موزه قدم می‌زنیم. در موزه چه کارهایی انجام می‌شود؟ تصاویر نشان داده می‌شوند. قهرمانان من حدود ۶۰ نفر هستند، همه آنها هنر را نشان می‌دهند. از این حیث در فضایی در چارچوب موزه آنطور که می‌شناسیم حرکت می‌کنیم. و در واقع، به آنها اجازه دادم در مورد درگیری‌ها صحبت کنند؛ زیرا من جهان امروز را دنیایی بسیار قطبی و پر از درگیری می‌دانم. این به نوعی از طریق این آثار هنری، از طریق قهرمانان اینجا بیان می‌شود.»
«به عنوان یک هنرمند، احساس کردم که باید با آثار هنری خود صحبت کنم»
دوست دارم با هنرمندی به نام توماس کلیپر که در پایان نمایشگاه نقاشی‌های چوبی با او آشنا شدم، درباره آثارش صحبت کنم. به‌ویژه هنگام تمرکزش بر روی پرتره‌های روزنامه‌نگاران هیرو بهاالدین و گلستان تارا که توسط دولت ترکیه با یک پهپاد در منطقه سیدصادق از توابع سلیمانیه در ۲۳ اوت به قتل رسیدند و اینکه آنها را در مهم‌ترین موزه برمن به نمایش گذاشت؛ از او می‌پرسم انگیزه‌اش چه بود.
توماس کلیپر در پاسخ به سوال من بسیار آرام گفت: «من احساس می‌کردم که در این قتل نقش داشتم زیرا دولت من بخشی از ناتو است و ارتش ترکیه نیز بخشی از ناتو است. به همین دلیل من با این روزنامه‌نگاران احساس همبستگی می‌کنم. و این مایه شرمساری است. ما در مورد دموکراسی صحبت می‌کنیم، اما در اینجا افرادی که برای آگاه کردن مردم کار می‌کنند کشته می‌شوند. پس این اصلاً دموکراسی نیست. کاملا برعکس. و من نمی‌توانم این را در اخبار ما بخوانم. بنابراین، به عنوان یک هنرمند، احساس می‌کردم که باید از طریق آثار هنری‌ام در این مورد صحبت کنم. بنابراین کاری که من انجام می‌دهم این است که یک پرتره می‌کشم. من سعی می‌کنم تا آنجا که می‌توانم به آنها احترام بگذارم و آنها را دوباره به حیات بازگردانم. البته آنها دیگر زنده نیستند، اگر عبارت بجایی باشد سعی می‌کنم احترام خود را به آنها تقدیم کنم.»
«زمانی که در فرانکفورت زندگی و تحصیل می‌کردم، آندره آ را می‌شناختم و بسیار تحت تاثیر او قرار گرفتم»
تصویر انقلابی آلمانی آندره آ ولف (روناهی) که در سال ۱۹۹۶ توسط دولت ترکیه به طرز وحشیانه‌ای به قتل رسید نیز به نمایش گذاشته شده است. انقلابی بزرگ آندره آ ولف (روناهی) که ۲۸ سال پیش به همراه ۲۳ تن از رفقایش پس از اینکه در جریان درگیری با دولت فاشیست ترکیه اسیر می‌شود توسط دولت ترکیه شکنجه و به قتل رسید، به نماد مبارزه انترناسیونالیستی در داخل تبدیل می‌شود. مبارزات آزادی کوردها در این نمایشگاه، پرتره آندره آ ولف در دست هنرمند-نویسنده هیتو سیتییرل ظاهر می‌شود. البته این اتفاقی نیست. در واقع، توماس کلیپر رابطه بین آندره آ ولف و هیتو استایرل را با اشاره به آنها توضیح می‌دهد: «من همچنین دوستی به نام آندره آ ولف دارم. او یک رفیق بود. در فرانکفورت با او کار می‌کردم. زمانی که در فرانکفورت زندگی و تحصیل می‌کردم، با آندره آ آشنا شدم و بسیار تحت تاثیر او قرار گرفتم. او مجبور شد مخفیانه کار کند زیرا فشار در آلمان بسیار زیاد بود. پلیس او را به عضویت در فراکسیون ارتش سرخ (RAF) متهم کرد، در حالی که او عضو نبود. سپس به کوردستان رفت، البته من ردش را گم کردم. و او نیز در اقدامی وحشتناک توسط ارتش ترکیه کشته شد، یعنی بعد از دستگیری کشته شد. و توسط یکی از رفقایش به نام هیتو استایرل معرفی شد. آندره آ زمانی که در مونیخ جوان بود با او دوست بود. و این روزها هیتو استایرل یک هنرمند شناخته شده در آلمان است که من بسیار به او احترام می‌گذارم.»
