سوزدار اوستا: از طریق انتخابات صحنه را ترک نمی‌کنند، اما با مبارزه سقوط می‌کنند (١)
سوزدار اوستا عضو شورای رهبری کنفدرالیسم جوامع کوردستان اعلام نمود که خلق‌های ترکیه و کوردستان تنها از طریق ایستادگی در مقابل رژیم اردوغانی می‌توانند رهایی بیابند.
سوزدار اوستا عضو شورای رهبری کنفدرالیسم جوامع کوردستان در رابطه با تشدید انزوای رهبر خلق کورد، رویدادهای سال جاری و خصوصا توافق شنگال، بازی‌های پارت دمکرات کوردستان با ارزشهای خلق کورد، اقدامات آ.ک.پ/م.ه.پ، تعدی با زنان و دختران در شمال کوردستان و ترکیه، مبارزه و مقاومت گریلاهای آزادی کوردستان، اعتصاب غذای زندانیان و فشار بر زندانیان و نیز کارزار کنفدرالیسم جوامع کوردستان و ک.ژ.ک با خبرگزاری فرات گفتگو کرد.
خبرگزاری فرات: با شور و حرارتی بزرگ وارد چهل و سومین سال تاسیس حزب کارگران کوردستان شده‌ایم. در رابطه با مبارزات گذشته و دستاوردهای جنبش آزادیخواهی کوردستان سالهای گذشته چه مسائل مهمی برای اشاره به آن وجود دارند؟
سوزدار اوستا: نخست با ادای احترام به رفیق قاسم انگین، لیلا آگری، عگید جفیان، عگید گارزان و رفیق ییلماز درسیم، یاد و خاطره تمامی شهدای هفتانین، شهید اسمر، آمارا و رستم و تمامی شهدای سال ۲۰۲۰ را گرامی داریم. در مقابل آنان سر تعظیم فرود می‌آوریم. سال ۲۰۲۰ با رنج‌های فراوان شهیدان خلق کوردستان در مسیر و موضع آپویی همراه بود. اکنون ما و خلق‌های منطقه با مبارزه، با بحران، با تنش و جنگ وارد سال ۲۰۲۰ شده‌ایم. در مقابل این بحران‌ها، موضع و مقاومت بزرگی نیز روی داده است. در ابتدای سال ۲۰۲۰ تنش‌های شدیدی بین امریکا و ایران روی داد. فرمانده سپاه قدس ایران، قاسم سلیمانی و فرمانده نیروهای حشد الشعبی در عراق، مهدی مهندس در بغداد کشته شدند.
این رویداد بر منطقه و بر موازنه بین سیستم‌های موجود در منطقه تاثیر گذار شد. خصوصا که سیستم پدرسالاری اقتدار‌گرا و هژمونیک نشان داد که مانند دوره‌های قبل نمی‌تواند ادامه پیدا کند. این سیستم هژمونیک در تمامی ابعاد خود وارد تنش و بحرانی سنگین شده است. به همین دلیل است که موازنه‌ها مجددا تغییر شکل پیدا می‌کنند. خصوصا که امسال این واقعیت بار دیگر خود را به شیوه‌ای بهتری نشان داد و تا آخر سال نیز ادامه یافت. نیروهای جنگ‌طلب، در محورهای جنگی تلاش می‌کنند خود را بر منطقه تحمیل کنند و در تمام طول سال جنگ و سیاستهای جنگ‌طلبانه خود را تداوم بخشیده‌اند. اما انتخابات آمریکا در سوم نوامبر نشان داد که تمامی خلق‌ها در آمریکا و خصوصا زن‌ها، نیروهای دمکراتیک، نیروهای مخالف نژادپرستی و نیروهای رانده شده به خارج از سیستم مایل به ادامه چنین راهبردی نیستند. اتحادیه اروپا، نیروهای موتلف، سیاست سیستم را برای منافع خود بسنده ندیده و به این درک رسیدند که به شیوه‌ای باید این نوع سیاست‌ورزی متوقف شود. به همین دلیل بود که به تلاش دست زدند و درصدد یافتن راه دیگری برآمدند.
سیاستی را که دولت فاشیست اردوغان پیش گرفته است نیز برای خود به عنوان تهدید می‌بینند. به انتخابات در آمریکا امید بستند. سرانجام مشاهده شد که در انتخابات امریکا، ترامپ شکست خورد و نماینده دمکرات‌ها برگزیده شد. هر چند این انتخابات، انتخابات کشور دیگری است اما انتخابات یک سیستم هژمونیک بود، زیرا امریکا همچنان ریاست سیستم هژمونیک را برعهده دارد. زمانی که انتخابات در آمریکا برگزار می‌شد، چنین به نظر می‌رسید که این انتخابات در ترکیه برگزار می‌شود، در خاورمیانه و اروپا نیز با این اهمیت به آن نگاه می‌کردند. همه حساب‌ها و منافع خود را در پرتو این انتخابات ملاحظه می‌کردند. و بعد از انتخابات همه براساس چگونگی و نحوه تعامل با رئیس جمهوری جدید امریکا وارد عمل شدند.
بیشترین کشوری که بر سیاستهای ترامپ حساب کرده بود و ترامپ نیز برای خود از آن به عنوان شانتاژ استفاده می‌کرد و در زمان زمامداری ترامپ، سیاست مستبدانه و نژاد‌پرستانه ای را در عمل به اجرا در می‌آورد؛ دولت فاشیست ترک و اردوغان-باغچلی بودند. از این طریق بود که سیاست چهار ساله ترامپ آسیب‌های سنگینی را متوجه کورد نمود. مایل بودند که چند سال آینده نیز ترامپ در مسند ریاست جهموری مانده و سیاست‌هایشان را ادامه دهند. ترکیه کشوری بود که با شکست ترامپ تمامی برنامه‌هایش زیر و رو شد. سال ۲۰۲۰ مشخص نمود که دیگر سیاست دیکتاتورها، سیاست ستمکاری نمی‌تواند به نتیجه دست پیدا کند و در دراز مدت ادامه پیدا کند.
شکست ترامپ تاثیر بسیار بزرگی بر ترکیه و رژیم اردوغان گذاشته است. سیستم جهانی هژمون در سالهای پیش روی ما، به تلاش‌های مختلفی برای توازن دست می‌زند. خصوصا که احتمال می‌رود سیاستهای بایدن و اتحادیه اروپا از همگرایی بیشتری برخوردار باشند. در رابطه با خاورمیانه، معادلات جدیدی رسم می‌شوند. به منظور ممانعت از سیاستهای اردغان و مسائلی که در سوریه، لیبی و ارمنستان رقم زده است تلاش‌های جدیدی آغاز می‌شود. در خاورمیانه و منطقه تنها خلق کوردستان است که از پروژه و نگرشی بر اساس دورنماهای کلی سیاست در منطقه برخوردار است. در تمامی جریان سال مشخص بود که تنها راه حل تمامی مشکلات، دست‌یابی به ذهنیتی دمکراتیک است. نمونه آن شمال-شرق سوریه است. علیرغم حملات اشغالگرانه دولت ترک به شمال-شرق سوریه، خودمدیریتی به عنوان مدلی دمکراتیک پیشرفت کرده و به امیدی برای تمامی خلق‌های منطقه تبدیل شده است. در مجموع سال ۲۰۲۰ برای خلق‌های آزادیخواه به سالی مملو از مقاومت و به اهتزاز درآوردن پرچم مقاومت تبدیل شد. این مقاومت نیز باور و اراده نستوهی را ایجاد کرد. مبنای قدرتمندی را ایجاد کرد. چنین به نظر می‌رسد که سال آینده، به سالی برای پیشبرد سیستمی دمکراتیک و انسجام اجتماعی و انسجام زنان مبدل شود.
خبرگزاری فرات: انزوای تشدید شده علیه رهبر خلق کورد همچنان ادامه دارد. همچنین در سطح زندان‌های میهن و در ترکیه نیز فشارهای شدیدی علیه زندانیان در جریان است. زندانیان سیاسی اعلام کرده‌اند که از کارزار زمان آزاد فرا رسیده است حمایت می‌کنند. با اعتصاب غذای بدون بازگشت و نامحدود به این فرایند پیوسته‌اند. شما وضعیت را چگونه ارزیابی می‌کنید و از نظر شما حمایت از زندانیان سیاسی باید به چه نحوی باشد؟
سوزدار اوستا: کارزار فرا رسیدن زمان آزادی که از سوی ک.ج.ک و ک.ژ.ک آغاز شده است، مرحله‌ای کاملا استراتژیک محسوب می‌شود. این مرحله استراتژیک بودن خود را با حمایت روزافزون از آزادی رهبر آپو نشان می‌دهد. انزوای رهبر آپو انزوای تمامی خلق‌های ترکیه، خلق منطقه و زنان آزادیخواز است. تا زمانیکه رهبر آپو در انزوا قرار داشته باشد، امکان ندارد که هیچ مسئله‌ای حل شود و ثبات و آرامش ایجاد شود. زیرا نوع تعامل با رهبر آپو، برخوردی است که برای حل و فصل مسائل ترکیه و حقوق خلق کوردستان است. رهبر آپو نماینده نیروهای آزادیخواه و دمکراتیک را برعهده دارد. برای دست‌یابی به راه حل مسئله کورد، برای آزادی و دمکراتیک کردن منطقه و خاورمیانه، رهبر آپو از دیدگاهی دمکراتیک برخوردار است. به همین دلیل است که نیروهای توطئه‌گر برای آنکه کورد و کوردستان را از میان بردارند، برای آنکه ان را در راستای منافع خود بکار بندند، از ایجاد سیستمی دمکراتیک در هراس هستند. به همین دلیل است که انزوا را بر رهبر آپو تحمیل کرده و بر آن اصرار می‌ورزند.
در تحمیل و تشدید انزوا بر امرالی، نیروهای بین‌المللی نیز مسئولیت دارند. نقشی که بر دوش دولت ترک افتاده است، فقط پاسداری از امرالی است. امرالی توسط سیستم مجزایی اداره می‌شود. از سوی نیروهای بین‌المللی توطئه‌گر اداره می‌شود. امسال کمیته منع شکنجه اتحادیه اروپا گزارشی را منتشر ساخت. در این گزارش آمده است که تخطی از حقوق و بیعدالتی در امرالی وجود دارد. انزوا وجود دارد، با جهان خارج هیچ ارتباطی برقرار نیست. اما نوع برخورد با این موارد، تنها در سخن مانده است. هیچ اقدام عملی لازمی برای تغییر وضعیت موجود برداشته نشد. در این باره از دولت ترک حسابخواهی نمی‌کنند. مجازات دولت ترک را وارد مرحله اجرایی و عملی نمی‌کنند. این نوع برخورد نشان می‌دهد که سیستم هژمونیک و انزوا این مسئله را مدیریت می‌کند.
رهبر آپو در مقابل سیاست انزوا و به رسمیت نشناختن اراده خلق کورد و سیاستهای آ.ک.پ/م.ه.پ و شانتاژهای آن که می‌خواهند با اسارات رهبر اپو، تمامی خلق کورد را به اساره دربیاوردند، مبارزه‌ای بی‌امان و بی‌نظیر را آغاز کرده و موضعی شکوهمند و غرور آمیز اتخاذ کرده است. موضع امرالی، پیامی که به ما ارسال می‌کند در تمامی میادین و حوزه‌ها به معنای دفاع و صیانت از مبارزه و اعتلای آن است. کارزار زمان آزادی فرا رسیده است، بر این اساس است که گسترش می‌یابد و بدون شک نتایج مهمی را به دنبال دارد. در سال پیش رو، بر این اساس با راهکارها و روشهای جدید، با فعالیتها و با گسترش تفکر و فلسفه رهبر آپو، این رویه ادامه پیدا می‌کند. هدف اساسی و استراتژیک ما تحقق آزادی رهبر آپو است. تا زمانی که این هدف و این آرمان تحقق پیدا نکند، مبارزه ما بی‌وقفه ادامه دارد. بیش از هر زمان دیگری از امکانات و فرصت برای این مسئله برخورداریم. به زمینه‌سازی قدرتمندی برای آن دست زده‌ایم. در میهن و خرج از میهن، مبارزه رهبر آپو و خلق کورد با دقت مورد توجه قرار گرفته و از تاثیر بسزایی برخوردار بوده است. این مبارزه برای خلق و زنان امید بخش است.
اکنون ظلم و ستم در زندان‌ها گسترده‌تر از زمان کودتای ۱۲ سپتامبر است
مهمترین مسئله در زندان‌ها آغاز شده است. زندان در تاریخ مبارزه ما مهمترین محور مقاومت و مبارزه بوده است. در مقاومت و مبارزه زندان‌ها خط مشی تبدیل حرکت ما به یک حزب جلوه‌گر شده است. در مبارزه آزادیخواهانه ما موضع و مبارزه زندان به مبنایی اساسی تبدیل شده است. این مبارزه همیشه در جامعه ما روح دمیده است و به خط مقدم اراده نستوه خلق آزادیخواهمان تبدیل شده است. خط مبارزه زندان از مظلوم و کمال گرفته تا علی‌ها و ساراها، به تمامی زندانیان تسری یافته و ارزش‌ها را تداوم می‌بخشد. ظلمی سنگین بر زندان‌ها تحمیل می‌شود. اکنون مشاهده می‌شود که مانع از مداوای زندانیان آزادیخواه بیمار می‌شوند. به رغم شیوع کرونا در تمامی میهن و ترکیه، در زندانهها هیچگونه تدبیری برای سلامتی زندانیان اتخاذ نشده است. حتی قلم و دفتر زندانیان نیز مصادره می‌شود. شرایط زندان در مرحله کنونی از شرایط دوره کودتای ۱۲ سپتامبر وخیم‌تر است.
فاشیسم با رویکرد خود اکنون تلاش می‌کند که اراده خلق را در هم بشکند. در مقابل انزوای تشدید شده در امرالی همچنان ادامه دارد و زندانیان سیاسی برای مقابله با چنین وضعیتی بار دیگر مسئولیتی تاریخی بردوش گرفته‌اند. از ۲۷ نوامبر به بعد، زندانیان دست به اعتصاب غذای نامحدود و بدون بازگشت زده‌اند مقاومتی شکوهمند را آغاز کرده به کارزار زمان آزادی فرا رسیده است، پیوسته‌اند.
به این مناسبت با ادای احترام به تمامی زندانیان ازادیخواه درود می‌فرستم. اقدامات آنان بسیار مهم و معنی دار هستند. بر این باورم که از طریق این اعتصاب، کارزار زمان آزادی فرا رسیده است، بیش از پیش ارزشمند خواهد شد. لازم است که تمامی آحاد خلق کوردستان و نیروهای دمکراتیک، نهادهای حقوق بشر، سازمان‌های زنان، روشنفکران و هنرمندان در این رابطه وارد عمل شده و از مقاومت زندان‌ها دفاع کنند. زیرا در مرحله کنونی شرایط زندان‌ها بسیار دشوار است. تحت تدابیر بسیار دشواری این اعتصاب غذا در جریان است. باید از زندان‌ها حمایت کرد. حمایت از زندانیان حماتی از ارزشهای انسانی است.
خبرگزاری فرات: با توجه به وضعیت کنونی ترکیه، در نتیجه عملکرد ا.ک.پ/م.ه.پ مشاهده می‌شود که این کشور در بحران عمیقی فرو رفته است. این بحران نیز دلایل بیشماری دارد. یکی از این مسائل و مهمترین ان، مسئله کورد است. امروز شاهد همان ذهنیتی هستیم که اردوغان فاشیست اعلام می‌کند مسئله‌ای به نام مسئله کورد وجود ندارد. از سوی دیگر از رفورم و اصلاحات دم می‌زند. با توجه به پارادوکس در گفته‌ها و عمل اردوغان چه نظری دارید؟
سوزدار اوستا: اکنون چهره پلید و خونبار فاشیسم آ.ک.پ/م.ه.پ هویدا شده است. چیزی برای پنهان کردن ندارند. از تمامی راه‌های جنگ ویژه، خشونت و سرکوب، اشغالگری و فاشیسم بر خلق کورد، بر خلق‌های منطقه و نیروهای آزادیخواه و دمکراتیک را به ازمون گذاشته‌اند. اکنون فاشیسم آ.ک.پ/م.ه.پ در آستانه شکست قرار گرفته است. با ضربه‌ای می‌تواند دچار شکست شود. اما متاسفانه این فاشیسم به خودی خود از میان نمی‌رود. چنین به نظر می‌رسد که بار دیگر فاشیسم اردوغانی می‌خواهد بر اساس تحولات سیاسی جهانی با اشاره به رفورم‌ها، وارد مرحله جدیدی از سیاست شود. اما غیر از قتل و تاراج و اشغالگری و شکنجه و تعدی، غیر از فاشیسم، سیاست آ.ک.پ/م.ه.پ چیز دیگری در چنته ندارد. چیزی از آ.ک.پ نمانده است، اکنون آ.ک.پ خود به م.ه.پ تبدیل شده است. و ذهنیت م.ه.پ است که سیاست‌ورزی می‌کند. در واقع م.ه.پ است که حاکمیت را در دست دارد. عقلانیت اردوغان در دست م.ه.پ است. همه این تغییر را به خوبی درک می‌کنند. نه تنها هیچ مسئله‌ای را حل نکرده‌اند، بلکه مسائل را بیش از پیش دشوار‌تر و پیچیده‌تر کرده‌اند. در واقع فاشیسم اردوغانی و آ.ک.پ پروژه‌ای بود که نیروهای هژمون و توطئه‌گر ان را به قدرت رساندند. از همان روزی که آنان قدرت را در دست گرفتند، تا هم اکنون، به مسئله کورد به عنوان مسئله‌ای که باید حل شود، برخورد نکرده‌اند. صرفا برای آنکه آرمان‌های هژمونگرایانه خود را تحقق بخشند، در برهه‌‌ای چند قدم مختلف را برداشتند. زمانیکه شرایط برای آنان مساعد بود، اعلام کردند که مسئله کورد مسئله من است، زمانی که مشاهده کردند که در این باره موفق نبوده‌اند، اظهار داشتند که اصلا مسئله‌ای به نام مسئله کورد وجود ندارد. تمامی این گفته‌ها در راستای ارسالی پیامی به آمریکا و اتحادیه اروپا بوده است. زیرا در این مواقع، اختلافاتی با سیستم روی داده است و ناچار از چنین عملکردی بوده‌اند. با این گفته‌ها بار دیگر می‌خواهند که برای خود زمان بخرند. ما به نمایندگی از جنبش آزادی و نیروهای دمکراتیک این ذهنیت را به خوبی می‌شناسیم. امکان ندارد که بار دیگر به چنین گفته‌هایی باور داشته باشیم و با قرار گرفتن در دام چنین گفته‌هایی تنازل داشته باشیم. زیرا همه می‌دانند که اردوغان از این طریق نمی‌تواند در دراز مدت همچنان زمامداری را در دست داشته باشد. ترکیه و شمال کوردستان در درون بحران‌های اجتماعی-سیاسی و اقتصادی قرار دارند. مشاهده می‌شود که خودکشی، قتل، قتل زنان، فقر و گرسنگی در بالاترین سطح خود قرار گرفته است. رهایی از تمامی موارد فوق منوط به مبارزه علیه فاشیسم و گسترش مبارزه و مقاومت است. خلق ترکیه و خلق کوردستان تنها در صورتیکه خود را از دست اردوغان رها کنند، می توانند به آزادی دست پیدا کنند و دمکراسی را به ترکیه بازگردانند. این مسئله کاملا تایید شده است که با فاشیسم اردوغانی و باخچلی، زندگی و صیانت از ارزشهای حیات، امکان‌پذیر نیست. تنها یک راه برای دست‌یابی به راه حل وجود دارد، ان هم سازماندهی جبهه دمکراسی و توسعه بخشیدن مبارزه مداوم است. اردوغان و باخچلی به عنوان رهبران فاشیست، از طریق انتخابات قدرت را واگذار نمی‌کنند، تنها از طریق مبارزه و مقاومت است که سقوط می‌کنند.
خبرگزاری فرات: بدون شک تجاوز به عنوان یکی از ابزارهای جنگ ویژه حاکمیت علیه زنان مورد استفاده قرار می‌گیرد. از زمان به قدرت رسیدن آ.ک.پ تا کنون شاهد رویدادهای فراوانی از تجاوز و افزایش شمار تجاوز به زنان بوده‌ایم. خصوصا که اخیرا در کوردستان مشاهده می‌شود شمار تجاوزها توسط نظامیان اردوغانی افزایش یافته است. زنان درمقابل این رفتارهای پلید دست به مبارزه و اعتراض زده‌اند. به نظر شما جامعه کوردی در مقابل این اقدامات چه رفتاری را در پیش گیرد و مقاومت و اعتراض را در چه سطحی ادامه دهد؟
سوزدار اوستا: مهمترین خطی که اکنون در ترکیه و کوردستان از سوی دیکتاتوری اردوغان و باخچلی دنبال می‌شود سرکوب و تحمیل محدودیت‌ها بر مسیر آزادیخواهانه زنان است. سطح آزادی و زندگی زنان بازتاب دهنده وضعیت دولت و سیاستهای آن است. در نتیجه سیاستهای رژیم فاشیست دستاوردهای چند ده ساله زنان در کوردستان و ترکیه در معرض حمله واقع شده‌اند. ارزش‌هایی که زنان با رنج، مبارزه و مقاومت کسب کرده‌اند، در معرض شدیدترین حملات فاشیستی و پدرسالارانه قرار دارند. در سال ۲۰۲۰ شدیدترین حملات روی داده، به بدن زنان و دستاوردهای آنان بود.
ده‌ها زن با تجاوز و قتل روبرو شدند. سازمان‌های دمکراتیکی که با رنج هزاران شهید و همکاری‌های میلیون‌ها نفر در نهادهای دمکراتیک ایجاد شده بودند، مورد حمله واقع شده و به تصرف درآمدند. غصب شهرداری‌ها و حمله به سیستم شهرداران مشترک، توقیف و تعطیلی نهادهای زنان و تهدید به لغو معاهده استانبول از جمله این موارد بودند. در مقابل این اقدامات، زنان و خصوصا زنان شمال کوردستان و شمال-شرق سوریه مبارزه را بدون وقفه ادامه داده‌اند. در مقابل، عقلانیت مردسالار با تمامی اقدامات دشمنانه خود، این رویه را همچنان ادامه می‌دهد.
برای نمونه ببینید که وزیر کشور اردوغان چه گفته است؟ گفته است که 'زنان پ.ک.ک را هدایت و رهبری می‌کنند'، تا اگر زنی خواستار حقوق خود شد آنرا وابسته به پ.ک.ک بدانند و حملات خود را مشروع جلوه دهند. بدون شک زن با مبارزه در صفوف حزب کارگران به چنین سطحی رسیده است و این واقعیتی است. پ.ک.ک حزب زنان است. رهبر آپو رهبر زنان است، تا زنان بتوانند در قالب این عزم نستوه خود را بیابند، رهبر آپو دشواری‌های فراوانی را تحمیل کرده است، رنج بسیار کشیده است و مبارزه‌ای بی‌امان را به پیش برده است. با فکر و فلسفه رهبر آپو زنان کوردستان با خلق سیستم دمکراتیک خود، با گام نهادن در مسیر حزب زنان، با اندیشه آزادی و نگرش‌های ژنولوژیک و همچنین نیروی دفاعی مشروع خود، برای تمامی زنان در سطح جهان بارقه‌های امید را خلق کرده‌اند.
برای نخستین بار است که در خاورمیانه، سازمانی زنانه، تمامی ابزارهای مبارزه و آزادی را به دست گرفته است. به همین دلیل است که ذهنیت پدرسالارانه تا به این اندازه در هراس بوده و تلاش می‌کند این حرکت را سرکوب کند. حملات غیر اخلاقی، پستی را همراه با سیاستهای دشمنانه بر زنان کوردستان تحمیل می‌نماید. خصوصا با رویدادهایی مانند تجاوز که سازماندهی شده‌اند، کاملا مشخص است که از سوی مرکزی این اقدامات هدایت می‌شوند. رویداد اخیر در کرجوس نیز از بقیه رویدادهای مرتبط مجزا نیست.
دولت از طریق نهادهای جنگ ویژه، این اقدامات را انجام می دهد. جالب توجه است، مناطقی که شاهد رویدادن این اتفاقات هستند، بسیار اگاهانه و عامدانه انتخاب می‌شوند. تجاوز و تعدیهایی از این دست علیه تمامی احاد خلقمان و تمامی زنان است. در مقابل این اقدامات لازم است که تمامی خلق کوردستان، جوانان کورد و خصوصا زنان جوان، علیه هر گونه انحراف اخلاقی موضعگیری کنند. منتظر نمانند که تجاوزکاران و مقصران این رویدادها از سوی دولت دستگیر شوند و محاکمه شوند. زیرا افراد تجاوزگر سازماندهی شده و مورد محافظت قرار می‌گیرند. باید این افراد منحرف و غیر اخلاقی، از سوی خلقمان، دوستان خلقمان و زنان و جوانان مورد حسابرسی واقع شوند. ما جنبش آزادی زنان کوردستان با مبارزه خود دست کسانی را که تجاوز و تعدی کرده‌اند، قطع می‌کنیم. حراست و حفاظت از زنان و جامعه، به عنوان مسئله‌ای استراتژیک از سوی ما ملاحظه می‌شود. به همین دلیل کارزار «ما از خودمان مراقبت می‌کنیم»، در شمال کوردستان و ترکیه آغاز شده و اثرگذاری و اهمیت این کارزار با توجه به این رویدادها اکنون کاملا معلوم می‌شود.
از تمامی زنان می‌خواهم که در مقابل تجاوز و تعدی، شکنجه و قتلعام زنان، جبهه مشترک خود را، انسجام خود را، مبارزات خود را اعتلا بخشند. نیروی زنان می‌تواند تمامی دیکتاتورها و تمامی سیستم‌های پدرسالاری را در هم بشکند. لازم است که زنان در خط مبارزه و آزادی جای بگیرند.
