کمیته خلق و باورداشتهای کجک در بیانیه خود یاد شهدای کربلا را گرامی داشت و اعلام کرد: «در این ماه که از مقاومت کربلا یاد میشود و اهل بیت در کربلا به شهادت رسیدند، امیدواریم که روزا دوازده امام جامعه علوی، علمای شیعه و دستههای عاشورا از سوی حق پذیرفته شوند.»
بیانیه کجک چنین ادامه مییابد: «در فضایی نگرانکننده، که در چارچوب فراخوان جامعه دموکراتیک رهبر آپو، وقایع در جریان هستند، و در میان شرایط و الزاماتی که از سوی نیروهای سلطهگر با پیشگامی اسرائیل در برابر ایران تحمیل شدهاند، ما وارد ماه محرم شدهایم. در این ماه که از مقاومت کربلا یاد میشود و اهل بیت در کربلا به شهادت رسیدند، امیدواریم که روزه دوازده امام جامعه علوی، علمای شیعه و دستههای عاشورا از سوی حق پذیرفته شوند.»
مقاومتی که به رهبری امام حسین در کربلا در برابر سپاهیان یزید انجام گرفت، دارای معنایی تاریخی است. این مقاومت در برابر خاندان اموی، معاویه و پسرش یزید که جوهره اجتماعی و اشتراکی اسلام را به سوی یک ابزار سلطهگری برای خاندان خود سوق داده بودند، در حقیقت دفاع از جوهره دموکراتیک و اشتراکی انسانیت و آیین اسلام بود. در برابر ظلم، بیعدالتی، دشمنی با جامعه و نزدیکی به سلطهطلبی، این مقاومت بزرگ برای حفظ جوهره اشتراکی جامعه و اسلام انجام شد. بنابراین، این مقاومت بزرگ تاریخی است و تأثیر آن ۱۴۰۰ سال است که در سطحی مهم ادامه دارد. یاد شهدای راستین این مقاومت در وجود امام حسین و روز دوازده امام برای ابراز دلسوزی نسبت به اهداف آنان، در قالب دستههای عزاداری عاشورا که پس از آن برقرار شد، از همین منظر دارای معنایی ارزشمند است. از این رو، ما امید داریم که جانفشانیهای علویان در دفتر الهی نوشته شود، چراکه با روح، درایت و ایمان در مسیر مقاومت کربلا گام برمیدارند و این آیینها را گسترش میدهند. ما بر این باوریم که عبادت و دعاهای مسلمانان شیعه که با همان احساس و اندیشه کربلا را به یاد میآورند، از منظر معنای اسلام دموکراتیک بسیار باارزش است.
با اقدامات نمایندگان این دوران از نظام دولتمحور و سلطهطلب که علیه جوهره کومونال و دموکراتیک جامعه عمل میکند، منطقه ما به دریاچهای از خون تبدیل شده است. خاورمیانه پس از جنگ جهانی اول به صورت دولت-ملت تجزیه شد. در این منطقه، علیه بسیاری زبانها، فرهنگها و هویتها طی بیش از صد سال توسط دولت-ملتها نسلکشیهای بزرگی صورت گرفت. تلاش شد تا با زور، فشار و ستم، هویتها و باورهای گوناگون نابود شوند. امروزه به نام جنگ جهانی سوم، در تلاش هستند خاورمیانه را براساس منافع جدید نیروهای سلطهگر سرمایهداری دوباره طراحی کنند. جنگ بین نیروهای سلطهگر سرمایهداری و نیروهای اقتدارگرای مدافع وضع موجود که میخواهند تسلط خود را در منطقه حفظ کنند، بیشترین تأثیر را بر ملتها و باورهای منطقه میگذارد. در جنگ ۲۰ سال گذشته که در منطقه ما در همین چارچوب انجام شده، میلیونها انسان جان خود را از دست دادهاند و دهها میلیون نفر از سرزمینهای خود رانده شدهاند. و این روند نسلکشی، در قالب درگیری اسرائیل و ایران، اکنون آشکارتر و همچنان ادامه دارد.
راهحل مسائل اجتماعی در خاورمیانه نه با دولت-ملتهایی که دارای ماهیت فاشیستی و تکرو هستند، و نه با سازوکارهای تجزیهطلبانه مبتنی بر منافع نیروهای سلطهگر ممکن است. هیچکدام از این دو، با ویژگیهای چندهویتی و چندفرهنگی خاورمیانه همخوانی ندارند. بهجز نسلکشی، جنگ، و نظامهای سرکوبگر و ستمگر، چیز دیگری برای ارائه ندارند. تنها راهحل درست و مؤثر، راهحل ملت دموکراتیک است که رهبر آپو آن را معرفی کرده است. راهحل ملت دموکراتیک که بر مبنای گشودگی نسبت به گوناگونی است، امکان ابراز برای تمام تفاوتها را فراهم میکند، سلطهطلبی، یکنواختسازی، ملتگرایی، دینسالاری و نژادپرستی دولت-ملتها را رد میکند و ظرفیت آن را دارد که پاسخگوی مسائل اجتماعی خاورمیانه باشد؛ راهحلی است که بیشترین تناسب را دارد.
در این دوران، تفسیر با معنا از مقاومت کربلا و امام حسین، همان درک راهحل ملت دموکراتیک و مشارکت اندیشمندانه در ساخت جامعه دموکراتیک است. از اینرو، پذیرش دعوت به جامعه دموکراتیک رهبر آپو، استوار ساختن خط ملت دموکراتیک و پیشبرد یک مبارزه معنادار در این مرحله تاریخی، مسئولیت و وظیفه اساسی جریان علوی و شیعه در قبال هویتهای باورمندان و ملتهای خاورمیانه بهشمار میآید. باور علوی نیز تنها از همین راه میتواند موجودیت خود را تضمین کرده و صاحب شرایط و الزامات زندگی آزاد باورمندانه خود شود.
از همینرو، ما با احترام، یاد شهدای کربلا را گرامی میداریم و از تمامی جانهای علوی و نیروهای هوادار دموکراسی و آزادی دعوت میکنیم که با پاسخ به ندای جامعه دموکراتیک، در پیشبرد مبارزه برای ملت دموکراتیک پیشگام باشند.