دوران کالکان تاکید کرد هر لحظه از ۵۲ سال راهپیمایی آپویی و مبارزه آزادی ما واقعا بر اساس مبارزه قهرمانانه، شجاعانه و فداکارانه با اهدای خون و شهدا در برابر مشکلات و موانع بزرگ به دست آمده است.
دوران کالکان، عضو کمیته اجرایی حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک)، در ارزیابی خود در مورد شهادت علی حیدر کایتان و رضا آلتون گفت:
«این کنگره ما نیز -که رهبر آپو به وضوح بیان می‌کند- آخرین کنگره سازمانی پ‌ک‌ک خواهد بود. در چنین کنگره‌ای، شهادت دو رفیق ارزشمند، از یاران اولیه رهبر آپو و از بنیانگذاران حزبمان را اعلام می‌کنیم.
تمام رفقا این دوستان را می‌شناسند. افکار عمومی می‌شناسد. مردم ما، زنان و جوانان به خوبی آن‌ها را می‌شناسند.
رفیق فواد از اولین یاران رهبر آپو بود
رفیق فواد از اولین یاران رهبر آپو بود. درست مانند رفقا حقی و کمال. او در جلسه سد چوبوک که در آن پایه‌های سازمانی حزبمان گذاشته شد، شرکت کرد و در آنجا تصمیم به تشکیل یک گروه و در نتیجه کار سازمان‌یافته گرفت و تا آخر آن را ادامه داد و به شهادت رسید.
او پایبندی بی‌نهایت خود را به حقیقت رهبر آپو و مشارکت مداوم در آن ابراز و نمایندگی کرد. او با مبارزه عملی طولانی‌مدت خود و آراستن آن با شهادت، این حقیقت را ثابت کرد. او به بهترین نحو به همه ما نشان داد که حقیقت آپویی چگونه یک واقعیت شکست‌ناپذیر و نماینده جامعه انسانی صحیح است. در سخت‌ترین شرایط، در پیچیده‌ترین روندها، در تمام محیط‌هایی که حملات داخلی و خارجی به حقیقت رهبری و خط مبارزه ما بسیار شدید بود، او همیشه بدون تردید در کنار حقیقت رهبری و بر اساس خط رهبری موضع گرفت، در آنجا ایستاد و بر این اساس مبارزه کرد.
او تمام تلاش و توانایی‌های خود را برای سازماندهی حزب، آموزش و مبارزه ما به کار گرفت. او واقعا زحمات زیادی بر گردن همه ما دارد. او همیشه از نظر آگاهی نظری، احساسات انقلابی میهن‌دوستانه، کار عملی، مقاومت، پایداری، شجاعت و فداکاری، صاحب یک موضع پیشرو و آموزنده بود. همه ما از نزدیک با این آشنا هستیم. او احساسات و افکار خود را به طرق مختلف در هر محیطی ابراز می‌کرد. البته نمی‌گویم که او سهم مهمی در ادبیات حزبمان داشته است، در آن محیطی که خشک‌ترین احساسات در آن پژمرده شده بود و رهبر آپو تازه تلاش می‌کرد آن را زنده کند. رهبر آپو این را آغاز کرد و توسعه داد. اکنون بر اساس این‌ها می‌توانیم بشنویم، بفهمیم، احساساتی شویم، بخوانیم، بنویسیم، روحیه بگیریم، شعر بگوییم و ترانه بخوانیم. همه این‌ها با چنین آغازی صورت گرفت و رفیق فواد به همراه رهبر آپو از جمله اولین کسانی بود که سختی‌های آغاز را تجربه کرد.
بار دیگر با احترام و محبت عمیق یادش را گرامی می‌دارم.
رفیق رضا نماینده شخصیت کمال پیر بود
رفیق رضا را هم همه رفقا می‌شناسند. او در دوره گروه اولیه از آنکارا به جمع ما پیوست، در داخل گروه جای گرفت و سهم بزرگی در توسعه جنبش، شکل‌گیری خط مشی عمل و تقویت سازمان و مبارزه داشت.
همانطور که رفیق فواد تلاش کرد تا روح و جانمایه آگاهی و احساس مبارزه رهبری باشد و جایگاه بسیار مهمی در اینجا داشت... رفیق رضا هم همانگونه تلاش کرد. تعداد کمی از رفقا او را واقعا می‌شناسند. نمی‌توانم بگویم همه رفیق رضا را می‌شناسند.
او واقعا نماینده شخصیت مبارز، سیال و دارای همان شخصیت و انقلابی‌گری کمال پیر بود که همیشه از آن سخن می‌گفتیم. او نماینده دومین شخصیت کمال پیر بود. او سهم بزرگی در توسعه خط مشی عمل مبارزه ما در سخت‌ترین شرایط، در جاهایی که غیرممکن به نظر می‌رسید، با شجاعت و فداکاری بزرگ و همچنین با سبک خلاقانه و ابتکار عمل در برابر هر دشمن متجاوزی داشت.
سپس به زندان افتاد. در زندان خواند و بررسی کرد. آگاهی نظری او بسیار افزایش یافت. توانایی‌های مدیریتی سازمانی او توسعه یافت. درک سیاسی او افزایش یافت. او در بسیاری از وظایف مختلف از کارهای سیاسی سازمانی گرفته تا کارهای دیپلماتیک خدمت کرد، اما اولین وظیفه رسمی که رفیق رضا در حزب بر عهده گرفت، پس از کنگره اول، عضویت در کمیته نظامی مرکزی در سازماندهی کمیته مرکزی بود. او معاون رفیق محمد کاراسونگور بود که از سوی کمیته مرکزی به عنوان فرمانده منصوب شده بود. او به همراه رفیق محمد کاراسونگور در آماده‌سازی، سازماندهی و اجرای مقاومت سِوَرَگ در صف مقدم وظیفه و مسئولیت بر عهده گرفت و تلاش و مشارکت زیادی داشت. و در چنین جنگی به اسارت دشمن درآمد.
لازم است این‌ها دانسته شود، این ویژگی‌های شخصیتی درست مانند شخصیت کمال مورد بررسی، درک و پذیرش قرار گیرد. بر این اساس، بار دیگر یاد رفیق شهید رضا را با احترام و محبت گرامی می‌دارم.
رهبر آپو همیشه این را گفته است. هر لحظه پ‌ک‌ک با مبارزه با دشواری‌های بزرگتر از لحظه قبل توسعه یافته، آفریده شده و به دست آمده است. هیچ چیز خود به خود و به آسانی به دست نیامده و آشکار نشده است. مبارزه با این دشواری‌ها و موانع، یک مبارزه معمولی هم نبوده است. رهبر آپو گفت: 'مثل راه رفتن روی لبه تیغ بود. 'البته در حین راه رفتن روی لبه تیغ، علاوه بر زخمی شدن، خونریزی نیز رخ داده است. بنابراین، هر لحظه از راهپیمایی پنجاه و دو ساله آپویی و مبارزه آزادی ما واقعا بر اساس مبارزه قهرمانانه، شجاعانه و فداکارانه با اهدای خون و شهدا در برابر مشکلات و موانع بزرگ به دست آمده است.
هیچ دستاوردی آسان و بدون هزینه نبوده است.»
