دنیز کایا به نمایندگی اززندانیان دستگیر شده در رابطه با حزب کارگران کوردستان (پکک) و حزب آزادی زنان کوردستان (پاژک) بیانیهای صادر نمود.
بیانیه به شرح زیر میباشد:
قبل از هر چیز به خلقمان که با رنگ و ارزشهای فرهنگی خود به میادین نوروز آمدند، با عزم مبارزه به دور آتش نوروز به رقص و پایکوبی آزادی پرداختند، عشق، شور و مبارزه را به بشریت بخشیدند، همچنین خلق و دوستانشان که در انتخابات محلی پیروزی بزرگی را کسب کردند، در برابر سازمان تبهکاری فاشیستی حزب عدالت و توسعه (آکپ)-حزب حرکت ملی (مهپ) که ارادهی خلق ما را پایمال میکند، در شهر وان و تمامی کوردستان بپاخواستهاند و در حال قیام آزادی هستند، درود میفرستیم و عشق و احترام خود را نثارشان میکنیم.
در کارزار آزادی با شعار ‘آزادی برای عبدالله اوجالان، راهحل دمکراتیک برای مسئلهی کورد’ آغاز شده است، به عنوان زندانیان، از ۲۷ نوامبر ۲۰۲۳ با انجام اعتصاب غذای دورهای و انجام کنشهای مختلف شرکت کردهایم و بر اساس وضعیت خود اعلام کردیم طبق روش خود کنشها را مشخص میکنیم. پس از گذشت ۴ ماه به دورهای تازه رسیدیم. اعتصاب غذای ما برای آزادی و گام بر داشتن به سوی دمکراسی، در ۴ آوریل همزمان با زادروز رهبرمان وارد مرحلهای تازەای میشود. دادگاههای ستمگر با ویژگی فاشیستی و تبعیض و نژادپرستی به اندازهی کافی برای همگان آشکار شدهاند و هنگامی که سخن از کوردهاست حتی قوانین خود را نیز به رسمیت نمیشناسند. بنابراین به عنوان زندانیان تحریم دادگاه، تماسهای تلفنی هفتگی و ملاقات با خانواده را نیاز دانستیم.
رهبر آپو با تضمین خلقی آزاد متحد شد و این اتحاد را نیز در شخصیت خود تجلی بخشید، به این ترتیب خطمشی رهبری را ایجاد نمود، در شخصیت وجودی کوردها گام برداشت، این گام در سطحی بینالمللی گسترش یافت و تمامی خلق را حول آلترناتیو ملت دمکراتیک جمع کرد. با وجود انکار، با وجود جنگ و نسلکشی، خلق ما در برابر هر نوع سم ملیگرایی و ملت-دولت، با اندیشهی ملت دمکراتیک حول آزادیخواهی دمکراتیک، آزادی و برابری متحد شدند. ایجاد این نیز با اندیشهی رهبر آپو مشخص شد. بنابراین مطالبهی آزادی برای رهبر آپو ، به معنای مطالبهی آزادی و دمکراسی برای تمامی خلقهاست. در این چارچوب وفاداری به رهبر آپو، در روز ۴ آوریل به عنوان گام آغاز خطمشی مقاومت، قیام، سازندگی اینگونه معنی نمود.
تا زمانی که میگوییم آزادی رهبر آپو ، آزادی خلقهاست، پس باید این را بدانیم که انزوای تحمیلی بر رهبر آپو نیز به طور کلی دستبندی به مطالبات زندگی و روحیهی پشتیبانی و حمایت از خلقهاست. خانوادههای ما و خلقمان این را بدانند با این درک ، تصمیم گرفتهایم تماس تلفونی برقرار نکنیم و در ملاقاتها حضور نیابیم. هر انسانی که دارای ویژگی انسانیت است، باید درک نماید که حرف نزدن و ندیدن افرادی که دوستش داری به چه معناست. قطعا باید این انجام شود. اما ما میدانیم که در عصری بسر میبریم که انسان از انسانیت دور گشته است، خودپرستی در همه جا گسترش یافته است و تحت محاصرهی چنین سرکوب و ستمی است.
از اشغال اقتصادی گرفته تا اشغال فرهنگی و سیاسی، تلاش میشود از هر طریقی کوردستان اشغال شود. خلق کوردستان در انتخابات محلی ارادهی بزرگ خود را نشان دوست و دشمن داد، که کورد آزاد، کوردستان آزاد شکست نخورده و همچنان ایستاده است. سازمان تبهکاری فاشیست آکپ-مهپ که در برابر اراده بزرگ خلق ما و به لرزه درآمده است، در مقابل این اراده از انواع روشهای کودتا در کوردستان استفاده کرد، تلاش کرد از منظر سیاسی کودتا انجام دهد. ابتدا مردم وان، از بوتان تا سرحد، خلق ما با آتش آزادی و قیام و ارادهی سیاسی و پاسخ لازم به باندهای فاشیستی به خاطر رؤسای مشترک شهرداری ایستادند. از خلق و دوستان خود میخواهیم به دور این مقاومت برای آزادی، برای افزایش مبارزات مقاومتی که از بوتان تا سرحد برگزار میشود، متحد شوند. اکنون خلق ما برای خود و مردم اطرافش بر مبنای پارادیم و فلسفهی آزادی رهبر آپو به مبارزه میپردازد. به همین سبب به رهبر آپو حمله کرده و وی را منزوی میکنند. رهبر آپو خود خلق کورد است، تجسم کوردهای آزاد است، مبارزهی آزادی است. پشتیبانی از مقاومت رهبر آپو، وظیفهی سیاسی و اخلاقی ماست که بار مبارزه را به دوش بکشیم. با این فکر و احساس، اعتصاب غذای دورهای خود را که تا کنون ادامه داشته است، در ۴ آوریل به پایان میرسانیم، ۷۵مین سالروز میلاد رهبرمان را با وفاداری بزرگ جشن میگیریم. ۴ آوریل را به تمامی خلق و شهدا تبریک میگوییم. کارزار ‘آزادی برای عبدالله اوجالان، راهحل سیاسی برای مسئلهی کورد’ را با شعار ‘زندگی با رهبرمان در همان شرایط خواهد بود’ با تحریم دادگاه، ملاقات با خانواده و تماس تلفونی ادامه خواهد یافت.
از تمامی خلق خود میخواهیم که در خطمشی سازندگی، قیام و مقاومت، از آزادی در تمامی عرصهها دفاع نمایند، از آن صیانت نمایند، با وفاداری به حقیقت خلق آزادمان درود و عشق و احترام خود را تقدیم میکنیم. در پایان یاد رفیقمان توزون را که در زندان مانیسیا بیمار شد و به شهادت رسید را گرامی میداریم. رفیق خود را فراموش نخواهیم کرد که با مبارزات ۳۰ سالهی خود در زندانهای اشغالگر سر خم نکرد، در مقابل اعمال تسلیم با وجود بیماری مقاومت کرد و به عنوان رفقایش پکک و پاژک به خطمشی مقاومت رفیقمان موتلاک ادامه خواهیم داد. در شخصیت رفیق موتلاک بار دیگر یاد شهدای آزادیبخش را گرامی میداریم، به خانوادهی رفیق گرامی توزون و تمامی خلق کوردستان تسلیت میگوییم.»