انسان‌ها به صورت طبیعی دارای احساس هستند. این احساسات هستند که جامعه را بنیاد نهاده و هر انسانی را از دیگران جدا می‌کند. برای مقاومتگرانی که خود را برای خلق‌شان فدا می‌کنند، این احساسات بسیار متفاوت هستند. هر احساسی با درک، قویتر شده و به مبارزات تغییر می‌یابد.

یکی از ویژگی‌هایی که ممکن نیست در میان مقاومتگران وجود نداشته باشد، مسئولیت‌پذیری است. آنها خود را در برابر خلق‌شان، رفقای‌شان و مبارزات‌شان مسئول می‌دانند و با درک این مسئولیت در مقابل توپ، تانک و هرگونه سلاح دشمن، بدون هیچ ترس و تردیدی می‌جنگند.

احساس مسئولیت در کوهستان چگونه است، در شهر نیز به همان شیوه است. یعنی مبارزات در هر جایی این گونه است و تغییر پیدا نمی‌کند.

رفیق نودا که در مقاومت خود‌مدیریتی در هزخ مبارزه کرد، با همان مسئولیت‌پذیری در مقابل دشمن جنگید. رفیق نودا اهل آمد بود. با داشتن رفتاری که از صمیم قلب بود و با شوخی و خنده و عزم خستگی‌ناپذیرش، همه را به کار و فعالیت وا می‌داشت.

هر جایی که رفیق نودا در آنجا حضور داشت، هیچ‌کس بیکار نبود. همیشه کاری پیدا می‌کرد تا انجام شود و به هر کدام از ما مسئولیتی می‌سپرد. در مقابل دوستان و رفقایش بسیار حساس بود. برای تقویت آنها، بسیار تلاش می‌کرد. محال بود به رفیق نودا نه بگوییم. گرمی قلب وی انسان را گرم می‌کرد و صداقتش، انسان را آسوده می‌ساخت.

او تواناترین فعال هزخ بود. همیشه آنجایی که او در آن حضور داشت، به محل گفتگو تبدیل می‌شد. بنابراین همه دوست داشتند رفیق نودا در محله‌ی آنها باشد. رفیق نودا تا زمانی که به دشمن ضربه نمی‌زد، آرام نمی‌گرفت. می‌گفت: عملیاتی موفق با جستجو و نظارتی موفق انجام می‌شود.

در محله‌ی تورگوت اوزال علیه دشمن عملیات قدرتمندی انجام داد. به دلیل شرایط، در محله دیگری به انجام وظیفه پرداخت. زمانی که به محله‌ی جدید رفت، فوراً  گفت: «بیایید دست به انجام عملیات بزنیم و به دشمن ضربه وارد کنیم.» سرزندگی و فعالیت‌هایش تاثیر بسزایی بر رفقای جدیدی می‌گذاشت که تازه آمده بودند.

در نتیجه‌ی انجام عملیات در محله‌ی جدید، رفیق نودا ترس به دل دشمن انداخته بود.  همین امر سبب خوشحالی رفیق نودا شده بود. دشمن نیروی بیشتری آورد و تا صبح با سلاح سنگین محله را هدف قرار داد. هدف آنها ترساندن مردم محله بود. اما این خود آنها بودند که از عملیات رفیق نودا وحشت کرده بودند. چون مردم محله از عملیات او نیرو گرفته و شعار«حزب کارگران کوردستان خلق است و خلق اینجاست" را تکرار می‌کردند.

رفیق نودا با روح حزب کارگران کوردستان تا آخرین نفس مبارزه کرد. هیچ نیرویی نمی‌تواند مبارزات او و رفقایش را که در هزخ انجام داده بودند، از بین ببرد.

در همه‌ی محلات و کوچه‌های هزخ، خنده، صداقت، احترام، عشق و علاقه و مبارزات نودا وجود داشت. مردم هزخ با این روح، در مقابل دشمن سر تسلیم فرود نیاوردند.