یک مبارز خستگی‌ناپذیر حقیقت: علی حیدر کایتان
علی حیدر کایتان در صفوف مقدم این راهپیمایی جای داشت. عمری که در جستجوی معنا بخشیدن به هر لحظه‌اش سپری شد، او یک پیشرو بود که پایبندی به سخن او را زینت بخشید.
تصویر
او یک سیاستمدار، یک گریلا، یک روشنفکر، یک شاعر... اما همیشه یک مبارز حقیقت بود...
زمانی که جهان نفس می‌کشد، پر از ردپاست
زمان بی‌صدا و آرام نیز سپری می‌شود
اما با جستجوی معنا، پربار نیز سپری می‌شود
کسانی که زمان زندگی خود را با معنا پر می‌کنند
داستان‌هایی را به جانشینان خود منتقل می‌کنند
کسانی که عمری را در پی حقیقت می‌گذرانند
درویشانی هستند که با زمان سخن می‌گویند
آنچه از آن‌ها باقی می‌ماند
باز هم مانند نامشان بر زمان حک می‌شود
تاریخ نیم قرن اخیر کوردها، مجموعه‌ای از داستان‌هایی است که بر زمان، خاک، وجدان‌ها و ذهن‌ها حک شده است
پر از تقدس‌ها، قهرمانی‌ها و فداکاری‌ها
هزاران داستان در این خاک‌ها پنهان است
علی حیدر کایتان، در صدر این داستان‌هایی که به زندگی معنا می‌بخشند
بنیانگذار، رهبر، حامل یک عمر فداکارانه
درویش هزار ساله‌ای که در پی حقیقت می‌دود
شوالیه دوران باستان که برای مقدسات خود سلاح برداشته است
گریلایی که برای یک زندگی آزاد راهی کوه‌ها شده است
و انقلابی پرشوری که کلید گمشده کوه‌ها را دوباره یافته و به دست مردمش سپرده است...
نسل‌کشی، اسکان اجباری، فقر
علی حیدر کایتان در شب سال نو ۱۹۵۱ در روستای خوزو از توابع درسیم به دنیا آمد. خانواده‌اش اهل روستای هَنگیروان بودند. خانواده‌ای که پس از نسل‌کشی درسیم تحت اسکان اجباری قرار گرفته بودند، بعدها به روستای خود هنگیروان بازگشتند.
از طایفه حیدران. همان طایفه‌ای که در دوره قتل‌عام درسیم از تسلیم شدن امتناع کرد، سلاح برداشت و مقاومت کرد و تبعیدها را تجربه کرد.
دوران کودکی پر از فقر و سختی.
سپس در سال ۱۹۷۱، آشنایی با انقلابیون در دانشکده علوم سیاسی آنکارا.
او این سال‌ها را مرحله پیش از انقلابی‌گری می‌نامد:
«در دهه ۷۰، جنبش جوانان انقلابی در ترکیه فعال بود و ما نیز تحت تاثیر آن قرار داشتیم. به ویژه نام‌های دنیز گزمیش و ماهر چایان نماد بودند. در آن سال‌ها هنوز با رهبری آشنا نشده بودم اما شنیده بودم که از او صحبت می‌کنند. او از موفق‌ترین دانشجویان مدرسه بود. پس از یک تظاهرات اعتراضی دستگیر و ۷ ماه در زندان نظامی ماماک ماند. در روزهای پس از آزادی از زندان با او آشنا شدیم. رهبری گفت که می‌خواهد با من صحبت کند. یک گفتگوی ۲-۳ ساعته باعث شد که من با واقعیت کورد و کوردستان روبرو شوم.»
جلسه سد چوبوک
این واقعه اولین گام‌های سفر حقیقت علی حیدر کایتان بود. سپس با کمال پیر و حقی کارَر آشنا می‌شود.
«فکر می‌کنم اواخر مارس یا اوایل آوریل ۱۹۷۳ بود. تعداد کمی از رفقا در نزدیکی سد چوبوک گرد هم آمدیم. رهبری دیدگاه‌های خود را با ما در میان گذاشت. همه ما با افکار او موافق بودیم. او به صراحت به ما گفت که به عنوان یک گروه ایدئولوژیک عمل خواهیم کرد و مسئولیت‌هایی را به ما واگذار کرد. بر این اساس، هر یک از ما مسئول جذب افراد جدید به گروه بودیم.»
پس از این جلسه، تعداد اعضای گروه آپویی روز به روز افزایش یافت. در آوریل ۱۹۷۷، فعالیت‌ها به کوردستان منتقل شد. علی حیدر کایتان در درسیم، چَولیک، کاراکوچان و العزیز فعالیت کرد. گاهی اوقات نیز به دیلوک می‌رفت و در فعالیت‌های حقی کارر شرکت می‌کرد. به قتل رسیدن حقی کارر در ۱۸ می ۱۹۷۷، گروه آپویی را به دوراهی کشاند.
«شهادت رفیق حقی همه ما را عمیقا تکان داد. رهبری یادداشتی برای من فرستاد. از من خواست که در یادبود او مطلبی بنویسم. مطلبی که آماده کردم در سراسر کوردستان توزیع شد. رهبر آپو مصمم بود که شهادت حقی بی‌جواب نماند. اما در مورد روش با ما اختلاف نظر داشت. او بیشتر از همه ما درگیر و در جستجوی پاسخ به شهادت بود. تصمیم حزب‌سازی در نتیجه این جستجو پدید آمد.»
شرکت در کنگره تاسیس پ‌ک‌ک
علی حیدر کایتان نیز در تدارکات عملیاتی شدن تصمیم حزب‌سازی حضور داشت.
گروهی متشکل از کمال پیر، مظلوم دوغان، محمد خیری دورموش و علی حیدر کایتان به رهبری رهبر آپو، برنامه حزب را تهیه می‌کنند. اولین جلسه تدارکاتی نیز در العزیز برگزار می‌شود. در این جلسه، علی حیدر کایتان به عضویت کمیته نظامی انتخاب می‌شود.
در ۲۷ نوامبر ۱۹۷۸، کنگره تاسیس حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک) برگزار می‌شود. بدین ترتیب، علی حیدر کایتان نیز در میان گروه بنیانگذار پ‌ک‌ک که نیم قرن اخیر را رقم زده است، جای می‌گیرد.
آنچه تا اینجا و پس از آن رخ داد، در واقع راهپیمایی آزادی یک جامعه بود که ۴۵ سال نفس‌گیر ادامه داشت.
علی حیدر کایتان، در صفوف مقدم این راهپیمایی.
با شور، اشتیاق و وفاداری بی‌پایان همواره به پیش رفت.
عمری که در جستجوی معنا بخشیدن به هر لحظه‌اش سپری شد،
یک پیشرو که پایبندی به سخن او را زینت بخشید
یک سیاستمدار، یک گریلا، یک روشنفکر، یک شاعر...
اما همیشه یک مبارز حقیقت...
