٣٨ سال پیش در چنین روزی، درست زمانی که جمهوری ترکیه تصور می‌کرد کوردها برای همیشه نای بلند کردن سرشان را ندارند، صدای غرش گلوله‌ها در آسمان فاشیسم پیچید و خواب سران آنکارا را پریشان کرد.

بیست و چهارم مردادماه سال ١٣۶٣ برابر با پانزدهم آگوست ١٩٨۴ ارتش آزادیبخش کوردستان دو پایگاه نظامی ترکیه را در اروح سِرت و شمذینان هدف قرار داد. این آغاز مبارزه مسلحانه پ‌.ک.‌ک به رهبری اوجالان برای نجات یک خلق از چنگال خونین نسل‌کشی بود. فرماندهی عملیات در اروح سرت را معصوم کورکماز فرمانده اسطورە‌ای خلق کورد معروف به عگید بر عهده داشت.

او که سه سال بعد طی جنگی در شرنخ شهید شد در گزارشی از مشكلاتی که داشتند نوشته بود: در مرکز حادثه حتی یک نفر را پیدا نکردیم که بتوانیم اطلاعاتی از او کسب کنیم. بسیاری از روستاها عمیقاً از مبارزه ما بیگانه هستند.

علاوه بر این، صافی کف پای عگید موانع جدی برای راه رفتن او ایجاد می‌کرد. او این وضعیت را با یک جمله در دفتر خاطراتش چنین توصیف کرده بود: درد زانو مانع راه رفتنم در جاده می‌شد. فرمانده عگید، این ناراحتی در پاهایش را از دوستانش پنهان می‌کرد. بسیاری درد عگید در کوهنوردی را به آسم چگوارا تشبیه می‌کنند. سحرگاه پانزدهم آگوست، جغرافیای کوردستان در سرخی گرگ و میش هنوز در سکوتی عمیق بود که فرمانده عگید به نقطه‌ای دوردست اشاره کرد. گروه گریلاها ژاندارمری را با دوربین‌هایشان در سه کیلومتری خود می‌دیدند.

ساعت ٩ شب گروه به سه شاخه تقسیم شد، چند دقیقه بعد صدای اولین گلوله آمد. آن صدا که دولت ترکیه را شوکه کرد، دیگر هرگز خاموش نشد. آنچه رخ داد زلزله پ.‌ک‌.ک در آنکارا بود. گرچه دولت ترکیه می‌خواست عملیات اروح و شمذینان را پنهان کند، اما رسانەهای جهانی مانند بی‌بی‌سی‌ و صدای و آمریکا و حتی رادیو ایران این خبر را بازتاب دادند.

مطبوعات ترکیه در آنزمان آزادیخواهان کورد را یک گروه اشقیا خواندند که در چنگ آهنین عدالت ترکیه اسیر خواهند شد. دولت وعده داد در ٧٢ ساعت این گروه را از بین ببرد. ٧٢ ساعت اما به ٣٨ سال بدل شد و جمهوری ترکیه ناکام از عمل به وعدە‌اش.

پ.‌ک‌.ک از گروهی چند نفره به جنبشی میلیونی بدل شد، مرزهای باکور را درنوردید و به سراسر کوردستان پراکنده گشت و شد بازیگری اصلی در خاورمیانه که نمی‌توان آنرا نادیده گرفت.

اولین گلولەای که فرمانده عگید به قلب فاشیسم شلیک کرد، رستاخیز ملی کوردها بود که اکنون در روژاوا با آن همه رشادت و دلاوری جهان را به حیرت وامی‌دارد، در روژهلات، ارتشی از زنان و مردان مبارز کورد تحت نام ی.‌ر.‌ک و ه‌.پ.‌ژ مقابل حکومت مرکزی ستمگر ایران قرار می‌دهد و در جنوب شکست را بر دومین ارتش بزرگ ناتو تحمیل می‌کند.