علی عثمان که در سال‌های ۱۹۹۰، ۱۹۹۱، ۱۹۹۳ و ۱۹۹۴ با عبدالله اوجالان، رهبر خلق کورد دیدار کرد، در هر فرصتی تعهد و عزم خود را برای مبارزه آزادیخواهانه خلق کورد ابراز می‌کند.

خانه علی عثمان، یکی از آن خانه‌هایی بود که مبارزان جنبش آزادی کورد که نامشان در دوره‌های اولیه به عنوان دانشجو (طلبه) بر سر زبان‌ها افتاده بود، در روژاوا به آنجا رفتند و در آن اقامت داشتند. علی عثمان که در (محله) غربی زندگی می‌کند، هم از طریق همسایگانش و هم از طریق دانشجویانی که مستقیماً به خانه‌هایشان می‌رفتند با جنبش آزادی کورد آشنا شد، اما پذیرش آن برای او آسان نبود. پس از اینکه دانشجویان برای هفتمین بار به خانه‌اش رفتند، علی عثمان خانه خود را به روی مبارزات آزادی کوردستان گشود. علی عثمان که اکنون ۷۳ سال سن دارد، احساسات خود را در آن زمان اینگونه بیان می‌کند: «جنبش‌های زیادی ظهور کردند و مدعی مبارزه برای کوردها شدند، اما بر اساس منافع خود عمل کردند. به عنوان یک خانواده کورد که امید خود را از دست داده بودند، در ابتدا از آپویی‌ها فاصله گرفتم. تا هفتمین بار به خانه آمدند، من هم یک آپویی شدم. کمی دیر قانع شدم، اما به محض اینکه احساس کردم آنها صمیمی و رهروان حقیقت هستند، آرام آرام نزدیک‌تر شدم و خانه‌ام تبدیل به خانه دانشجویان شد.

او آنها را با کامیون خود به لبنان می‌برد

علی عثمان که در سال ۱۹۸۸ قول پایبندی‌اش با مبارزات آزادی کوردستان را داد، چهار بار نزد عبدالله اوجالان، رهبر خلق کورد رفت. او با کامیون خود مردم روژاوای کوردستان را به لبنان و دمشق می‌برد. در واقع، عثمان در بین مردم روژاوا به عنوان فردی با پیوندهای عمیق میهن‌دوستی شناخته می‌شود که با وجود همه خطرات، مردم را دسته دسته منتقل می‌نمود. علاوه بر این، بسیاری از روژاوایی‌های میهن‌دوست با کامیون عثمان به لبنان و دمشق می‌روند و با عبدالله اوجالان، رهبر خلق کورد ملاقات می‌کنند.

وحدت کلمه و عمل وجود داشت

عثمان با بیان اینکه در اولین دیدار خود با رهبر خلق کورد شگفت زده شده است، گفت: «از سال ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۰ نام رهبری را می‌شنیدم. افکارش به مردم می‌رسید. من با دقت به این ایده‌ها گوش می‌کردم و سبک زندگی دانشجویان را دنبال می‌کردم. دیدن رهبری بصورت حضوری چیز دیگری بود. قبلاً تعهدی وجود داشت، اما با دیدن شخص او، این پیوند مستحکم شد. وحدت کلمه و عملش فوق‌العاده بود. او قدرت تحلیل و حل مشکلات را داشت.»

من می‌دانستم که بدون هزینه نخواهد بود

عثمان با بیان اینکه در سال ۱۹۹۱ مردم را برای اولین بار با کامیون شخصی خود به منطقه لبنان برد و با کامیون خود نیازهای آنها را برآورده کرد، گفت: «اگر به دام رژیم بعث می‌افتادم، خطر بزرگی بود. من این ریسک را کردم. من پایبند بودم. می‌دانستم که مبارزه بدون هزینه نخواهد بود. با این آگاهی مردم را نزد رهبری می‌بردم. در واقع این یک فرصت برای من بود، هر بار که مردم را به مکان رهبری می‌بردم این فرصت را داشتم که دوباره رهبری را ببینم.»

تلاش برای سازماندهی رفت و آمد

عثمان که پس از اعلام انقلاب روژاوا در سال ۲۰۱۲، مبارزات خود را متوقف نکرد، از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ به عنوان رئیس مشترک کمون شهید رمزی در محله غربی شهر قامشلو خدمت کرد. عثمان و ۴۰ تن از رفقایش که در آن زمان مستقیماً با ۷۴۰ خانه/خانواده در ارتباط بودند، تلاش زیادی برای سازماندهی کمون در شمال شرق سوریه انجام دادند.»

مبارزه باید غنی شود

علی عثمان که همچنین به انزوای اعمال شده بر عبدالله اوجالان، رهبر خلق کورد توجه کرد، گفت: «هر میهن‌دوست باید هر کاری که می‌تواند انجام دهد. ما باید مبارزه خود را غنی کنیم تا بتوانیم آزادی جسمانی رهبری را تضمین کنیم. رهبر آپو فقط برای مردم کورد مبارزه نکرد. پارادایم رهبری در شمال شرق سوریه اجرا می‌شود. مردم در صلح و دموکراسی زندگی می‌کنند. اگر رهبری امروز در زندان نبود، می‌توانست این پارادایم را در خیلی جاها اعمال کند. این حقیقت رهبری است. بنابراین برای تامین آزادی جسمانی رهبری باید مبارزه خود را افزایش دهیم.»