حسن کوچر، معاون ریاست مشترک شورای اجرایی اداره خودمدیریتی دموکراتیک شمال و شرق سوریه به خبرگزاری فرات (ANF) گفت که جنگ‌ها و درگیری‌ها در منطقه، منجر به موج‌های بزرگ‌تری از مهاجرت در آینده خواهد شد و به ویژه هدف دولت ترکیه ایجاد تغییر جمعیتی در منطقه و ایجاد تضاد در بین مردم منطقه می‌باشد.

حسن کوچر سخنانش را با ارزیابی سیاست‌های منفت‌طلبانه دولت ترکیه و کشورهای منطقه در قبال مهاجران آغاز کرد و گفت؛ «دلیل اینکه برخی از کشورها مانند دولت ترکیه از سال ۲۰۲۳ مهاجران سوری را در دستور کار قرار داده‌اند به این دلیل نیست که آنها رویکردی دارند که به نفع این مهاجران باشد یا مبتنی بر منافع آنها باشد. هدف اصلی این کشورها سیاست منفعت‌طلبانه‌ای است که در مورد مهاجران دنبال می‌کنند. این منافع عمدتاً بر اساس میزان سود اقتصادی آنها توسعه یافت. به ویژه، سیاست دولت ترکیه در قبال مهاجران بسیار کثیف‌تر بود.

دولت ترکیه آنها را فقط به مواد سیاسی تبدیل نکرد. او در عین حال از این مهاجران به عنوان نیروی مسلح در درون گروه‌های تبهکاری استفاده می‌کرد. بنابراین از آن برای رسیدن به سیاست‌هایی که می‌خواست در خاورمیانه و کشورهای منطقه و به ویژه اهدافی که برای خود در منطقه تعیین کرده بود، استفاده کرد. این یک طرف سیاستی بود که او دنبال می‌کرد. از سوی دیگر او همواره از این مهاجران به عنوان تهدیدی علیه اروپا استفاده می‌کرد. او این سیاست را تا امروز ادامه می‌دهد. امروزه با اسکان این مهاجران در مناطقی که اشغال می‌کنند، تغییرات جمعیتی در منطقه ایجاد می‌کند.

با اسکان مردم از مناطق مختلف سوریه، نه در مناطق خود، بلکه در مناطقی که اشغال کرده‌اند، به ویژه در شمال و شرق سوریه، هم تغییر جمعیتی ایجاد می‌کنند و هم باعث ایجاد تضادهای جدی در بین مردم سوریه می‌شوند. این هدف اصلی دولت ترکیه است. در چارچوب این هدف، دولت ترکیه تعداد زیادی از مردم را در مناطق اشغالی اسکان داده و روستاها و کمپ‌های جدیدی را در این مناطق ایجاد می‌کند. این کار را از طریق برخی نهادهای وابسته به قطر و کویت انجام می‌دهد.

این نهادها تحت عنوان سازمان‌های کمک‌های بشردوستانه در واقع به طور مستقیم در شکل‌گیری تغییرات جمعیتی در منطقه نقش دارند. حملات نژادپرستانه‌ای که دولت ترکیه تا یک سال پیش در داخل ترکیه ایجاد کرد، باعث کشته شدن بسیاری از مردم و غارت مغازه‌های مهاجران سوری شد. همه اینها به صورت برنامه‌ریزی شده و در نتیجه یک سیاست آگاهانه و ویژه در برابر مهاجران انجام می‌شود.»

«تغییرات جمعیتی به دلیل مهاجرت‌ها در حال وقوع است»

حسن کوچر با بیان اینکه جنگ‌های منطقه موج مهاجرت را نیز به وجود آورد، ادامه داد: «جنگ بسیار جدی در منطقه در جریان است. این جنگ فقط یک جنگ فیزیکی نیست که توسط دولت‌ها علیه یکدیگر آغاز شده است؛ در عین حال بر اساس کشتار سیاسی، اجتماعی و فرهنگی علیه جوامع و مردم انجام می‌شود. البته این جنگ مهاجران را نیز به شدت تحت تاثیر قرار می‌دهد. جنگ اوکراین و روسیه، جنگ حماس و اسرائیل و به طور کلی درگیری‌ها از یک سو منجر به افزایش تعداد مهاجران در خاورمیانه می‌شود و از سوی دیگر راه را برای مهاجرت‌های جدید هموار می‌کند و موجی از مهاجرت به اروپا را ایجاد می‌کند. در حالی که راه‌حل‌ها و جایگزین‌هایی برای مشکلات وجود دارد، افرادی که می‌توانند مشکلات واقعی را به طور اساسی حل کنند قربانی این جنگ‌ها می‌شوند. امروزه گرسنگی و فلاکتی که مردم منطقه تجربه می‌کنند، اجبار آنها به مهاجرت از سرزمین خود و قرار گرفتن آنها در بدبختی عمیق در این شرایط، نتیجه جنگ‌های ایجاد شده توسط کشورهای بین‌المللی در منطقه است. در حالی که از یک سو مهاجرت وجود دارد، از سوی دیگر تغییرات جمعیتی در بسیاری از مناطق منطقه به دلیل این مهاجرت‌ها در حال رخ دادن است. علاوه بر این، این مهاجرت‌ها باعث افزایش بیکاری، فقر و فاجعه انسانی می‌شود.

حملات بسیار شدیدی علیه منطقه شمال و شرق سوریه صورت گرفت. با این حملات سیاست مهاجرت مردم از منطقه اجرا شد. اما مردم شمال و شرق سوریه توانستند در برابر این حملات مقاومت کنند. امروزه اگر مهاجران به منطقه شمال و شرق سوریه روی می‌آورند به این دلیل است که امنیت و ثبات در این منطقه تجربه شده است. علاوه بر این، رسیدگی به مشکلات مهاجران و رفع نیازهای آنها، باعث می‌شود که مردم به سمت مناطق شمالی و شرقی سوریه روی بیاورند.

اکنون کمپ‌های زیادی در شمال و شرق سوریه وجود دارد. افرادی از مناطق شمال و شرق سوریه هستند که به دلیل اشغال مجبور به ترک مکان‌های خود شدند. آنها در اردوگاه‌های سَردَم و بَرخودان در شهبا می‌مانند. کسانی که از سری‌کانی و گری‌سپی می‌آیند در اردوگاه سری‌کانی و اردوگاه تل سَمین در رقه می‌مانند. آوارگانی که در این کمپ‌ها اقامت دارند با هدف بازگشت به شهرهای خود در اینجا می‌مانند و این انتظار مردم است.

باز هم به غیر از مناطق شمال و شرق سوریه، پناهندگان از مناطق مختلف سوریه نیز حضور دارند. آنها نیز در کمپ‌هایی در مناطق شمال و شرق سوریه می‌مانند. این مهاجران در این کمپ‌ها می‌مانند، زیرا منطقه امن‌تری است. اما دولت ترکیه دوباره می‌خواهد با تهدید و حملات جامعه را به هرج و مرج بکشاند. سیاست جنگی دولت ترکیه در منطقه البته تاثیر منفی بر وضعیت مهاجران در اینجا دارد.

به همین دلیل، ما به عنوان اداره خودمدیریتی شمال و شرق سوریه همیشه این را گفته‌ایم و می‌گوییم: 'ما هر فرصتی را که در اختیار داریم با همه مردم سوریه به اشتراک خواهیم گذاشت. ' هیچ کس نمی‌تواند ملیت شمال و شرق سوریه را در این مورد زیر سوال ببرد. به عبارت دیگر، اظهارات برخی افراد مبنی بر اینکه اداره خودمدیریتی در حال ترویج تجزیه در سوریه است، بی‌اساس است. ما از برآورده کردن نیازها و دفاع از حقوق همه مردم ساکن در شمال و شرق سوریه دریغ نمی‌کنیم. باز هم هرکسی که به این منطقه بیاید همان رویکرد را برای آنها در پیش خواهیم گرفت.»

با طولانی شدن جنگ، بحران مهاجران عمیق‌تر می‌شود

حسن کوچر با بیان اینکه دولت دمشق باید سهم خود را انجام دهد تا آوارگان سوری که مجبور به ترک مکان و شهر خود شده‌اند بتوانند به مکان‌های خود بازگردند، گفت: «ما به عنوان اداره خودمدیریتی شمال و شرق سوریه همیشه به مشکل پناهندگان پرداخته و رسیدگی کرده‌ایم. ما به طور مستمر بر اساس این اصل فراخوان‌های خود را داده‌ایم و همچنین بر این اساس از پناهندگان سوری که از لبنان آمده‌اند استقبال کردیم. حملات اسرائیل در لبنان نیز اثرات منفی جدی بر پناهندگان سوری در لبنان داشت. جنوب لبنان با خطر بزرگی مواجه شد.

ما کمیسیون‌هایی را برای کمک به مهاجران و تضمین عبور آنها در شمال و شرق سوریه و لبنان ایجاد کردیم. اردوگاه‌هایی را آماده کردیم. به کسانی که در اینجا خانه داشتند کمک می‌شد تا در خانه خود یا نزد بستگان خود ساکن شوند. کسانی که از خارج از مناطق شمال و شرق سوریه می‌آمدند به اردوگاه‌ها فرستاده شدند. تقریباً ۲۰ هزار مهاجر تاکنون به آنجا رفتند و این تعداد روز به روز در حال افزایش است.

البته کمپ‌هایی برای اسکان این افراد ایجاد شده است و حتی برای نیازهای مهاجران به بسیاری از موسسات بشردوستانه بین‌المللی فراخوان داده‌ایم. برخی از مؤسسات کمک‌های بشردوستانه به درخواست ما پاسخ دادند، اما اکثر آنها تاکنون پاسخی نداده‌اند. حملات در منطقه باعث افزایش مهاجرت در منطقه می‌شود. به عنوان اداره خودمدیریتی، رویکرد ما این است که همه به سرزمین‌های خود بازگردند.

«موسسات بین‌المللی باید از مهاجران حمایت کنند»

بر این اساس، ما از قدرت‌ها و نهادهای بین‌المللی می‌خواهیم که از بازگشت مهاجران به سرزمین‌های خود حمایت کنند. با این حال تاکنون هیچ پاسخ جدی به فراخوان‌های ما داده نشده است. برخی از مؤسسات امدادی در منطقه به مهاجران کمک می‌کنند، اما البته این کمک‌ها برای کاهش سختی‌های مهاجران و تسکین درد آنها کافی نیست. این مردم سرزمین‌ها و شهرهای خود را از دست دادند. علاوه بر این، مناطقی که در آن جنگ رخ می‌دهد، وضعیت مهاجران را بدتر می‌کند. ما قبلاً از آوارگانی که مناطق شمال و شرق سوریه را ترک کرده‌اند خواسته‌ایم که به سرزمین‌های خود بازگردند. فراخوان ما به پناهندگان لبنانی نیز بر این اصل استوار است. به عنوان اداره خودمدیریتی، رویکرد ما در قبال مهاجران روشن است. بسیاری از کشورها از پناهندگان به عنوان ابزار سیاسی استفاده می‌کنند و این خطرناک‌ترین رویکرد است.

بنابراین به نظر نمی‌رسد در شرایط فعلی راه‌حلی برای مشکل مهاجرت وجود داشته باشد. برعکس، به نظر می‌رسد این وضعیت در آینده به بحران بسیار خطرناک‌تری تبدیل شود. این بحران نه تنها در خاورمیانه بلکه در کشورهای اروپایی نیز رخ خواهد داد. زیرا جنگ تمام نشده است و هر چه جنگ بیشتر ادامه یابد مهاجرت بیشتر خواهد شد. به نظر می‌رسد این جنگ ادامه خواهد داشت. از این نظر وضعیت پناهندگان هم خوب نیست. به عنوان اداره خودمدیریتی، ما به ارائه تمام حمایت‌ها و کمک‌های خود برای مهاجران ادامه خواهیم داد.

برای این کار، نهادهای کمکی بین‌المللی نیز باید در این زمینه حمایت کنند. دولت دمشق نیز باید به وظایف خود در قبال مردم سوریه عمل کند. اما تاکنون به این وظیفه عمل نکرده است.

«دولت دمشق سیاستی برای مهاجران سوری ندارد»

وضعیت اقتصادی، نظامی و سیاسی دولت دمشق تأثیر منفی بر مهاجران دارد. دولت دمشق تاکنون سیاست مشخصی در مورد بازگشت آوارگان سوری به سرزمین‌های خود ندارد.

میلیون‌ها نفر تاکنون از سوریه مهاجرت کرده‌اند. باید سیاست خاصی برای بازگشت دوباره این افراد وجود داشته باشد. با این حال، تا کنون به نظر می‌رسد که هرکس بر اساس منافع خود به مشکل پناهندگان می‌پردازد. برخی تلاش می‌کنند از نظر اقتصادی سود ببرند، برخی دیگر می‌خواهند از این به عنوان ابزار فشار اجتماعی استفاده کنند و دولت دمشق نیز بخشی از این سیاست است.»