رز اسحاق، رئیس مشترک فرهنگ و هنر کانتون منبج، در خصوص توسعه فرهنگ و هنر ملل مختلف پس از آزادسازی منبج با خبرگزاری فرات (ANF) صحبت کرد.

رز اسحاق با بیان اینکه کانون فرهنگ و هنر منبج در سال ۲۰۱۷ تأسیس شد و هر ملتی در آن جای خود را گرفت و خود را ثابت کرد، گفت: «با تأسیس مرکز فرهنگ و هنر پس از آزادسازی منبج، تحولات زیادی در ملت‌ها به وجود آمد. با بازکردن آن، ابتدا اعضاء لازم دیده شدند، اما پس از مدتی، همه به فرهنگ و هنر روی آوردند و به سبک ملی خود ابراز وجود کردند.»

رز با اشاره به اینکه در تاریکی موجود، فرهنگ خود را با رنگ خاص خود رنگ‌آمیزی کردند، ادامه داد: «شهر منبج به ادبیات و شاعران خود معروف است و در آن ۴ ملیت اصلی عرب، کورد، چرکس و ترکمان وجود دارد. این مرکز برای نشان دادن این فرهنگ‌ها ساخته شد. در ابتدا با مشکلات بسیاری مواجه شدند اما به مرور زمان همه چیز تغییر کرد و زنان پیشاهنگی را به عهده گرفتند.»

رز با بیان اینکه بخش‌های زیادی در فرهنگ و هنر پدید آمده است که یکی از آنها تئاتر، عکاسی و طراحی، ترانه‌ها و رقص‌های فولکلور است که در این میان همه اساتید آماده تربیت نسل جدید هستند، گفت: «در تاریکی سیاه آن دوره، فرهنگ و هنر در منبج نابود شدند، اما پس از آزادسازی منبج، همه چیز به رنگ خود و با قلم موی ملت دموکراتیک رنگ‌آمیزی شد. تاریکی که فقط به رنگ سیاه بود، اکنون رنگارنگ شده است. در منبج شاعران و نویسندگان زیادی بودند اما در آن تاریکی گم شدند. اما اکنون همه چیز تغییر کرده است، تاریکی‌ها با قدرت فرزندان این جامعه برطرف شده است.»

رز با بیان اینکه با آزادسازی منبج همه چیز تغییر کرد و به آن تاریکی پایان داد، گفت: «با ایده ملت دموکراتیک همه چیز تغییر کرد، به جای یک رنگ، رنگ‌های زیادی بوجود آمد. در شهر منبج ۴ ملت وجود دارد، اما در تاریکی همه چیز برای آنها ممنوع شده بود. با آزادسازی منبج، هر ملت خود را ابراز کرد، ترکمن‌ها با تشکیلات خود، چرکس‌ها با تشکیلات خود، کوردها با تشکیلات خود و اعراب با تشکیلات خود با فرهنگ خود ابراز وجود کردند. همه برنامه‌های هنری ملی از طریق فرهنگ و هنر است و هر ملتی در این میان جای خود را دارد.»

رز اسحاق در پایان با اعلام اینکه همه ملت‌ها را در آغوش می‌گیرند و همه در این میان جای خود را دارند، گفت: «روز ۱۵ اوت برای مردم منبج روزی نو است، روزی از تاریکی به آینده‌ای امیدوارانه و پر از آرزوهای بدون ترس. مخصوصاً که امید در فرهنگ و هنر پیدا می‌شود، همه را شامل می‌شود و هرکس از قلم مو و رنگ ملتش استفاده می‌کند، قلم موی خود را به رنگ ملت دموکراتیک آغشته می‌کند و جامعه‌اش را با آن رنگ می‌کند.»