مقاومت کوبانی حماسه‌ای است که با قهرمانانی سرشار از شجاعت و از خود گذشتگی نوشته شده است. یکی از فراموش‌نشدنی‌ترین نمادهای این حماسه، آپه نَمر است. این انسان عزیز که با وجود مسن بودنش، سرزمین خود را ترک نکرد، به نمادی از روح کوبانی تبدیل شد.

سرزمینی که در آن زندگی می‌کرد بخشی از زندگی او بود، سرزمینی که خاطراتش مانند رودخانه در آن جاری بود. او برای مقاومت در برابر قدرت تاریک داعش و ساختن آینده‌ای برای فرزندان و نوه‌هایش، علیرغم شرایط سنی و سلامتی خود، پیوستن به مقاومت را انتخاب کرد. در حالی که آپه نَمر با ایمانی تزلزل‌ناپذیر پا به مواضع نبرد می‌گذاشت، عزمی که در چشمانش بود و عزمی که در دلش داشت الهام‌بخش همه بود. او با ایستادن در کنار فرزندانش، بخشی از مقاومت یک روح، یک خانواده و یک جامعه شد.

مبارزه او طنین‌اندز شد

در سخت‌ترین لحظات جنگ، حضور آپه نَمر سرچشمه یک روحیه‌ی فوق‌العاده بود. او فقط نماینده خودش نبود، او نماینده پیوندهای جامعه و ارزش‌های عمیق انسانیت بود. وی در روزهای دردناک مقاومت با بیان اینکه «در خاکم مقاومت می‌کنم» نشان داد که پیروزی واقعیتی است که با اراده و همبستگی به دست می‌آید. آپه نَمر تا زمانی که در مواضع جنگ ایستاده بود، خاطرات گذشته را زنده نگه داشت. دیدن اینکه او چگونه استقامت کرد و هرگز تسلیم نشد، به نسل‌های جوان شهامت داد. عزم مبارزه‌اش در هر فرد و در هر گروه سنی طنین‌انداز شد. به پرتو امیدی برای آینده کوبانی تبدیل شد.

پس از دیدار با رهبر خلق کورد

مرکز اطلاع‌رسانی و مطبوعاتی یگان‌های مدافع خلق (ی‌پ‌گ) در بیانیه خود در ۱۳ اکتبر، زمانی که شهادت او را اعلام کرد، پایبندی آپه نَمر به مبارزات آزادی کوردستان و زندگی شایسته آن را نیز به اشتراک گذاشت. آپه نَمر (خلیل عثمان حَمه) در سال ۱۹۵۰ در روستای دیهاپه شهر کوبانی به دنیا آمد. او تنها پسر خانه بود. او در محیطی بزرگ شد که از کودکی احساسات میهن‌دوستی در آن بالا بود. وی در دوران جوانی به دلیل علاقه به سیاست در حالی که به کشاورزی اشتغال داشت، سه بار توسط رژیم بعث دستگیر شد. پس از سال ۱۹۸۰ با رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان آشنا شد و به عنوان یک پیرو و میهن‌دوست فعال جنبش آزادی کورد فعالیت کرد. با وجود تمام فشارهای رژیم بعث، او پا پس نکشید.

انقلاب روژاوا و جنگ

او ۶ فرزندش را با احساسات میهن‌دوستانه تربیت کرد. هم او و هم خانواده‌اش در تمام عرصه‌های جنبش آزادی کورد مشارکت داشتند. آنها حتی در سخت‌ترین زمان‌ها هم کوتاه نیامدند. هنگامی که انقلاب روژاوا و جنگ آغاز شد، او و خانواده‌اش در فعالیت‌های نظامی و اجتماعی شرکت کردند. با وجود شرایط سخت و فرصت‌های محدود سال‌های اول انقلاب، در بسیاری از عرصه‌ها به ویژه در سازماندهی مردم فعالیت کرد. او یکی از کسانی بود که در تدارکات قبل از مقاومت بزرگ در کوبانی شرکت کرد.

حمله اشغالگری داعش به کوبانی

در حالی که تبهکاران داعش با حملات اشغالگری خود در سال ۲۰۱۴ به تدریج در حال گسترش بودند، با تشویق و حمایت دولت ترکیه به جای دمشق به کوبانی روی آوردند. داعش که به هر نقطه حمله می‌کرد، در کوبانی با مقاومت مردم کورد مواجه شد. کوبانی محل شروع انقلاب روژاوا و پایان داعش بود. در کوبانی افرادی مانند آپه نَمر بودند که از میهن‌دوستی خود کوتاهی نکردند. مقاومت به رهبری مبارزان ی‌پ‌گ و یگان‌های مدافع زن (ی‌پ‌ژ) به عنوان یک جنگ خلق جای خود را در تاریخ باز کرد.

او از روز اول جنگید

آپه نَمر هم از روز اول جایش را در مقاومت گرفت. با وجود اصرار همه مبارزان، شهر را ترک نکرد. به هر قمیتی که شده تا آخر برای سرزمین زادگاهش از جنگیدن دریغ نکرد. وی در جریان مقاومت در روستاهای بُراز، چارقَلی و گری سِوی در جنوب کوبانی سه بار مجروح شد. سرانجام آپه نَمر که ۴۵ روز پس از شروع حملات داعش به کوبانی در پاییز ۲۰۱۴ از ناحیه دست و پای خود مجروح شده بود، قبل از اتمام روند درمان خود در بیمارستان منطقه پرسوس شهر رحا در باکور کردستان به کوبانی بازگشت؛ مبارزه خود را در مواضع مقاومت ادامه داد. هر چند این مجروحیت باعث جانبازی او شد، اما هرگز آتش جنگجویی را در روحش خاموش نکرد. برعکس، هر زخمی عزم او را قوی‌تر می‌کرد؛ این نشان می‌داد که او چه مبارز وفاداری بود. بازوی مجروح او از گذشته به نمادی از هویت مبارزاتی‌اش تبدیل شد، اما هرگز کمبودی احساس نکرد و آن را به نمادی از آزادی و مقاومت، به عنوان بخشی از داستان جنگ بزرگ تبدیل کرد.

بیان واقعیت کوبانی بود

آپه نَمر اولین کسی بود که توجه خبرنگارانی را که بعدها به مواضع مقاومت آمدند جلب کرد. اکنون تمام دنیا شاهد است که در کوبانی با حقیقت آپه نَمر چه مقاومتی انجام می‌شود: «ما می‌خواهیم این کثافت‌ها را از سرزمین خود بیرون کنیم. من و دو فرزندم در آن (این جنگ) هستیم. یک ماه است بچه‌هایم را ندیده‌ام. از سرنوشت آنها اطلاعی ندارم. همه جوانان شریف و با عزت کوبانی بیایند و شهر خود را از دست تبهکاران نجات دهند.»

پسرش عثمان به شهادت رسید

او تا آخرین لحظه مقاومت با فرزندانش در مبارزه شرکت کرد. پسرش عثمان در حمله تبهکاران داعش به کوبانی در ژوئن ۲۰۱۵ به شهادت رسید. آپه نَمر در اثر جراحت یکی از دستانش ناکارآمد شد، اما دست از کار برنمی‌داشت. او پس از مقاومت کوبانی نیز در فعالیت‌های انقلابی شرکت داشت. او تا آخرین نفس برای مردمش جنگید.

او یک میهن‌دوست نمونه بود

او نماد مقاومت کوبانی و یک میهن‌دوست نمونه بود. او با احساسات پاک میهن‌دوستانه زندگی می‌کرد. او مبارزه برای آزادی خلق کورد را دلیل وجودی خود می‌دید، تسلیم نمی‌شد و هیچ مانعی را نمی‌شناخت. هر لحظه صفحات داستانی از آزادی را نوشت. عزم او نماد مقاومت سرزمین و فرهنگی شد که در آن زندگی می‌کرد. این مبارزه سرشار از ایمان عمیق و فداکاری در راه مردم و سرزمینش، داستان مقاومت شرافتمندانه یک جامعه را به همراه داشت. آپه نَمر به عنوان میراثی که با فداکاری او زنده خواهد ماند و همچنان در قلب روح مقاومت کوبانی می‌تپد، به یاد خواهد ماند. هر قلبی سرشار از عزم آپه نَمر خواهد شد.

آپه نَمر در ۱۴ اکتبر ۲۰۲۴ بر اثر سکته قلبی در سن ۷۴ سالگی درگذشت. پیکر وی با مراسمی دسته‌جمعی که در ۱۵ اکتبر در آرامگاه شهید دجله کوبانی برگزار شد به خاک سپرده شد.