قره‌قوزاق و تشرین نه فقط دو منطقه جغرافیایی، بلکه نشان‌دهنده آستانه جدیدی در مسیر آزادی مردم کورد هستند. مقاومتی که در آنجا جریان دارد، یکی از مهم‌ترین شواهد برای نشان دادن چگونگی دفاع از پارادایم رهبر آپو در عمل است.
هر حمله‌ای که متوجه کوردها و مبارزه آزادی آنها باشد، صرفاً یک حرکت نظامی نیست. هر گلوله، هر بمب، یک سیاست سیستماتیک است که هدف آن سرکوب اراده آزادی مردم کورد است. حملات دولت ترکیه به قره‌قوزاق و سد تشرین نیز باید از این منظر بررسی شود. این حملات که پارادایم آزادی و کنفدرالیسم دموکراتیک رهبر آپو را هدف قرار می‌دهند، نه تنها نظامی، بلکه یک جنگ ایدئولوژیک، فرهنگی و سیاسی نیز هستند. اما تاریخ نشان داده است که مبارزه آزادی مردم کورد در برابر حملات بیشتر تقویت شده است. مقاومت قره‌قوزاق و تشرین نیز جدیدترین نمونه آن است.
اصرار دولت ترکیه در حملات: آنها چه می‌خواهند؟
دولت ترکیه سال‌هاست با ذهنیتی که کوردستان را تکه‌تکه می‌کند، موجودیت تاریخی مردم کورد را انکار می‌کند و می‌خواهد این موجودیت را نابود کند، عمل می‌کند. حملات به قره‌قوزاق و سد تشرین نیز تجلی جدیدی از این ذهنیت است. اما چرا به طور خاص به این مناطق حمله می‌شود؟
کنترل استراتژیک:
قره‌قوزاق و سد تشرین، نقاط حساسی هستند که ارتباط بین شرق و غرب فرات را فراهم می‌کنند. این مناطق هم از نظر منابع انرژی و هم از نظر برتری لجستیکی، رگ‌های حیاتی روژاوا هستند. دولت ترکیه با تصرف این مناطق می‌خواهد روژاوا را خفه کند. با تبدیل آب و برق به سلاح، قصد تسلیم کردن مردم را دارد.
حذف خودمدیریتی دموکراتیک:
پروژه کنفدرالیسم دموکراتیک که توسط رهبر آپو مطرح شده، سیستمی است که در آن مردم در کنار یکدیگر آزادانه و برابر زندگی می‌کنند. مناطق قره‌قوزاق و تشرین، مناطقی هستند که کوردها، اعراب، سریانی‌ها و ترکمن‌ها در آنجا زندگی مشترک می‌سازند. دولت ترکیه می‌خواهد مدل زندگی آزادی که در آنجا ایجاد شده را نابود کند و نگرش فاشیستی-ملی‌گرایانه خود را تحمیل کند.
تلاش برای ایفای نقش در توازن بین‌المللی:
ترکیه برای تقویت جایگاه خود در منطقه در بین قدرت‌های امپریالیستی، دائماً حملاتی را انجام می‌دهد. برای ایجاد عنصر چانه‌زنی در روابط خود با ناتو و غرب، به مردم کورد حمله می‌کند. تشرین و قره‌قوزاق در مرکز این محاسبات کثیف قرار دارند.
معنای مقاومت و تداوم تاریخی جنبش آزادی
مقاومتی که در برابر هر حمله توسعه می‌یابد، با تاریخ مردم کورد ادغام می‌شود. مقاومت قره‌قوزاق و تشرین نیز مانند مقاومت کوبانی، مانند جنگ زاپ، آواشین و متینا، یکی از آخرین حلقه‌های مبارزه موجودیت و آزادی مردم کورد است. معنای این مقاومت را باید در سه محور اساسی ارزیابی کرد:
از دیدگاه نظامی و استراتژیک:
مقاومت نشان می‌دهد که چگونه مبارزه گریلایی کورد در برابر جنگ‌های شهری و ارتش متعارف، روش‌های جدیدی را توسعه داده است. نیروهای دفاعی روژاوا در اینجا نه تنها یک خط مقاومت ایجاد کرده‌اند، بلکه ماهیت جنگ را نیز تغییر داده‌اند. در برابر پهپادهای شناسایی و پهپادهای مسلح مجهز به فناوری پیشرفته، تاکتیک‌های گریلایی، جنگ‌های سنگری و استراتژی‌های دفاعی هماهنگ با مردم توسعه یافته است. این روند، برای همه مبارزات آینده، حکم یک آزمایشگاه را دارد.
از دیدگاه سیاسی و سازمانی:
این مقاومت، اراده خودمدیریتی روژاوا را تقویت کرده است. دیده می‌شود که حتی زیر حمله، مردم و ساختار سازمان‌یافته از هم نمی‌پاشند، بلکه بیشتر از قبل به هم گره می‌خورند. سیستمی که رهبر آپو در چارچوب «مدرنیته دموکراتیک» تعریف کرده است، حتی در لحظات بحران نیز می‌تواند پابرجا بماند. این یکی از ملموس‌ترین نمونه‌ها برای نشان دادن این است که مردم در مقابل تحمیل دولت-ملت توسط مدرنیته سرمایه‌داری چگونه می‌توانند در کنار یکدیگر زندگی کنند.
از دیدگاه فرهنگی و اجتماعی:
این مقاومت، اعتماد به نفس مردم را افزایش داده و باعث شده است که هویت کوردی قوی‌تر مورد حمایت قرار گیرد. به ویژه برای جوانان، زنان و روشنفکران، آگاهی تاریخی بزرگی ایجاد کرده است. حملات دولت ترکیه، به جای تکه‌تکه کردن مردم کورد، آنها را متحد کرده و عزم آنها را برای مبارزه بیشتر تقویت کرده است. به این معنا، مقاومت قره‌قوزاق و تشرین، میراث فرهنگی مقاومت را برای نسل‌های آینده ایجاد می‌کند.
فرصت‌های بزرگ پدید آمده و نگاه به آینده
یکی از بزرگترین نتایج مقاومت در قره‌قوزاق و تشرین، تأثیرات آن در عرصه بین‌المللی است. جنبش آزادی کورد، در این روند می‌تواند گشایش‌های دیپلماتیک جدیدی انجام دهد و حمایت افکار عمومی جهان را بیشتر جلب کند. فرصت‌های پدید آمده را می‌توان به شرح زیر برشمرد:
تقویت مشروعیت بین‌المللی:
این مقاومت می‌تواند مبارزه آزادی مردم کورد را در نزد مردم غرب بیشتر نمایان کند. به ویژه با باز کردن بحث‌ها در مورد سیاست‌های انرژی و آب، فشارهای بین‌المللی برای خارج کردن سد تشرین از هدف نظامی افزایش یابد.
تجدید و تقویت جنبش در درون خود:
فرآیندهای مقاومت، همبستگی درون جنبش آزادی را افزایش می‌دهد و باعث تربیت کادرهای جدید می‌شود. قره‌قوزاق و تشرین، آشنایی نسل جدیدی با روحیه مبارزی را فراهم می‌کند و آنها را از نظر ایدئولوژیک مجهزتر می‌کند.
پذیرش بیشتر مدل روژاوا:
این مقاومت که نشان می‌دهد کنفدرالیسم دموکراتیک چگونه در عمل کار می‌کند، برای سایر مردم خاورمیانه نیز نمونه‌ای خواهد بود. طوایف عرب، ترکمن‌ها و سایر مردم منطقه، بیشتر تمایل پیدا می‌کنند که در برابر سیاست‌های اشغالگرانه دولت ترکیه در کنار کوردها حرکت کنند.
آستانه جدید و تقویت فرهنگ مقاومت
قره‌قوزاق و تشرین، نه فقط دو منطقه جغرافیایی، بلکه نشان‌دهنده آستانه جدیدی در مسیر آزادی مردم کورد هستند. مقاومتی که در آنجا جریان دارد، یکی از مهم‌ترین شواهد برای نشان دادن چگونگی دفاع از پارادایم رهبر آپو در عمل است. دولت ترکیه هر چقدر هم که حمله کند، این مبارزه بزرگتر خواهد شد، طنین گسترده‌تری خواهد داشت و پتانسیل انقلاب منطقه‌ای را افزایش خواهد داد.
امروز مقاومت مردم کورد، نه فقط یک مقابله نظامی، بلکه نامی برای احیای خود در صحنه تاریخ است. و این مبارزه، نه فقط برای کوردها، بلکه برای همه مردم تحت ستم خاورمیانه، به چراغ امیدی تبدیل خواهد شد.
آزادی و مقاومت، در این سرزمین‌ها بیشتر ریشه خواهد دواند. قره‌قوزاق و تشرین، از میدان جنگ خارج شده و به یک فرهنگ مقاومت تبدیل خواهد شد که مردم در آن آزادی خود را می‌سازند.
