دکتر عبیر حصاف گفت که دولت اشغالگر ترکیه با محاصره و تحریمی که با اشغال، حمله و جنگ روانی‌اش همراه بود، خواستند کوردها را از سرزمین‌هایشان بیرون کنند و دیگران را بجایشان اسکان دهند. دکتر عبیر حصاف تاکید کرد که هم افراد و نیروهای سیاسی و هم اداره خودمدیریتی می‌توانند در مقابل این کاری کنند.

موضوع مهاجرت در شمال و شرق سوریه در کارگاه آموزشی (ورک‌شاپ) که توسط مرکز تحقیقات استراتژیک روژاوا (NRLS) در ۲۸ ژانویه برگزار شد، در دستور کار قرار گرفت. گروهی متشکل از ۱۰۰ شرکت‌کننده متشکل از سیاستمداران کورد، آشوری، عرب، جنبش‌های زنان، روشنفکران و پژوهشگران، بحثی جامع در مورد علل و پیامدهای مهاجرت و توصیه‌ها و تدابیری که می‌توان اتخاذ کرد برگزار کردند. از جمله سخنرانان دکتر عبیر حصاف به سوالات خبرگزاری فرات (ANF) پاسخ داد.

اگر مهاجرت در شمال و شرق سوریه افزایش یافته است، دلایل آن چیست؟

مشکل مهاجرت امروز شروع نشد. مردم کورد ۱۰۰ سال است که در معرض مهاجرت بوده‌اند. همچنین در پایان قرن بیستم میزان مهاجرت بالایی وجود داشت. سیاست اجرا شده در قبال شمال و شرق سوریه، بحران سوریه و بحران اقتصادی باعث مهاجرت می‌شود. علاوه بر این، ترس و ناامیدی نسبت به آینده ناشی از حملات دولت ترکیه به شمال و شرق سوریه و جنگ ویژه و روانی آن ‌وجود دارد. حملات روزانه به ویژه با اشغال عفرین، گری‌سپی و سرکانیه، با حمله به شخصیت‌ها، بحرانی را در شمال و شرق سوریه ایجاد می‌کند و مانع از یک زندگی آرام و با ثبات می‌شود. این باعث می‌شود مردم به سمت جستجوی زندگی بهتر روی بیاورند. البته این که آیا زندگی بهتری وجود خواهد داشت یا خیر جای تردید است. تاکنون هیچ فردی در مسیر مهاجرت به زندگی بهتری نرسیده است. با وجود این، مردم مسیر مهاجرت به کشورهای مختلف را در جستجوی زندگی جدید در پیش می‌گیرند.

همراه با مهاجرت چه مشکلاتی در انتظار شمال و شرق سوریه است؟

مهمترین مشکل این است که ساختار جمعیتی در حال تغییر است. در حالی که بیش از ۹۰ درصد مردم کوردستان در روژاوای کوردستان زندگی می‌کنند، امروز می‌بینیم که این درصد نامعتبر شده است. در اواخر قرن نوزدهم، تا دیرالزور، ترکیبی وجود داشت که عمدتاً از مردم کورد تشکیل شده بود. این وضعیت با اسناد تاریخی نیز قابل اثبات است. اکثریت کوردها الان کجا هستند؟ واداشتن مردم کورد به مهاجرت به شهرهایی از جمله دمشق، حلب، لبنان و ... از سوی رژیم سوریه راه بر آسیمیله‌شدن (جذب‌شدن) کوردها گشود. امروز سیاست‌هایی که در قبال مردم کورد به‌ویژه سیاست‌هایی که دولت ترکیه اجرا می‌کند، با هدف تخلیه شمال و شرق سوریه است. این از تمایل به تضعیف مردم کورد، فرهنگ، زبان و هویت آنها ناشی می‌شود. بنابراین، تا زمانی که سیاست در قبال روژاوای کوردستان خنثی نشود، منطقه و مردم آن دوباره با خطر بزرگی مواجه خواهند شد.

شما اعلام کردید که موج مهاجرت به طور مستقیم بر جمعیت‌شناسی تأثیر می‌گذارد. آیا به این اشاره می‌کنید که سیاست تهجیر (مهاجرت اجباری) برنامه‌ریزی شده در شمال و شرق سوریه اجرا می‌شود؟

قدرت‌های هژمونیک در سوریه و شمال و شرق سوریه، نیروهای دشمن مردم کورد، قدرت‌های سلطه گر که فلسفه و پارادایم مردم کورد را قبول ندارند، کشورهایی که درک دموکراتیک و آزادیخواهانه را قبول ندارند، برای فعال‌سازی سیاست مهاجرت تلاش می‌کنند. به ویژه جنگ ویژه‌ای که علیه شمال و شرق سوریه انجام می‌شود و سیاست‌های آن برای ایجاد و تعمیق بحران، باعث می‌شود که مردم مسیر مهاجرت را درپیش بگیرند. طبق قوانین بین‌المللی، هدف قرار دادن نیروگاه‌ها قابل قبول نیست. بر اساس اسنادی همچون قراردادهای بین‌المللی، قوانین و غیره ، هدف قرار دادن زیرساخت‌های یک منطقه مانند آب، برق، بیمارستان‌ها، مدارس ممنوع است. هدف قرار دادن چنین مکان‌هایی از سوی دولت ترکیه، خود با هدف ایجاد هرج و مرج و بحران در شمال و شرق سوریه است. هدف قرار دادن مراکزی که برای تضمین توسعه اقتصادی ایجاد شده‌اند به معنای بی‌نفس باقی گذاشتن منطقه است. از یک سو مرزها را بست و در عین حال تحریم اقتصادی را اعمال کرد و از سوی دیگر دروازه‌های مرزی را به طور گسترده باز کرد تا مردم مجبور به آوارگی شوند. چه معنی می‌تواند داشته باشد؟ از این رو با سیاست جنگ ویژه خود قصد دارد با تهجیر جوانان و زنان منطقه را تخلیه کند و فرار از منطقه را عمیق‌تر کند.

خطر افزایش سطح مهاجرت در شمال و شرق سوریه بر امنیت اجتماعی، اقتصادی و سیاسی موجود چیست؟

اول از همه باعث تغییر ساختار اجتماعی می‌شود. سیاست جنگ ویژه ذهنیت دولتی که مردم را از شمال و شرق سوریه آواره کرده و در مسیر مهاجرت قرار داده است، مردمان مختلف را جایگزین مردمی می‌کند که آنها آواره کرده‌اند. عفرین، سرکانیه و گری‌سپی در مقابل انظار ماست. آنها با استقرار تبهکارانی که از خارج آورده بودند در مناطق اشغالی، مردم دموکرات، آزادیخواه و برابری‌طلب را از سرزمین خود آواره کردند. این وضعیت تنها محدود به مناطق اشغالی نیست. ساختار جامعه با مهاجرت تغییر می‌کند. کسانی که به جای مردم اصیل منطقه مستقر می‌شوند نیز باعث تغییر ارزش‌ها در جامعه می‌شوند. بنابراین باعث از بین رفتن ارزش‌های محلی نیز می‌شود. راه برای انحلال فرهنگ کوردی و فرهنگ محلی هموار می‌شود. همچنین به ساختار فرهنگی که توسط مردم آشوری، ارمنی، سریانی، کورد و عرب پیوند خورده است، آسیب می‌رساند. باعث متلاشی شدن و ضعیف شدن آن می‌شود. در پاسخ به این امر فرهنگ‌های جدیدی بر جوامع تحمیل می‌شود.

پروژه‌های ارائه شده توسط اداره خودمدیریتی دموکراتیک شمال و شرق سوریه در برابر سیاست‌های جنگ ویژه انجام شده در شمال و شرق سوریه، میزان پاسخ به مردم و میزان مبارزه با این سیاست‌ها را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

اولاً باید گفت که بار اداره خودمدیریتی بسیار سنگین است. اداره خودمدیریتی تنها مسئول مهاجرت در شمال و شرق سوریه یا کسی نیست که باید راه‌حلی برای این مشکل بیابد. این یک فعالیت و مبارزه‌ای است که توسط خانواده‌ها، نهادها و سازمان‌ها، مردم، رسانه‌ها و اداره خودمدیریتی انجام می‌شود. قبل از هر چیز باید افراد را به تغییر و تحول، یعنی اهمیت بازآفرینی معتقد کرد. مردمی که سالها برده‌داری به آنها تحمیل شده بود باید از نظر احساسی و فکری دوباره خلق شوند. علاوه بر این، خدمت به مردم نیز بسیار مهم است. اداره خودمدیریتی تا جایی که می‌تواند برای رفع نیازهای مردم اقدام می‌کند و برای پاسخگویی به مردم بسیج می‌شود. ما می‌بینیم که او با وجود همه تحریم‌ها و حملات چقدر می‌خواهد از مردم حمایت کند. با این حال، باید مبتنی بر یک رویکرد استراتژیک باشد و همیشه باید جایگزین‌هایی برای آن یافت. یک مدیریت باید قبل و بعد را به دقت بسنجد و بر این اساس به دنبال جایگزین بگردد. البته اداره خودمدیریتی دموکراتیک شمال و شرق سوریه می‌داند که در میان چگونه جنگی است. بنابراین باید برنامه‌ها و پروژه‌های جایگزین و راهبردی وجود داشته باشد. استراتژی تعیین شده باید به جای پروژه‌های یک روزه به نفع پروژه‌ها و جایگزین‌هایی انتخاب شود که پاسخ‌های بلند مدت هستند.

چه اقدامات دیگری برای جلوگیری از مهاجرت باید انجام شود؟

گفتن اینکه مردم آواره از سرزمین خود خوشحال و خوشبخت هستند، نابجاست. شما به راحتی می‌توانید سرزمین خود را ترک کنید، اما از بعد معنوی جدا شدن از سرزمین خود به این راحتی نیست. خانواده‌ها باید نسبت به مهاجرت آگاه شوند و مشکلاتی که در مسیر مهاجرت ایجاد می‌شود و فشارهای روانی که پس از آن شروع می‌شود باید شناخته شود. دعوت من به افرادی که از کشور و سرزمین خود مهاجرت کرده‌اند این است. نباید تشویق به مهاجرت کنند یا برای تشویق مهاجرت تبلیغ کنند. حذف عوامل تشویق‌کننده مهاجرت به جای تضمین بازگشت به کشور نیز با سطح آگاهی افراد مرتبط است. با ایجاد افرادی می‌توان از مهاجرت جلوگیری کرد که باید احساس کنند وفاداری به سرزمین خود به چه معناست و از بلایایی که جدا شدن از سرزمین خود ایجاد می‌کند آگاه باشند.

آیا چیزی هست که بخواهید در آخر اضافه کنید؟

سیاست‌های جنگی پلیدی علیه شمال و شرق سوریه در حال انجام است. اگر ما توانستیم علیرغم تجزیه سرزمین‌هایمان توسط معاهده لوزان به حیات خود ادامه دهیم، می‌توانیم جنگ صد ساله برای از بین بردن هویت، فرهنگ و زبان را نیز شکست دهیم. تلاش‌ها باید در محدوده حفاظت و دفاع باشد. ما باید بدون فراموش کردن دردها و ظلم‌هایی که سال‌ها تجربه شده است مبارزه کنیم و همراه با خلق‌ها مبارزه‌ای مشترک علیه مهاجرت و سیاست آواره‌سازی صورت گیرد.