دشمن طبیعت اجازه جمع‌آوری زیتون را به مردم نمی‌دهد

برداشت زیتون در کوبانی آغاز شده است اما اهالی روستاهای مرزی به دلیل حملات دولت اشغالگر ترکیه نمی‌توانند زیتون خود را جمع‌آوری کنند.

دشمن طبیعت، یعنی دولت اشغالگر ترکیه، درختان مناطق اشغالی را قطع و غارت می کند و اماکن تاریخی را تخریب می‌کند و تاریخی بودن آنها را از بین می‌برد. هزاران درخت بیش از صد ساله را قطع می‌کند. این دولت خود بزرگترین دشمن طبیعت است. هر روز در شهر عفرین درختان زیتون غارت و قطع می‌شود و تغییرات جمعیتی انجام می‌دهد.

در میان ملت کورد حفاظت از طبیعت و پرورش درختان یکی از فرهنگ‌های اصیل است. در بسیاری از مناطق کوردستان یکی از فرهنگ‌های اصلی کشت درخت زیتون است. در روژاوای کوردستان از گذشته‌ای قدیم تا بحال کاشت درخت آغاز شده و درختان مختلفی برای امرار معاش کاشته می‌شود. در عین حال درخت زیتون یکی از بخش‌های اصلی کشاورزی در بسیاری از شهرها و مناطق کوردستان است. نمونه بارز آن عفرین است که در آن دولت اشغالگر ترکیه خسارت زیادی به درختان زیتون وارد می‌کند. علاوه بر این، نه تنها در عفرین، بلکه همزمان در کوبانی نیز دشمن طبیعت اجازه نمی‌دهد مردم از درختان خود در مناطق مرزی بهره‌مند شوند. شهروندانی که به باغ‌های زیتون‌شان می‌روند مورد هدف دولت اشغالگر ترکیه قرار می‌گیرند.

هر سال در این زمان مردم زیتون‌های خود را جمع‌آوری می‌کنند. زیتون انواع زیادی دارد که هر کدام در زمینی کاشته می‌شود. همچنین انواع خلخالی، خَشَبی و زیتی (مخصوص روغن) وجود دارد که بیشتر در کوبانی کشت می‌شود. حدود ۳۶۶ روستا در کوبانی وجود دارد که بسیاری از آنها در مرز بین باکور و روژاوای کوردستان قرار دارند. به دلیل حملات دولت اشغالگر ترکیه، مردم نمی‌توانند برای جمع‌آوری زیتون به زمین‌های خود بازگردند. هنگامی که مردم به سر زمین‌های خود می‌روند، دولت اشغالگر ترکیه با تیراندازی و انواع دیگر سلاح‌ها به روستاییان حمله می‌کند.

امسال نیز به دلیل حملات مستمر و وحشیانه دولت ترکیه، شهروندان روستاهای مرز بین باکور و روژاوا نمی‌توانند به زمین‌های خود بروند. برخی از آنها هدف حملات قرار می‌گیرند و برخی از آنها به قتل می‌رسند.

دولت ترکیه نه تنها در کوبانی بلکه در تمام مناطق به انواع روش‌های ظالمانه برای غارت طبیعت و قتل‌عام مردم متوسل می‌شود. با این حال، با وجود تمام حملات دولت ترکیه، مردم منطقه در حال رفتن به سر زمین‌های خود هستند و هر روز برای حفظ فرهنگ خود و جمع‌آوری محصولات خود کار می‌کنند.