دشمنان انقلاب روژآوا چه کسانی هستند؟
با گذشت ۱۱ سال از آغاز انقلاب روژآوا که تاسیس سیستم خودمدیریتی مهمترین دستاورد آن بود، حملات از جانب برخی طیف‌های محلی و همچنین منطقه‌ای و بینالمللی علیه انقلاب افزایش یافته است.
هرگاه انقلاب ۱۹ ژوئیه ۲۰۱۲، گامی به جلو برمی‌دارد، حملات برای ازبین‌بردن و پاکسازی انقلاب افزایش پیدا می‌کنند.
همراه با شعله‌ور شدن انقلاب در شمال و شرق سوریه، نیروهای مخالف دندان‌های خود را تیز کردند. دشمنی سیاسی، فکری، فرهنگی و اقتصادی انقلاب روژاوا آغاز شد و علیه دستاوردهای انقلاب به تکاپو افتادند.
همین نیروها در دهم مارس ۲۰۱۲، چند ماه قبل از اعلام انقلاب ۱۹ ژوئیه به محله شیخ مقصود حمله کردند. در این حملات "گلی سلمو" عضو اتحادیه ستار( کنگره ستار) و عضو شورای خلق محله شهید شد.
پس از سال ۲۰۱۲، دولت اشغالگر ترکیه از مرزهای خودش یک گروه تبهکار را به سریکانی منتقل کرد. از سال ۲۰۱۳ گروههای تبهکار وابسته به ارتش اشغالگر ترکیه، حملات خود را یکی پس از دیگری علیه کانتون عفرین انجام داده و تلاش کردند منطقه را اشغال کنند.
پس از اعلام خود مدیریتی دموکراتیک کانتون جزیره و کوبانی و عفرین در ژانویه ۲۰۱۴، مسعود بارزانی رئیس حزب دموکرات کوردستان گفت: "هیچ انقلابی در روژاوا در جریان نیست". بارزانی به این سخنان اکتفا نکرده و اقدام به کندن خندق میان روژاوا و باشور کوردستان کرد. در ژوئن همان سال در اردن نشستی برگزار شد و حزب دموکرات کوردستان و دولت ترک و برخی طیف‌های بینالمللی در این نشست شرکت کردند. پس از این نشست، داعش به وجود آمد. چند روز پس از آن ارتش عراق بدون آنکه هیچ مقاومتی انجام دهد و حتی بدون شلیک یک گلوله، همه سلاحهای سبک و سنگین خود را در شهر موصل تسلیم تبهکاران داعش کردند.
تبهکاران داعش با همین سلاحها در سوم آگوست ۲۰۱۴ به شنگال حمله کردند. هزاران تن از خلق شنگال شهید شده و به زنان تجاوز شد و ربوده شدند. قبل از انجام این حمله نیروهای مسلح حزب دموکرات کوردستان و ارتش عراق فرار کردند.
در ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۴ دولت ترکیه تبهکاران داعش را که گویا برای "فروپاشی رژیم" درست شده بودند به کوبانی فرستاد تا علیه اداره خودمدیریتی بجنگند. این مقاومت ۱۳۴ روز در کوبانی طول کشید و اخبار آن در سرتاسر جهان پخش شد. مردم جهان از کوردها دفاع کردند. مقاومت کوبانی با پیروزی بر تبهکاران داعش پایان یافت.
پس از این، در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۵ نیروهای سوریه دموکراتیک تاسیس شده و به نیرویی برای همه سوری‌ها تبدیل شد. نیروهای سوریه دموکراتیک، آغوش خود را برای همه جوانان عرب، کورد، سریانی، آشوری، چیچان، ترکمان و چرکس باز کرد و عملیاتهای آزادسازی را آغاز نمودند. از سال ۲۰۱۶ و پس از شکست تبهکاران داعش در ۱۵ آگوست ۲۰۱۶، دولت اشغالگر ترکیه در ۲۴ آگوست از باب و با اجازه نیروهای بین المللی اشغال مناطق سوریه را آغاز کرد. یک روز قبل از اشغالگری دولت ترکیه، مسئولین حزب دموکرات کردستان در ترکیه بودند.
زمانی که نیروهای سوریه دموکراتیک در سال ۲۰۱۷ مبارزان خود را برای آزادسازی شهرهای تبقا و رقه فرستاد، در آن زمان که پایتخت "خلافت اسلامی" در حال سقوط بود، دولت ترکیه اولین حمله هوایی خود را علیه منطقه انجام داده و در ۲۵ آوریل ۲۰۱۷ نیز قره‌چوخ را بمباران کرد. لازم به ذکر است در آن زمان، حریم هوایی شمال و شرق سوریه تحت نظارت ائتلاف بینالمللی به ریاست آمریکا بود.
در زمانی که همه چشمها روی رقه بود و همه منتظر بودند داعش سقوط کند، در آن زمان حزب دموکرات کوردستان در ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۷، رفراندوم استقلال را اعلام نمود. در نتیجه در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۷ شهر کرکوک سقوط کرد.
پس از آنکه در ۲۰ اکتبر ۲۰۱۷ تبهکاران داعش در رقه شکست خوردند، روسیه نیروهای خود را از عفرین عقب کشید. دولت ترکیه در ۲۰ ژانویه ۲۰۱۸ به عفرین حمله کرد. پس از مقاومتی افسانه‌ای و ۵۸ روزه، در ۱۸ مارس عفرین اشغال شد.
در ۱۹ اکتبر ۲۰۱۹ و در سالگرد توطئه بینالمللی علیه رهبر عبدالله اوجالان و پس از آنکه آمریکا نیروهایش را به مقرهای خود عقب کشید، ارتش اشغالگر ترکیه به سری کانی و گری سپی حمله کرد. حمله با اشغال هر دو شهر پایان یافت. حملات فقط حملات نظامی نبود، بلکه همزمان دروازه‌های مرزی که در زمان تبهکاران داعش باز شده بودند، پس از آزادسازی منطقه از دست تبهکاران بسته شدند.
این فقط دولت ترکیه نبود که منطقه را تحریم کرده بود، بلکه حکومت دمشق و همچنین حزب دموکرات کوردستان نیز از تحریم به عنوان سلاحی برای تحت فشار قرار دادن شمال و شرق سوریه استفاده کردند. از لحاظ بینالمللی نیز منطقه تحریم شد با وتوی روسیه و چین در نشست شورای امنیت سازمان ملل، قبل از آنکه کمکهای بشردوستانه به دست مردم برسد دروازه مرزی تل کوچر در مرز سوریه و عراق بسته شد(۲۰۲۰).
اما از طرف دیگر همه دروازه‌هایی که تحت کنترل نیروهای جهادی ( که در لیست ترور هستند) قرار داشتند، باز گذاشته شدند. همراه با تحریمهای اقتصادی حزب دموکرات کوردستان، نیروهای دست‌نشانده آنها؛ انجمن میهنی کوردهای سوریه (ا.ن.ک.س) نیز تلاش کردند تا علیه اداره خود مدیریتی تبلیغات کذب منتشر کرده و بیانیه های بسیاری علیه اداره خود مدیریتی منتشر کردند.
همچنین انجمن میهنی کوردهای سوریه (ا.ن.ک.س) همه تلاش‌ها برای اتحاد خلق و احزاب کورد را برهم زد و برای الغای سیستم رؤسای مشترک در سطوح مختلف خودمدیریتی روژآوا و تغییر عناوین و مواد آموزشی خودمدیریتی و تعویض آن با عناوین زمان بعث سوریه تلاش نموده است.
حزب دموکرات کوردستان و ا.ن.ک.س در این حد کفایت نکردند بلکه در سال‌های اخیر تلاش کردند تا اشغالگریهای دولت ترکیه در عفرین، سری کانی و گری سپی را مشروعیت ببخشند. مسئولان ا.ن.ک.س بارها بیانیه‌هایی برای بازگشت آوارگان عرب غیربومی به این مناطق منتشر کرده‌اند. همچنین دستگاه خیرخواهی بارزانی، شاخه خود را در عفرین باز کرده است.
تا به امروز، این حملات ادامه دارند. دمشق مذاکره با اداره خود مدیریتی را رد میکند، دولت اشغالگر ترکیه حملات زمینط و هوایی خود را متوقف نکرده و در سطح بینالمللی نیز به لابیگری دست زده تا حملات خود را گسترش دهد.
حزب دموکرات کوردستان نیز با دیدارهایش از ترکیه به توطئه علیه اداره خود مدیریتی و انقلاب کوردها ادامه می‌دهد.
