با حمله هیئت تحریرالشام علیه رژیم اسد، مزدوران نیز با حمایت دولت ترکیه به شهبا حمله کردند. در اول دسامبر مردم به دلایل امنیتی مجبور به کوچ از شهبا شدند. روزنامه‌نگار روژ دنیز در مورد مقاومت در خط شهبا-شِروا صحبت کرد.
در ۲۷ نوامبر، رژیم سوریه با حمله هیئت تحریرالشام (HTS) به سرعت عقب نشینی کرد. در شهبا مردم عفرین با روحیه مقاومت، در برابر حملات تبهکاران وارد عمل شدند. مردم کانتون که خود را بر اساس جنگ خلق انقلابی سازماندهی کرده بودند، حتی یک روز هم دست از مبارزه برنداشتند. آنها بیش از ۷ سال در سخت‌ترین شرایط مقاومت کردند تا بتوانند به عفرین بازگردد. با توجه به حملات دولت اشغالگر ترکیه و مزدورانش به شهبا، برای حفظ امنیت و جان مردم، تصمیم به عقب نشینی در اول دسامبر گرفته شد و مردم مجبور به کوچ از شهبا شدند. روزنامه‌نگار روژ دنیز که مقاومت در خط شِروا و جنگ در منطقه را از نزدیک دنبال می‌کرد، در مورد آن زمان صحبت کرد.
تهدیدها بر علیه شِروا هرگز به پایان نرسید
روژ دنیز به عملیات هیئت تحریرالشام برای نابودی رژیم سوریه اشاره کرد و گفت: «در عملیات علیه رژیم سوریه ظرف چند ساعت با اتفاقات جدیدی مواجه شدیم. سربازان سوری بدون مقاومت در برابر HTS مواضع و تجهیزات نظامی خود را ترک کردند. تلاشی برای دفاع از کشور و مواضع خود نداشتند. فروپاشی رژیم به راحتی اتفاق افتاد. به همین دلیل عملیات در مدت کوتاهی به پایان رسید.»
روژ دنیز با اعلام اینکه پس از عملیات، آنها به سرعت وارد غرب حلب شدند، گفت: «تاکتیک کنترل مرکز از غرب به کار گرفته شد. ۶ روستای شِروا و همچنین برجقاس، کلوت، باشمره، زرنات، میاس، روستاهای مَزن و نوبل و زهرا از مکان‌های استراتژیک در غرب حلب بودند. بخصوص ۶ روستای شِروا بعد از روستاهای عقیب و زیارت همیشه در خطر بودند.»
با وجود شرایط دشوار، مقاومت متوقف نشد
روژ دنیز به گذشته این منطقه توجه کرد و گفت: «این ۶ روستا از روزی که در سال ۲۰۱۸ مردم عفرین را ترک کردند در محاصره بودند. یک طرف توسط دولت اشغالگر ترکیه و طرف دیگر توسط رژیم سوریه در نوبل و زهرا در محاصره بود. از این رو تهدیدات و حملات مداوم علیه آنها صورت می‌گرفت، آنها قبل از آن نیز در معرض تهدید HTS بودند.»
روژ دنیز گفت: «از زمان اشغال تلاش کرده‌ایم صدای مردم عفرین باشیم؛ از دردهایشان گفتیم، با دوربین خود شاهد اشک در چشمانشان بودیم، اکنون زمانش فرا رسیده است که خنده‌هایشان را ضبط کنیم. ما مقاومت مبارزان در شهبا در مقابل تهدیدات دولت ترکیه را ثبت کردیم.»
روژ دنیز در ادامه سخنان خود گفت: «ما حواسمان بود که هر لحظه باید نقش متفاوتی داشته باشیم به همین دلیل تصمیم گرفتم به خط مقدم بروم. همانطور که گفتم این ۶ روستا همیشه در خطر بودند اما اخیراً اهمیت این روستاها برای دولت ترکیه زیاد شده بود، زیرا تصرف این روستاها به معنای اشغال نوبل و زهرا بود.»
روژ دنیز با یادآوری اینکه دولت ترکیه در ۷ سال گذشته هرگز از تلاش برای تصرف این روستاها دست برنداشته است، گفت: «با این حال به لطف مقاومت نیروهای آزادی بخش عفرین و مردم، دولت ترکیه در این ۷ سال نتوانست به هدف خود دست یابد. تا زمان خروج از شهبا، این ۶ روستا مقاومت زیادی از خود نشان دادند.»
پس از حمله HTS به مواضع رژیم سوریه در ۲۷ نوامبر، نیروهای رژیم مقاومتی نکردند و از مواضع خود در شهبا، نوبل و زهرا عقب نشینی کردند. روژ دنیز گفت که در این زمان نیروهای رژیم حتی یک گلوله هم شلیک نکردند، تانک‌ها، توپ‌ها و سایر تجهیزات نظامی خود را رها کردند و عقب نشینی کردند.
اخبار جعلی را باطل کردیم
روژ دنیز با بیان اینکه پس از عقب‌نشینی رژیم، تنها مردم شهبا و نیروهای آزادی بخش عفرین باقی ماندند، گفت: «بارها اخبار کذب در مورد تخلیه شروا و تل رفعت منتشر شد. ما برای رمزگشایی از این اطلاعات نادرست در میان مردم بودیم و زندگی مردم را ثبت می‌کردیم و به بیرون گزارش می‌دادیم. آنچه ما به چشم خود دیدیم و سخنان دولت ترکیه با یکدیگر بسیار متفاوت بود. مبارزان در جبهه می‌جنگیدند و مردم پشت سر هم برای مقاومت شعار می‌دادند و این وضعیت روحیه و انگیزه را بالا می‌برد. این شور و اشتیاق بلافاصله روی مبارزان در جبهه تأثیر می‌گذاشت.
از یک طرف صدای آتش می‌آمد، از طرف دیگر شور و شوق مردم تمایل ما را به کار تقویت می‌کرد. به همین دلیل بود که نمی‌خواستیم یک قدم به عقب برداریم. این شور و شوق و روحیه به همین ترتیب تا اول دسامبر ادامه داشت. تصمیم عقب نشینی برای امنیت مردم و جلوگیری از تکرار قتل‌عام گرفته شد تا بار دیگر مثل عفرین نشود.»
آنها هرگز باور خود را برای بازگشت به سرزمین خود از دست نداده‌اند
روژ دنیز گفت زمانی که خط شروا و شش روستای اطراف آن توسط تبهکاران دولت ترکیه محاصره شد، مردم منطقه مجبور به جابجایی شدند و گفت: «بسیاری از خانواده‌ها در شروا به دلیل نداشتن فرصت و تهدید تبهکاران نتوانستند خارج شوند. ما این فرصت را داشتیم که این سختی را دنبال کنیم و درد و مقاومت مردم را از نزدیک ببینیم. مردم عفرین بار دیگر مجبور به کوچ از شهبا شدند که بیش از ۷ سال در آن مقاومت کردند. مردمی که با امید به بازگشت به عفرین زندگی می‌کردند، پس از خسارات زیاد، بار دیگر در شرایط سختی قرار گرفتند اما روحیه مقاومت خود را حفظ کردند. مردم از شهبا به طبقا و رقا مهاجرت کردند و تعدادی از آنها به کانتون جزیر رفتند. با وجود این روند دشوار، روحیه و اراده مردم هرگز کاهش نیافته است. مردم عفرین که سعی در سازماندهی خود داشتند با مقاومت، عزم خود را برای بازگشت به عفرین نشان دادند. مردم اعلام کردند خروج از شهبا به معنای جدایی کامل از عفرین نیست و با مقاومت به مبارزه خود برای بازگشت ادامه می‌دهند.»
