نیروهای اقتدارگرا به‌طور مداوم تلاش می‌کنند تا اداره خودمدیریتی را تقسیم کرده و آن را ازبین ببرند. اما در سایه قربانیان بی‌شمار، این خودمدیریتی به حقیقتی تبدیل شده است که بسیاری طیفها مجبور هستند با آنها مذاکره کنند.
در ۱۹ ژوئیه ۲۰۱۲، ساکنین شمال و شرق سوریه، از کوبانی شعله‌های آتش انقلاب را روشن کردند. خلق منطقه حکومت رژیم بعث و دستگاه‌هایشان را از منطقه بیرون کردند. پس از آن شعله‌های انقلاب به حسکه، قامشلو، عفرین و سپس به منبج، رقا، تبقا و دیرالزور رسید.
مدت کوتاهی پس از اعلام انقلاب، به ویژه از سالهای ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۸ در روژاوا، از عفرین تا دیرک، حملات گروههای تبهکار وابسته به دولت اشغالگر ترکیه، علیه بیشتر مناطق اداره خودمدیریتی آغاز شد.
همزمان با حملات نظامی، محاصره اقتصادی نیز آغاز شد. پس از آزادسازی منطقه از دست گروههای تبهکار وابسته به دولت ترکیه، آنکارا دروازه‌های مرزی با سوریه را بست و محاصره اقتصادی شدیدی بر منطقه تحمیل کرد.
۸ ماه پس از اعلام اداره خودمدیریتی، به ویژه در ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۴، تبهکاران داعش با پشتیبانی دولت اشغالگر ترکیه به کانتون کوبانی حمله کردند. از ابتدای اعلام انقلاب شمال و شرق سوریه، حملات شدیدی علیه کانتون کوبانی وجود داشت. میخواستند با این حملات ضرباتی به مناطق اداره خودمدیریتی وارد کرده و آن را شکست بدهند، اما حملات با شکست مواجه شد و تبهکاران داعش و نیروهای بین المللی که از آنها دفاع می‌کردند، شکست خوردند.
در سال ۲۰۱۷ مرحله جدید حملات علیه منطقه آغاز شد. این بار حملات با جنگنده صورت گرفت. در ۲۷ آوریل ۲۰۱۷ دولت اشغالگر ترکیه با جنگنده‌هایش ساختمان یگان‌های مدافع خلق ی.پ.گ را بمباران کرد.
در سال ۲۰۱۸ ارتش اشغالگر ترکیه و تبهکارانش به عفرین حمله کرده و پس از ۵۸ روز آن را اشغال کردند. در سالگرد توطئه بین‌المللی علیه رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان، در نهم اکتبر ۲۰۱۹، ارتش ترکیه و تبهکارانش به گری‌سپی و سریکانی حمله کرده و هر دو منطقه را اشغال کردند.
حمله سال ۲۰۱۸ علیه عفرین با پشتیبانی روسیه انجام شد. در آن زمان نیروهای روسیه در عفرین حضور داشتند. آنها سنگرهای خود را ترک کرده و حریم هوایی منطقه را برای جنگنده‌های ارتش اشغالگر ترکیه باز کردند. در همه مناسبت‌ها، روسیه اداره خود مدیریتی را "تجزیه طلب" معرفی می‌کند.
در اکتبر ۲۰۱۹ نیز یک بار دیگر سناریوی عفرین این بار در گری‌سپی و سریکانی تکرار شد. زمانی که دولت ترکیه و تبهکارانش به این دو منطقه حمله کردند، دونالد ترامپ رئیس جمهور آن زمان آمریکا تصمیم به عقب کشیدن نیروهای آمریکا از گری سپی و سریکانی گرفت. و حریم هوایی را برای دولت ترکیه باز کرد. این گونه دولت ترکیه و تبهکارانش در منطقه مرتکب قتل عام شده و منطقه را اشغال کردند.
از سال ۲۰۲۰ تاکنون، حملات هوایی دولت اشغالگر ترکیه علیه خلقهای شمال و شرق سوریه متوقف نشده است. این در حالی است که این مناطق تحت نظر روسیه و ائتلاف بین‌المللی علیه داعش است.
از لحاظ اقتصادی نیز جنگ سختی علیه شمال و شرق سوریه در جریان است. همراه با بستن دروازه‌های مرزی توسط دولت اشغالگر ترکیه، دروازه تل کوچر نیز میان سوریه و عراق، از سال ۲۰۲۰ با وتوی روسیه و چین بسته شده است.
در داخل نیز حکومت دمشق آشکارا با اداره خودمدیریتی دشمنی کرده و تاکنون آن را به رسمیت نشناخته است و گفتگو و مذاکره را رد می‌کند. حکومت سوریه محاصره سنگینی علیه محلات شیخ مقصود و اشرفیه حلب و کانتون شهبا تحمیل کرده است.
از طرف دیگر پ.د.ک نیز دروازه سیمالکا را به عنوان کارت فشاری علیه اداره خودمدیریتی به کار گرفته و حدود ۱۰۰ روز نماینده خودمدیریتی در باشور کوردستان را دستگیر نمود. انجمن میهنی کورد در سوریه (ا.ن.ک.س)که وابسته به پ.د.ک است ، به طور مستقیم به دولت اشغالگر ترکیه وابسته است و با اداره خودمدیریتی دشمنی می‌کنند. مسئولین ان.ک.س مناطقی را که دولت اشغالگر ترکیه اشغال نموده است، به عنوان مناطق آزاد شده نام می‌برند.
آنها در داخل نیز از راه رسانه‌های خودفروخته در حال شست و شوی مغزی ساکنین می‌باشند و به طور مداوم به تبلیغات علیه اداره خودمدیریتی می‌پردازند. در سالهای اخیر دهها تن از اعضای این رسانه‌ها دستگیر شدند.
داره خود مدیریتی از صفر به وجود آمده است و هنوز هم نیروهای بین‌المللی آن را به رسمیت نمی‌شناسند، اما این بدان معنی نیست که آنها در داخل و خارج نتوانستند ارتباطاتی به وجود آورند.
در اکتبر سال ۲۰۲۱ پارلمان کاتالونیا طی حکمی رسمی اداره خودمدیریتی را به رسمیت شناخته و از دستگاههای کاتالونیا درخواست نمود تا با اداره خودمدیریتی ارتباط برقرار کنند.
در برخی از کشورهای عربی و اروپایی از نمایندگان اداره خودمدیریتی استقبال شد. فرانسوا هولاند رئیس جمهور سابق فرانسه و امانوئل مکرون رئیس جمهور کنونی در کاخ ریاست جمهوری از هیئت اداره خود مدیریتی استقبال کردند. هیئت‌هایی از اروپا و آمریکا به طور مداوم به روژاوا می‌روند. همچنین مسئولین آمریکایی و فرمانده پنتاگون نیز از منطقه دیدار کردند.
خلق درعا و سویده در جنوب سوریه نیز خواستار ایجاد مدل اداره خودمدیریتی هستند.
در لیبی نیز برای ایجاد سیستم فدرالی تبلیغ می‌شود. پیشتر لیبی به ۳ منطقه ترابلس، برقا و فزان تقسیم شده بود. در اکتبر سال ۲۰۲۲، ۳۲ نماینده پارلمان شرق لیبی قانون سال ۱۹۵۱ را به عقیله صالحی رئیس پارلمان تقدیم کرده بودند تا در رابطه با سیستم فدرالی تحقیق کنند.
