حمدیه عثمان (۷۰ ساله) اهل دِریک، مادری مقاومتگر است که از سال ۱۹۸۴ در صفوف مقدم مبارزات آزادی کوردستان حضور داشته است. حمدیه عثمان که مادر ۱۲ فرزند است، از روزی که با حزب کارگران کوردستان ‌(پ‌ک‌ک‌) آشنا شده، برای زبان، فرهنگ و هویت خود مبارزه می‌کند. در این روند ۲ پسرش شهید می‌شوند، اما تلاش و فداکاری او هر روز بیشتر می‌شود. پسران او شهید حسرت (حاجی محمد) در سال ۱۹۹۲ و شهید سوار (محمد خیر محمد) در سال ۱۹۹۴ به پ‌ک‌ک پیوستند. شهید حسرت سال ۱۹۹۲ در هفتانین و شهید سوار سال ۱۹۹۵ در متینا به شهادت رسیدند. هر دو پسرش در توطئه مشترک پ‌د‌ک و دولت اشغالگر ترکیه علیه مناطق حفاظتی مدیا به شهادت رسیدند.

دایه حمدیه به مبارزه فرزندانش، سختی‌های زندگی و حفظ هویت کوردی افتخار می‌کند. دایه حمدیه درباره تجربیات خود و خاطرات فرزندانش گفت: «در این مبارزه‌ای که فرزندانم به آن پیوستند، هیچ گاه هزینه‌هایی که پرداخت کردیم بیهوده نخواهند بود.»

حسرت و سوار فرزندان خلق کورد شدند

دایه حمدیه ضمن بیان داستان ۴۰ ساله مقاومت خود از پیوند محکم خود با فرزندان و دردهای زندگی‌اش یاد می‌کند. محتوای احساسی نامه فرزندش شهید سوار که پس از پیوستن به مبارزات آزادی برای خانواده‌اش نوشته بود، در دل دایه حمدیه اثر گذاشته و باور او را به مبارزه تقویت کرد. او درباره نامه پسرش سوار می‌گوید: «یک روز بعد از پیوستن، سوار نامه‌ای فرستاد. من سواد ندارم، اما فرزندانم متن نامه را برای من خواندند. نوشته بود: به اندازه‌ی بلندای کوه دلم برایت تنگ شده است مادر.»

دایه حمدیه درباره تصمیم پیوستن سوار به مبارزات آزادی پس از شهادت برادرش حسرت گفت: «پس از شهادت حسرت گفت اسلحه برادرم را روی زمین نمی‌گذارم و تصمیم به پیوستن به مبارزات گرفت.» دایه حمدیه گفت: «فرزندانم حسرت و سوار فرزندان خلق کورد شدند.»

«پ‌د‌ک  دشمن خلق کورد است»

دایه حمدیه که هر ۲ پسرش بر اثر خیانت و حمله پ‌د‌ک علیه گریلا به شهادت رسیدند، به حزب دمکرات کوردستان اینگونه واکنش نشان داد: «پ‌د‌ک می‌گوید من کورد هستم. اگر کورد است چرا همدست دولت اشغالگر ترکیه شده و گریلاها را به شهادت می‌رساند؛ پ‌د‌ک خون صدها فرزند کورد را ریخته است. کسانی که از دولت ترکیه حمایت می‌کنند کورد نیستند، بلکه آنها دشمن خلق کورد هستند.»