شهید آراس (لقمان عبدو) یکی از گریلاهایی بود که در سال ۱۹۹۲ با همدستی حزب دمکرات کوردستان (پدک) و دولت اشغالگر ترکیه به شهادت رسید. شهید آراس چنان انسان فداکاری بود که با جان و دل برای خلقش مبارزه می‌کرد و به شجاعت معروف بود.
شهید آراس در خانواده‌ای میهن‌دوست بزرگ شد و در سال ۱۹۸۷ به صفوف حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک) پیوست. در دوران تحصیل در دانشگاه، به طور فعال در کنش‌ها شرکت می‌کرد و بی‌وقفه تلاش می‌کرد، او با انگیزه خدمت به مبارزات آزادی کورد، شغل معلمی را دنبال کرد. شهید آراس در زندگی با شخصیت مقاوم، قوی و مبارزش در دل خانواده و همسایگانش جای داشت. در سال ۱۹۹۲ که جنگ در کوه‌های کوردستان به شکلی سنگین دنبال می‌شد، به کوهستان و یارانش روی آورد. در همان سال در نتیجه توطئه مشترک حزب دمکرات کوردستان و دولت ترکیه به کاروان شهدای هفتانین پیوست. طیب عبدو از دلاوری‌های برادرش شهید آراس گفت.
زمانی که پ‌ک‌ک را شناخت
خانواده عبدو اهل روستای تل جمال از توابع گرکِ لگه بودند جایی که از سال ۱۹۸۰ وارد مبارزه آزادی کوردها شده بود؛ این خانواده میهن دوست از همان زمان به مبارزات خلق کورد پیوستند. برادر شهید آراس، طیب عبدو درباره آن دوران گفت: «از سال ۱۹۸۰ ما آپویی‌ها را می‌شناسیم و خانواده‌ای میهن‌دوست هستیم. خانواده ما همواره یاور و در کنار رفقا بودند، هر کاری که برای جنبش آزادی لازم بود سعی می‌کردیم آن را به خوبی انجام دهیم. خدمت به خلق و تلاش برای حفظ کرامت خلق برای ما افتخار بود. ما می‌دانستیم که پ‌ک‌ک برای خلق کورد می‌جنگد، و در این راه صادق است چراکه حرف و زندگی‌شان یکی بود.
«هنگامی که در ارتش رژیم سربازی می‌کرد، خلق را هم سازمان می‌داد»
شهید آراس در سال ۱۹۶۶ در روستای تل جمال به دنیا آمد و از سال ۱۹۷۲ شروع به تحصیل کرد. او به عنوان یک دانش آموز موفق بعدا شغل معلمی را انتخاب کرد. برادرش طیب عبدو احساس خود را نسبت به شهید آراس اینگونه بیان می‌کند: «لقمان یعنی شهید آراس بچه خوبی بود و همواره به کار خودش مشغول بود. او در مدرسه خیلی موفق بود؛ از دانشگاه با نمره عالی فارغ التحصیل شد و از شاگردانی بود که همواره از بقیه جلوتر بود. چون وطن‌دوست بود، در روستا مزاحم کسی نمی‌شد. در مدرسه فعالیت می‌کرد، مدرسه را تمام کرد و یک سال در روستا تدریس کرد. سپس برای دوران سربازی به ارتش رژیم رفت. در دوران سربازی اصلا به خانه نیامد. او در روزهای مرخصی به دیدار رفقایش می‌رفت و با مردم عفرین و حلب دیدار می‌کرد.
«او از شغل خود در راستای خدمت به خلق کورد استفاده کرد»
در روستاها تدریس می‌کرد و با بچه‌ها ارتباط گرم و صمیمانه‌ای داشت. خانواده بچه‌ها را از نزدیک می‌شناخت و به آنها سر می‌زد. او رابطه‌ای زیبا و صمیمی با همکارانش هم داشت. هیچکس از آراس ناراحت نشد. او فردی پاک، صادق و صمیمی بود. او به لطف روابط سالم خود، بسیاری از مردم را به مبارزات کوردها نزدیک کرد؛ نظرشان را عوض می‌کرد. او معلم رژیم بود، اما هرگز کورد بودن خود را فراموش نکرد، او از حرفه خود برای خدمت به خلق استفاده کرد. در سال ۱۹۸۷ تصمیم گرفت به پ‌ک‌ک بپیوندد.»
«پدک در زباله‌دان تاریخ به یادگار خواهد ماند»
شهید آراس که در سال ۱۹۸۷ به صفوف پ‌ک‌ک پیوست تا مارس ۱۹۹۲ در روژاوا برای مردم مبارزه کرد و در ماه مارس عازم کوهستان‌های آزاد شد. اما در سال ۱۹۹۲ در جنگ با دولت غاصب ترکیه و با همدستی حزب دمکرات کوردستان در هفتانین به شهادت رسید. طیب عبدو همکاری حزب دمکرات کوردستان با دولت اشغالگر ترکیه را ارزیابی کرد و گفت: «در زمانی که دولت ترکیه در مورد کوردها می‌گفت آنها را مثل ساندویچ می‌بُریم، حزب دمکرات کوردستان همراه با دولت ترکیه به گریلاها حمله کرد و به خلق خود خیانت کرد. آنها می‌گفتند دوره گریلا را تمام می‌کنند، اما نتوانستند آن را تمام کنند و نخواهند توانست.
پدک در خیانتی عمیق گرفتار است و دیگر هیچ تفاوتی با دولت ترکیه ندارد. او دوست دولت ترکیه شده است. حزب دمکرات کوردستان خائن باید بداند که کشورهایی که امروز نوکریشان را می‌کند، روزی به حیات خودش پایان خواهند داد. پدک که به نفع خلق و خاک خود کاری نمی‌کند، در زباله‌دان تاریخ به یادگار خواهد ماند.
فراخوان به خلق باشور کوردستان
خلق باشور کوردستان باید از گریلا صیانت کنند، باید با گریلا متحد شوند. ابزار سیاست‌های جنگی نباشید و به پا خیزید. دوشادوش دولت اشغالگر ترکیه نباشید. خائنان را بیرون کنید، با خائنان بجنگید.»
