سلاوا عبدالرحمان و خلیل بوزو از نزدیکترین همکاران شهید جیهان در گفتگو با خبرگزاری فرات (ANF) در مورد شخصیت و رفاقت شهید جیهان صحبت کردند.

«من در سال ۲۰۱۷ با وی آشنا شدم»

سلاوا عبدالرحمن روزنامه‌نگار خبرگزاری هاوار (ANHA) ضمن تسلیت به خانواده شهید جیهان، اینگونه از آشنایی‌اش گفت: «در سال ۲۰۱۷ با رفیق جیهان آشنا شدم. در آن زمان من تازه آمده بودم که در مطبوعات کار کنم. رفیقی بود که در کارش خیلی جدی بود و کارش را دوست داشت. اصرار شهید جیهان بر کار باعث شد قوی شوم. وقتی کار داشت بلافاصله به محل کار می‌رفت تا کمبودی نداشته باشد. همیشه به او می‌گفتیم چرا اینقدر زود به سر کار می‌روی؟ او به ما می گفت: من اینطور یاد گرفته‌ام، نباید کم و کاستی داشته باشم و همیشه می‌خواهم موفق عمل کنم. حالت، گفتار و سبک او بسیار منظم بود، او هر جا که بود، اثری از خود بر جای می‌گذاشت. می‌توانم بگویم شهید جیهان رفتاری مثال‌زدنی داشت. من همیشه نظرات شهید جیهان را مبنای زندگی و کار خود قرار داده‌ام. وقتی اشتباه می‌کردم، حقیقت را به من می‌گفت. چون به همه چیز فکر می‌کرد و اجازه نمی‌داد اشتباه کنیم. همه کسانی که شهید جیهان را می‌شناختند، او را دوست داشتند. شهید جیهان در قلب همه جای دارد. نمونه‌های زیادی از این دست وجود دارد که می‌توانم بگویم. یک بار با هم میان مردم رفتیم. دختر بچه‌ای نزد رفیق جیهان آمد و از او پول خواست. رفیق جهان با او نشست و به او گفت: 'تو یک دختر کوچک هستی و آینده جامعه ما هستی. 'به همین دلیل باید از این کار دست برداری و قلم خود را برداری. باید یاد بگیری تا بتوانی به دوستان خود نیز آموزش دهی.' شهید جیهان اینگونه با همه برخورد می‌کرد. شهيد جیهان به هيچ وجه خطا را نمی‌پذيرفت و خود را برای رسيدن به حقيقت رهبر آپو سازمان داد. وقتی اخبار و گزارش‌هایش توسط خبرگزاری‌ها و روزنامه‌های مختلف منتشر می‌شد، بسیار خوشحال می‌شد. یعنی کار و فعالیت شهید جیهان بسیار معروف بود. شهید جیهان شهرت جهانی داشت. شهید جیهان سنگین‌ترین بار خبرگزاری را به دوش می‌کشید.»

«دولت ترکیه برای اینکه افشا نشود، چشمان حقیقت را هدف قرار می‌دهد»

سلاوا عبدالرحمن سخنان خود را اینگونه به پایان رساند: «رفیق جیهان در خانواده‌ای میهن‌دوست بزرگ شد و در دانشکده حقوق تحصیل کرد. او در کودکی به حقیقت دولت ترکیه پی برد و هرگز زبان و کورد بودن خود را رها نکرد. او در سال ۲۰۱۷ به روژاوا نقل مکان کرد. برای گزارش حقیقت دولت ترکیه، تحصیل در رشته حقوق را متوقف کرد و به کار روزنامه‌نگاری پرداخت. او رویاها و آرزوهای زیادی برای تحقق داشت. هر چقدر هم که انسان در مورد شخصیت او صحبت کند، باز هم نمی‌تواند حق او را ادا کند. فقط می‌توانم بگویم که زندگی او برای من مثل یک حماسه بود. اراده ما با شهدا قوی‌تر می‌شود و خشم ما از دشمن بیشتر می‌شود. دولت ترکیه چشم حقیقت را هدف قرار می‌دهد تا وحشیگری خود را پنهان کند. وقتی خبر رسید و گفتند رفیق جیهان به شهادت رسیده است، باور نکردیم و برایمان خیلی سنگین بود. اما جایگاه شهید جیهان و نحوه رفتار وی را به یاد می‌آوردیم، ما هم سعی می‌کنیم آنگونه رفتار کنیم.»

«شهید جیهان همه جا را سرزنده کرد»

خلیل بوزو روزنامه‌نگار خبرگزاری هاوار نیز گفت: «دولت اشغالگر ترکیه به سراسر شمال و شرق سوریه حمله می‌کند، به ویژه اخیرا جنگ شدیدی در سد تشرین و پل قره‌قوزاق رخ داده و همچنان ادامه دارد. شهید جیهان با شجاعت خود خواست به آنجا برود و حقیقت دولت ترکیه را به افکار عمومی گزارش دهد. این کار دشمن را ناخرسند کرد و شهید جیهان را هدف گرفت. دولت ترکیه روزنامه‌نگاران را هدف قرار می‌دهد تا صدای حقیقت را سرکوب کند. حقیقت این است که شهادت شهید ناظم و شهید جیهان برای ما درد بزرگی است. اما ما تا آخر قلم تک تک رفقا را زمین نمی‌گذاریم. شهید جیهان مثل یک روح در بین ما بود. او در سطح جهانی شناخته شده بود و هر جا که می‌رفت اثری از خود بر جای می‌گذاشت. او همیشه با عشق به رفقا و اطرافیانش برخورد می‌کرد. هرگز نمی‌خواست دل رفقای خود را بشکند یا رفقایش را ناامید کند. اما او هرگز اشتباه را نمی‌پذیرفت. به محض دیدن اشتباهی واکنش نشان می‌داد. همچنین شهید جیهان اشتباهات را از راه‌های درست حل می‌کرد. شهید جیهان در دل ما جایگاه ویژه‌ای دارد. خاطرات فوق‌العاده زیادی با هم داشتیم. ما به اعلام آنچه که شهید جیهان می‌خواست به افکار عمومی اعلام کند ادامه می‌دهیم. او رفیق بسیار مهربانی بود، روحش همیشه زنده بود و همه جا را سرزنده می‌کرد. همه او را دوست داشتند. زندگی و رفتار او در جامعه اعتباری ایجاد کرده بود. شهید جیهان همیشه به دیدار خانواده‌ها می‌رفت. وقتی از خانه بیرون می‌رفت، روحی زنده در آنجا به جا می‌گذاشت. در عین حال، کار و فعالیت او همانگونه بود. شهید جیهان در قلب ماست و یاد و خاطره شهید جیهان را زنده نگه می‌داریم و قلمش را زمین نمی‌گذاریم.»