طی هفته‌های اخیر هزاران جهادی داعش در آخرین منطقه تحت اشغال این گروه در منطقه باغوز تسلیم نیروهای سوریه دمکراتیک شده یا توسط این نیروها دستگیر شده‌اند. ترکیب جهادیون دستگیر شده جالب توجه است؛ اکثریت این جهادیون تبهکار از ترکیه و نیز کشورهای ترک زبانی مانند ترکمنستان، ترکستان شرقی، ازبکستان، تاجیکستان، قرقیزستان و آذربایجان آمده‌اند.

از آسیای مرکزی به سوی ترکیه و سوریه

اکثر جهادیون با خانواده‌های خود به داعش پیوسته‌اند. همگی این افراد مسیر مشابهی را طی کرده و به ترکیه سفر کرده‌اند. از آنجا نیز با کمک شبکه‌های قاچاق وارد سوریه شده‌اند. وضعیت آنها در سوریه نیز بر همگان مشهود است. آخرین مسیر آنها از طریق ادلب و الباب بوده است. در حالی که مسیر بیشتر جهادیونی که قبل از سال ٢٠١۵ به داعش پیوسته بودند از طریق آکچا قلعه -گری سپی (تل ابیض) و کلیس-جرابلس بود؛ بیشتر جهادیونی که بعد از این برهه به سازمان تروریستی داعش پیوستند، مسیر ورود به سوریه را از طریق الرای (چوبان بی) انتخاب کرده‌اند. اکثر کسانی که طی یکسال و یکسال و نیم گذشته به این گروه پیوسته‌اند، اعتراف نموده‌اند که از طریق باب و ادلب عازم سوریه شده و به این گروه پیوسته‌اند.

نکته قابل توجه آنکه جهادیون کشورهای ترک زبان از صحبت کردن در باره شبکه‌های قاچاقی که به شیوه سیستماتیک آنها را از ترکیه به سوریه انتقال داده‌اند، خودداری می‌کنند. اکثریت تسلیم‌شدگان داعش می‌گویند که آنها به سادگی اجازه اقامت در ترکیه را اخذ کرده و با آغاز جنگ سوریه به این کشور اعزام شده‌اند. بیشتر جهادیون در مقابل این پرسش که چرا به سوریه آمده یا در سوریه چه وعده‌ای به آنها داده شده بود؛ اظهار داشتند که: به ما گفته بودند که در آنجا کار، زمین، ثروت و همه چیز مهیاست. تروریست‌ها گفتند که آنها در ترکیه به دلیل هزینه‌های بالای زندگی متحمل دشواری شده و از این رو آنان جذب سوریه شده‌اند.

سیاستی که از دوره عثمانی به میراث گذاشته شده است

دولت ترک بسیاری از افراد را از کشورهای ترک آسیای میانه به سوریه انتقال داده است، به نظر میرسد که ترکیه به دنبال پیگیری و اجرای نسخه بروز شده از سیاست اسکان-ی است که از دوره عثمانی بر جای مانده است. با آغاز جنگ در سوریه، ترکیه از حلب تا موصل و کرکوک را به عنوان سرزمینهای متعلق به خود قلمداد نموده است که بازتابی از سیاست مشابهی در دوره عثمانی به شمار می‌رود.

استقرار ترکها و سپس اشغال

با آغاز جنگ سوریه، ترکیه بلندپروازیهای خود را مبنی بر الحاق بخشهایی از سوریه مخفی نکرده است. دولت ترک بخشهای بسیار بزرگی از خاک سوریه و روژآوا را  از جمله، ادلب، عفرین، عزاز، جرابلس و الباب را به اشغال خود درآورده است. متعاقبا افراد بسیاری، خصوصا از کشورهای ترک در آنجا اسکان یافتند. این سیاست به عنوان بازتابی از سیاستِ 'نخست استقرار و سپس اشغال' قابل تفسیر است.

ناظران سیاسی براین باورند که زمینه استقرار بسیاری از این افراد و خانواده‌یشان از کشورهای ترک زبان آسیای میانه به عنوان هدفی برای تامین اطمینان غلبه داعش بر تمامی منطقه و سپس اشغال این منطقه به بهانه مقابله با داعش در جرابلس، عزاز و درنهایت کنترل تمامی منطقه از طریق مستقر نمودن این افراد از کشورهای ترک زبان بوده است.

نیروهای سوریه دمکراتیک این طرحها را خنثی نمودند

طرح دولت ترک نخست از طریق به شکست کشانیدن تهاجم داعش توسط یگانهای مدافع زنان و یگانهای مدافع خلق انجام و سپس با ضربات نیروهای دمکراتیک سوریه تداوم پیدا کرده و دست آخر با آزادی مناطق متعددی در شمال و شرق سوریه و روژآوای کردستان طرح دولت ترکیه مبنی بر تغییر ساختار دموگرافیک روژآوا خنثی گردید. دولت ترک با درک شکست و هزیمت داعش در کوبانی، در ٣٠ اکتبر سال ٢٠١۴ طولانی‌ترین نشست شورای عالی امنیت ملی در تاریخ این کشور را برگزار و طی آن بزرگترین و جامعترین جنگ علیه کردها اعلام گردید.