نسرین عبدالله، سخنگوی یگان‌های مدافع زنان در ویدیویی که در وبگاه رسمی مرکز خبررسانی ی.پ.ژ منتشر شده از مقاومت دوران در برابر ارتش ترک و تبهکاران القاعده و فراری‌های داعش سخن گفته است.

برگردان فارسی بخشی از سخنان نسرین عبدالله:

دیروز سالگرد آغاز بمباران هوایی کانتون عفرین در روژاوا توسط ترکیه بود. حملاتی که پس از ۵٨ روز منجر به اشغال این شهر شد. نسرین عبدالله سخنگوی ی.پ.ژ می‌گوید عفرین در قلب آنها همچنان آزاد است چون هرگز اشغال آن را نپذیرفته اند و نخواهند پذیرفت.

یکسال از اشغال عفرین سپری شد. سالی پر از مبارزه از سوی مبارزان و مردم ما به امید پیروزی. عفرین یکی از پایگاههای اصلی انقلاب روژاوا بود بویژه از نظر انقلاب زن. یکی از دلایل هجوم به عفرین همین بود. دشمن فقط به فکر اشغال بخشی از خاک ما نبود بلکه می‌خواست روح عفرین را اشغال کند. ترکیه به لحاظ تاریخی به دنبال احیای مرزهای دوران امپراتوری عثمانی است که شامل سوریه نیز می‌شود. عثمانی‌ها پیشتر در حلب، حماء و درعا، قتل‌عام‌های بزرگی انجام داده بودند و اکنون نیز برای سلطه ترک‌ها بر مردمان منطقه می‌کوشند.

ترکیه به بهانه حفظ امنیت کشورش سعی می‌کند به دشمنی با ما مشروعیت ببخشد اما اینکه نیروهای آزادیخواه روژاوا به آن حمله می‌کنند قطعا حقیقت ندارد. همچنین ادعای مداخله در سوریه برای چارەیابی بحران آن نیز بی اساس بود چون ترکیه خود از موانع اصلی پایان جنگ در سوریه است. ترکیه به اهداف واقعی خود که اشغال بخشی از خاک سوریه و کوچ اجباری مردم منطقه بود رسیده است.

دهها هزار نفر از عفرین که مأمن جنگ‌زدگان سراسر سوریه بود آواره شدند. اولین نفری که در هجوم سال گذشته ترکیه به عفرین جان خود را از دست داد یک کودک سوری از اهالی ادلب بود. عفرین یک موزائیک فرهنگی بود که می‌شد مردم عرب، کرد، ایزدی، ترکمن و ارامنه را در آن دید که آزادانه در کنار هم زندگی می‌کردند. هیچکس فرهنگ و عقاید خود را به دیگری تحمیل نمی‌کرد. عفرین نمونەای برای سوریه‌ی آینده بود.

ترکیه به عنوان یک کشور عضو ناتو با تمامی تجهیزات جنگی این سازمان نظامی، به عفرین حمله کرد. حتی از سلاح‌های ممنوعه استفاده کردند. به پرواز درآوردن ٧٢ فروند هواپیما در آسمان شهر کوچکی چون عفرین امری عادی نبود. از روی زمین هم ارتش ترکیه و گروههای تبهکار داعشی هجوم آوردند. علیرغم همه اینها، یگان‌های مدافع خلق و اهالی عفرین ۵٨ روز متوالی ایستادند. مردم زیر توپباران و بمباران حاضر به ترک شهر و خانه های خود نبودند. پس از ۵٨ روز بود که تصمیم انتقال مردم به منطقه شهبا اخذ شد تا قتل‌عام نشوند. آنچه که نظامیان اشغالگر با باقی ماندگان در عفرین انجام دادند واقعا دردناک است. در وهله نخست، تغییر بافت جمعیتی عفرین و پاکسازی کردها هدف ترکیه بود. عفرین یک شهر کردی بود اما اکنون یک شهر عربی است. صدها خانواده از مناطق دیگر در خانه عفرینی‌ها اسکان داده شده اند. اماکن تاریخی از جمله مکان‌های مقدس ایزدی‌ها را بنام اسلام از بین بردند و این در حالی بود که قوانین بین المللی تخریب میراث فرهنگی را جرم می داند. اماکنی چون "عین دارا" و "نبی هور" که گویای تمدن منطقه بودند بکلی ویران شدند. جالب اینکه هرگز حتی یک تیم ناظر از سوی سازمان ملل برای تحقیق در مورد آنچه که در عفرین رخ می‌دهد به این شهر اعزام نشد. نیروهایی که خود را مخالفان سوری نامیده اند می‌جنگند تا خاکشان به اشغال ترکیه درآید و در عفرین همین کار را کردند. ترکیه از مردم سوریه علیه مردم سوریه استفاده کرد. این نیروها باید بدانند ترکیه در آینده سوریه جایی نخواهد داشت. حکومت ترکیه اگر باور به دمکراسی داشت که ابتدا از کشور خودش شروع می کرد، بنابراین انتظار از آن برای آوردن دمکراسی به سوریه بیهوده است.

یکی از دلایل حمله به عفرین نیز سقوط رقا توسط نیروهای ما بود. ترکیه رقا را به مرکز پرورش ایدئولوژیک تبه‌کاران بدل کرده بود و با از دست دادن آن عفرین را جایگزین کرد.

مقاومت ۵٨ روزه عفرین تاریخی بود و اکنون نیز کسی نباید تصور کند که عفرین برای همیشه از دست رفته است. مقاومت به فرهنگی در عفرین بدل شد و ما در سنگرهای جنگ، پدران و پسران و دختران و مادران را می‌دیدیم. این یک مقاومت تودەای بود. برای اولین بار بود که علاوه بر گروههای تبهکار، در برابر یک ارتش دولتی خونخوار می‌جنگیدیم. ما از نظر ادوات و تکنولوژی جنگی برابر نبودیم اما از لحاظ معنوی دشمن را شکست دادیم چون روحیه ما برتر بود. چهرەهای حماسه‌سازی چون آوستا خابور، زیلان و روزیار و دهها رفیق قهرمان دیگر در عفرین قد علم کردند. آنچه در عفرین روی داد الهام بخش بود. صحنەهای ناله مادری بر پیکر بیجان دو فرزند شهیدش یا سرودخوانی پدری بر پیکر دخترش، صحنەهایی به یاد ماندنی بودند که نمونە‌های آن زیاد است. عفرین هنوز هم در قلب ما و مردمش آزاد است چون اشغال آن را نپذیرفته‌اند. عفرین آزاد خواهد شد و این برای ما یک آرمان است.