پادشاهی بریتانیا بعد از برگزاری انتخابات جدید ۱۲ دسامبر بیش از پیش در معرض تجزیه قرار گرفته است. حزب استقلال طلب در اسکاتلند با استقبال گسترده‌ای از سوی خلق روبرو شده است. در ایرلند شمالی نیز احزاب استقلال طلب در مقابل احزاب دیگر این کشور قدرت گرفته‌اند.
همزمان با به قدرت رسیدن بوریس جانسون از حزب محافظه کار بریتانیا که با اکثریت بالایی از آرا به قدرت رسیده است، احتمال خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا و مسئله برگزیت نیز در کانون مباحثات سیاسی این کشور قرار گرفته است، اما همزمان با ازدیاد احتمال خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، اسکوتلندی‌ها و ایرلندی‌های شمالی استقلال طلب نیز از موضع قدرتمندی برخوردار شده اند.
د راربطه با نتایج این انتخابات گفته می‌شود که در اسکاتلند، استقلال طلبان و مخالفان برگزیت و در انگلستان نیز محافظه کاران و طرفداران برگزیت به پیروزی رسیده‌اند.
حزب استقلال طلب حرکت ملی اسکاتلند (اس.ان.پی) نیز ۵۹ کرسی مجلس منطقه ۴۸ را کسب کرده است. نیکولا ستورگن رهبر این حزب بلافاصله بعد از پایان انتخابات برای برگزاری رفراندوم استقلال فراخوان داده است. نخستین رفراندوم استقلال در سال ۲۰۱۴ برگزار شده بود.
در ایرلند شمالی نیز نتایج انتخابات برای احزاب اتحاد طلب با انگلستان که خواهان حفظ وحدت با بریتانیا هستند چندان خوب نبوده است و میران آرای این حزب نیز تقلیل پیدا کرده است. از سوی دیگر استقلال طلبان ایرلند نیز خواهان اتحاد دو بخش ایرلند هستند. ملی گرایان ایرلندی ۹ کرسی و اتحاد طلبان نیز ۸ کرسی را به خود اختصاص داده اند.
ژو سوینسون رهبر دمکراتهای لیبرال در اسکاتلند نیز در جریان برگزاری این انتخابات اعلام نمود که در هر دو طرف مرز امواج ملی‌گرایی بپاخاسته است و شکست خود را پذیرفت. حزب کارگر نیز تنها به کسب یک کرسی بسنده کرده است. زمانی اسکاتلند قلعه حزب کارگر به شمار می‌رفت.
