امروز نهم اکتبر است . شانزده سال پیش در چنین روزی رهبر ملت کرد اوجالان از کشور سوریه خارج شد و پس از چند ماه رفت و آمد در کشورهای اروپایی نهایتا توسط همپیمانان جهانی ترکیه در کنیا ربوده و تحویل آنکارا شد . ترکیه و برخی از دول سرمایه داری جهان با هدف قرار دادن رهبر کردها می خواستند صدای دادخواهی آنها را برای همیشه ساکت کنند اما این اتفاق هرگز نیافتاد و اوجالان اکنون در زندان امرالی جنبشی را رهبری می کند که در کوبانی همه دول جهان را به لرزه درآورده و امیدی برای ستمدیدگان و آزادیخوهان بوده است .

جنبش آزادیخواه خلق کرد از همان ابتدا خواهان حل دمکراتیک مسئله کرد بود ، اما حکومت ترکیه با همکاری دولتهای منطقه و با اتکا به دولتهایی که خود را پلیس جهان قلمداد میکنند، به جای اینکه پاسخی مناسب به درخواستهای صلح‌طلبانه خلق کرد و رهبری آن بدهند ، دائما به دنبال توطئه چینی به منظور حذف کردها بوده اند .

در نهم اکتبر سال 1998 در حالی که جنش آزادیخواه کردستان سومین مرحله آتش بس خود را اعلام کرده بود ترکیه به بهانه حضور اوجالان در سوریه خود را برای حمله نظامی به این کشور آماده می کرد و ارتش بخشی از نیروهای خود را در مرزهای سوریه مستقر کرده بود.

ترکیه سوریه را تهدید کرد که در صورت عدم اخراج اوجالان به این كشور حمله می کند. اسرائیل نیز نیروهای خود را به طرف مرزهای سوریه به حرکت در آورد. 

رهبرخلق کرد که قبلا به اهداف این توطئه پی برده بود با در نظر گرفتن اوضاع و برای جلوگیری از بروز جنگی خونین بین خلقهای منطقه ،سوریه را ترک کرد. اولین ایستگاه اوجالان یونان بود.

اما دولت یونان که بعدها مشخص شد خود بخشی از این توطئه بوده است پناهندگی اوجالان را نپذیرفت و اوجالان این كشور را به مقصد روسیه ترک کرد .

در روسیه نیز علیرغم  رای اکثریت مجلس دومای این کشور برای قبول اقامت اوجالان اما حکومت روسیه  این اجازه را نداد  . برای همین اوجالان ناچار گشت به ایتالیا برود. نخست وزیر وقت ایتالیا ماسیمو دالما"علیرغم فشارهای وارده بر وی ، نامه ای از اوجالان را در یک کنفرانس مطبوعاتی قرائت کرد.

متن نامه اوجالان از این قرار بود" :راه حل سیاسی مسئله کرد مناسبترین شیوه است که میتواند به جنگ پایان داده و نمی توان از این راه صرف نظر کرد. هیچ دلیلی نمی تواند نابودی فرهنگ و تاریخ خلقی را قانونی جلوه دهد.باید به این شیوه پایان داد. امیدوارم انسانیت، سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا و طرفداران حقوق بشر و دموکراسی به این منظور به تکاپو بیفتاند. من به منظور یافتن راه حل‌های مناسب سیاسی برای مسئله کرد به ایتالیا آمده‌ام ."

با رسیدن اوجالان به رم در طول یک شبانه روز دهها هزار نفر از کردهای مقیم کشورهای اروپایی به استقبال اوجالان در پایتخت ایتالیا شتافتند.

دولت ایتالیا در پی فشار احزاب راست و فشارهای امریکا و به دلیل محاصره اقتصادی از طرف ترکیه وادار به عقب‌نشینی گردید و تصمیم خود را پس گرفت.

اوجالان سرانجام در 16 ژانویه سال 1999 ایتالیا را ترک و در میان روسیه، یونان و روسیه سفید و در نهایت کنیا در رفت و آمد بود تا اینکه در شب 15 فوریه سال 1999 که کردها از آن به عنوان روز سیاه نام می برند اوجالان توسط یک تیم ویژه در کنیا دستگیر و تحویل ترکیه شد .

همزمان با پخش این خبر کردها در سراسر کردستان و جهان به نحو بی سابقه ای به خیابانها آمدند و دهها نفر برای نشان دادن اعتراضشان خود را به آتش کشیدند.

هدف از این توطئه تسلیم کردن جنبش آزادیخواهی و شعله ور کردن آتش جنگ میان خلقهای منطقه بود.

اما اوجالان برخلاف پیش بینیها جهت جلوگیری از جنگ بین خلق های کرد و ترک در دادگاه امرالی بر درخواستهای صلح‌طلبانه که در سال 1993 طی آتش بسهای پی در پی اعلام کرده بود اصرار ورزید.

اوجالان هم برای دادگاه امرالی و هم برای دادگاه حقوق بشر اروپا دفاعیه تقدیم نمود و بار دیگر خواهان به رسمیت شناختن هویت ، زبان و فرهنگ ملت کرد از راههای مسالمت آمیز شد. 

حالا 16 سال از توطئه بین الدولی نهم اکتبر علیه اوجالان گذشته است و اوجالان به عنوان رهبری آزادیخواه کماکان در انفرادی جزیره امرالی سعی در اقناع آنکارا برای حل مسائل و پایان دادن به جنگ دهها ساله است .

اکنون حکومت ترکیه نیز که با تمام توان نظامی و مالی خود موفق به سرکوب کردها نشد به نقش تعیین کننده اوجالان اعتراف می کند و هیئتهای حکومتی در امرالی در حال گفتگو با وی هستند .

کردها نیز هرگونه صلحی با حکومت ترکیه را به آزادی اوجالان و تمامی زندانیان سیاسی خود منوط کرده اند .