آغاز بکار کنفرانس دمکراسی

کنفرانس دمکراسی با هدف اشتراک مطالبات و میارزه بخش‌های اجتماعی، با شرکت نمایندگان بیش از ۲۰۰ سازمان و نهاد روز گذشته در استانبول آغاز بکار کرد.

کنفرانس دمکراسی با هدف اشتراک مطالبات و میارزه بخش‌های اجتماعی، با شرکت نمایندگان بیش از ۲۰۰ سازمان و نهاد روز گذشته در استانبول آغاز بکار کرد. کنفرانس دمکراسی با اتمام تدارک آن، به منظور اشتراک مطالبات و مبارزات بخش‌های مختلف اجتماعی، در مرکز نمایشگاهی و هنر دکتر قادر توپباش آغاز به کار کرد. این کنفرانس با شعار نان، آزادی، عدالت آغاز به کار کرده و نمایندگان بیش از ۲۰۰ نهاد و سازمان مدنی در آن شرکت دارند.

بر اساس درخواست احمد ترک، جانان آرین، جلال فرات، احسان علی آچاک، گنجو ارکال، ملدا اونور، مرادخان مانگان، نجلا کورول، اوزتورک تورکداغ، رضا تورمن، شبنم کورور فنجانجی، طارق ضیا اکینجی و زولفو لیوانلی این کنفرانس برگزار شد.

طلبه ساران در خصوص اهداف این کنفرانس مطالبی را مطرح کرده و با  سخنرانی رضا تورمان افتتاح شد. در سخنرانی افتتاحیه، رضا تورمان اعلام نمود که این کنفرانس، کنفرانس کسانی است که خواهان دمکراسی، صلح، آزادی، برابری، عدالت، کار و خوراک و نان هستند. این کنفرانس کنفرانس دنیز پویرازها است. چرا ما امروز در اینجا حضور داریم، زیرا دیگر ما نمی‌توانیم سکوت را بپذیریم. ما اینجا هستیم، چون ما در برابر ظلم و ستم سر تعظیم فرود نمی‌آوریم. زیرا ما می‌گوییم که حضور داریم، امروز ما هستیم. مطالباتی مانند آزادی، برابری، کار، نان، از دیگر مطالبات مهمتر نیستند. اما ذیل تمام این مطالبات دمکراسی قرار دارد.

نخستین گام

تورمن خاطر نشان ساخت که حوزه عمومی روز بروز بیشتر خلوت می‌شود. اما هدف این کنفرانس از یک طرف پراکندن تاریکی و شنیدن صداهایی است که به گوش نمی‌رسند. همزمان، این کنفرانس در خصوص برنامه ترکیه جدید است. می‌توان گفت که این کنفرانس کنفرانس نهایی در این راستا نیست. بلکه کنفرانس آغازین است. هدف ما تغییر روند سیاست است. می‌خواهیم که درک درستی از سیاست را ایجاد کنیم. همه با هم به حرکت درآمده‌ایم. این کنفرانس گام نخست حرکت ماست و مسیر پیش رو، برای همه ما باز است. حرکت ما با هم خواهم بود.

در این کنفرانس که تلاش دارد تا مطالبات و خواست‌های تمام بخشهای جامعه را متشکل کند،  افراد سخنران در روز نخست این کنفرانس اعلام کردند که اگر دمکراسی و صلح در جامعه‌ای حضور نداشته باشد، هیچیک از مشکلات یک جامعه حل و فصل نمی‌شود. بعد از سخنان رضا تورمن، اوزگور کارا بولوت از گروه رنج در این کنفرانس سخنرانی کرده و اعلام نمود که گام‌های برداشته شده که با دستور کار نئولیبرالی تطابق داشته‌اند، با به قدرت رسیدن آ.ک.پ گسترش پیدا کرده‌اند.

کارا بولوت در ادامه افزود: مسائل و مشکلاتی مانند سازماندهی، حق اعتصاب، عدم امنیت، بیکاری، وضعیت کارگران کشاورزی، پناهندگان، زنان، و فعالان محیط زیستی وجود دارند. ما می‌دانیم که خاستگاه‌های جنگ نقش مهمی در گسترش فقر داشته‌اند. هزینه‌های بسیاری صرف جنگ می‌شوند. همزمان، به دلیل جنگ و خشونت‌ها، مطالبات طبقه کارگران مشاهده نمی‌شود.

مبارزات افرادی مانند دنیز پویراز ادامه پیدا می‌کند

مسعود توپراک نیز که با حکم شمار ۲۹ از کار اخراج شده بود در این کنفرانس سخنرانی کرده و اظهار داشت: با قوانینی که آ.ک.پ صادر کرده است، کارفرمایان مورد حمایت قرار گرفته و کارگرانی مانند من نیز به گرسنگی واداشته می‌شوند. عمر چلیک از کارگران ساختمانی نیز خاطرنشان ساخت این کنفرانس، کنفرانس حقوق و خلق‌ها بوده و در ادامه افزود: دنیز پویراز رفیق ما، که برای حق آموزش به زبان مادری، کشوری دمکراتیک و شهروندی برابری مبارزه می‌کرد، به قتل رسید. کسانی که وی را به قتل رساندند، به خوبی بدانند که ما مبارزات وی را ادامه می‌دهیم.

عدم آزادی دانشگاهها و علم

بهزاد سایین، اطلاعیه گروه دانشگاهها و علم را قرائت کرد. سایین مسائل موجود در عرصه دانشگاهی و علم را مورد بررسی قرار داده و در این باره اظهار داشت که عرصه دانشگاه و علم آزاد نیستند و در این باره گفت: لازم است که مسائل و مشکلات این حوزه حل شوند.

بعد از این سخنرانی به نمایندگی از گروه مبارزات دمکراتیک اقتصادی، مرد کارابوجاک بیانیه این گروه را قرائت کرده و به نقش و اهمیت برنامه‌های دمکراتیک اقتصادی اشاره کرد.

مطالبات زنان  نیز از دیگر محورهای این کنفرانس بود که از سوی جمیله بالکچی مورد بررسی قرار گرفت. جمیله بالکچی در سخنرانی خود اظهار داشت که سیاستهای جنگ طلبانه حقوق شهروندی و برابری زنان را نقش کرده و و بیکاری و فقر به دلیل جنگ افزایش پیدا کرده است. بالکچی در ادامه افزود: مطالبات زنان از جمله معیارهای بسیار مهم برای دمکراسی قلمداد می‌شوند.

در خاتمه روز نخست این کنفرانس اعلام شد که باید موانع پیش روی حقوق، حق ورزش، فرهنگ و محیط زیست برداشته شوند.

سانسور کتاب، مجله و روزنامه برداشته شوند.

شکنجه، برخوردهای سوء و آزار و اذیت مورد تحقیق و پیگیری قرار گیرند، سلول انفرادی و ازار و اذیت زندانیان خاتمه پیدا کند.

منبع: MA