زندانیان سیاسی که برای آزادی جسمانی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان و حل مسئله کورد اعتصاب غذای دوره‌ای را در زندان‌ها از ۲۷ نوامبر ۲۰۲۳ آغاز کرده‌اند، در یکصد و سی‌امین روز اعتصاب‌شان را وارد مرحله جدیدی کردند. این زندانیان که به اعتصاب غذای خود پایان دادند، اعلام کردند که کنش‌های خود را با «تحریم دادگاه، ملاقات با خانواده و تماس تلفنی» ادامه خواهند داد.

رئیس مشترک TUHAD-FED شعبه آمد، کرم جان‌پولاد در مورد مرحله جدید کنش‌های زندانیان و انزوا ارزیابی کرد.

کنش‌ها علیه انزوا در حال گسترش است

جان‌پولاد با بیان اینکه نزدیک به ۵ ماه است که کمپینی در کوردستان و ترکیه برای رفع انزوای علیه رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان و حل دموکراتیک مسئله کورد راه‌اندازی شده است، گفت: «کنش‌های زیادی انجام شده است. در چارچوب این کمپین، زندانیان سیاسی دست به اعتصاب غذا زدند. شاخه دوم آن نیز تحصن‌های برای عدالت بود که به رهبری مردم ما که خواهان صلح هستند و بستگان زندانیان شروع شدند. راهپیمایی آزادی که به صورت دو شاخه‌ای آغاز شده بود، در ۱۵ فوریه در خَلفَتی به پایان رسید و در طول راهپیمایی مردم روستا به روستا گرد هم آمدند، پس از ۱۵ فوریه، زندانیان سیاسی اعلام کردند که به اعتصاب غذا پایان می‌دهند کنشی جدید را آغاز کردند و اعلام کردند که به مدت ۳ ماه با خانواده‌ها و وکلای خود ملاقات یا ارتباط برقرار نخواهند کرد.»

ما نتوانستیم مسئولیت خود را انجام دهیم

جان‌پولاد با بیان اینکه کنش‌های علیه انزوا باید افزایش یابد، گفت: «امروز می‌دانیم که شرایط انزوا در تمام زندان‌های امرالی اجرا شده است. انزوا بر همه زندانیان تحمیل شده است. انزوا نه تنها بر زندانیان، بلکه بر جامعه‌ای که گویا سال‌هاست در بیرون بوده است، تحمیل می‌شود. البته ما این اعتصاب زندانیان را نیز نقدی برای خودمان که در خارج از زندان هستیم می‌دانیم. از آنجایی که ما نتوانستیم به اندازه کافی دستور کار را مطرح کنیم و به صدایی مبدل شویم، زندانیان همه مسئولیت را بر عهده می‌گیرند. ما نباید همه مسئولیت را بر دوش آنها می‌گذاشتیم. لذا خود را در این زمینه مسئول می‌دانیم. ما نتوانستیم مسئولیت خود را انجام دهیم. اگر امروز انزوا ادامه دارد و ما نمی‌توانیم اطلاعی دریافت کنیم، این هم به عدم کفایت ما مربوط می‌شود. از این نظر، ما در حال انجام برنامه‌های جدید هستیم. مادران به تحصن‌های برای عدالت پایان داده‌اند، اما پیشنهادات و خواسته‌های جدیدی نیز دارند. آنها می‌خواهند به اعتراض خود علیه انزوا ادامه دهند.»

انزوا بزرگترین مشکل این سرزمین‌هاست

جان‌پولاد با بیان اینکه مادران پیشنهاداتی مانند رفتن به مجلس، رفتن به وزارت دادگستری، بیانیه در مقابل زندان‌ها و ملاقات با همه احزاب دارند، گفت: «ما در حال ارزیابی این پیشنهادات هستیم، به عنوان یک انجمن در مورد آنچه می‌توانیم انجام دهیم صحبت می‌کنیم. ما نیز در چارچوب این پیشنهادات کار خواهیم کرد. در روزهای آینده طرح خود را با مطبوعات و مردم در میان خواهیم گذاشت. فراخوان ما از همه کوردها این است که بهترین کار را انجام دهند. بیایید هر کجا که هستیم تمام تلاش خود را برای پایان دادن به انزوا، برقراری صلح در این سرزمین‌ها و تضمین وحدت‌مان به کار بگیریم. این بزرگترین مسئولیت ماست که باری از دوش زندانیان برداشته و بار آنها را سبک کنیم. ما می‌توانیم با مقاومت زیاد انزوا را بشکنیم. این را در (استان) وان دیدیم. وقتی مقاومت کنیم چیزی نیست که نتوانیم به دست بیاوریم. همه کسانی که می‌خواهند این جنگ، درگیری و فاشیسم پایان یابد، باید دست به دست هم دهند و مبارزه کنند. انزوا بزرگترین مشکل این سرزمین‌هاست. رفع این مشکل در دست ماست. پایان انزوا به معنای پایان فاشیسم است.»