مظلوم دوغان از انقلابیون نامی کوردستان بود که در برابر اوج توحش در زندانهای ترکیه تا پای جان مقاومت کرد. او هرگز تسلیم دشمن نشد و یکم فرودینماه ١٣۶٢ خودش را در سلول زندان آمَد به آتش کشید تا آتش نوروز را روشن کند. مظلوم دوغان بنام کاوه آهنگر معاصر هم شناخته میشود. رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان چند روز پس از شهادت مظلوم دوغان درباره شخصیت او مطلبی نوشت. گزیدهای از توصیف اوجالان:
رفیق مظلوم دوغان، یکی از شجاع ترین، فداکارترین و آگاه ترین فرزندان مردم ما، عضو کمیته مرکزی و از بنیانگذاران پ.ک.ک، پس از ماهها شکنجه در روز نوروز که نماد آزادی و تولد دوباره و بهار خلق ما بود، برای اعتراض به وحشیگری در زندان شهر آمد با مقاومتی نادر به زندگی خود پایان داد.
این نوع وقایع در جریان مقاومت و به ویژه این رویداد، سرشار از مسائل آموزنده بسیاری است که نیاز به تأمل دارد. این وظیفه ماست که هم نتیجهگیری کنیم و هم این نتایج را به فرایند مبارزات آینده منتقل کنیم.
حقایق باید با وضوح تمام آشکار شود. اگر بتوانیم توصیفی هرچند محدود داشته باشیم و این توضیحات را به یک سازمان درست تبدیل کنیم، میتوانیم تا حدی احساس آرامش کنیم. اگر حزبی که رفیق مظلوم به آن تعلق دارد بتواند این کار را انجام دهد، اگر بتواند ساختار خود را بر این اساس تقویت کند و مردم را با این درک رهبری کند، فقط می تواند اندکی از رنج آنها بکاهد.
خلق ما از هزاره قبل از میلاد با نابودگری وحشیترین امپراتوریهای استبدادی بردهدار مواجه بوده است. کاوه آهنگر نامی است که در چنین دورهای و در مقاومت در برابر این مستبدان به نماد آزادی و تولد دوباره تبدیل شد. البته این فقط معنای نمادین دارد، حقیقت نهفته در چنین افسانهای، مقاومت مردم، موفقیتها و پیروزیهای بیشمار این مقاومت است. معنای کنونی آن نیز، مقاوت در برابر ضحاکان زمان، برای تولدی جدید در نوروز است.
همانطور که نمرودها و ضحاکان ظالم اکنون رهروانی نفرین شده دارند، کاوه آهنگر هم رهروانی دارد که قهرمانانی اصیل هستند. با نگاهی به سبعیت علیه رفقایمان در سیاهچالهای "آمد"، کمی به حقیقت نزدیکتر میشویم.
در برابر مقاومتی که مظلوم دوغان و همرزمانش در زندانها انجام دادند تنها کاری که میتوانیم انجام دهیم این است که مقاومت آنها را به نتیجه مطلوب برسانیم. آنها با این ایمان در راه رهایی ملی گام برداشتند بدون اینکه باکی از مرگ به دل راه دهند. پس وظیفه ما این است که با نگرشی تزلزلناپذیر و مصمم این کار را به پایان برسانیم.
رفیق مظلوم با مبارزه سازشناپذیر خود آرمان خود برای گشودن درهای زمانه بر روی مردم کوردستان را به دوست و دشمن ثابت کرد. او در رأس مقاوت ما برای استقلال ملی قرار گرفت.
ویژگی های فردی این رفیق که از دل مردم بیرون آمده و ارزشهای مردمی را با شخصیت کمونیستی آمیخته، آنقدر قوی بود که بتواند انقلابیون و مبارزان آزادی خواه ملی کوردستان را هدایت کند. او خاطراتی کوتاه اما غنی از زندگی و مبارزه بر جاگذاشت.