مقاومت با شکوه کوبانی بالاخره مرزهای کردستان را درنوردید و بسیاری از کشورهای جهان را شاهد مقاومت متحدانه مردمانی کرد که تا پیش از این شاید در چنین سطحی در کنار یکدیگر دیده نشده بودند .

کوبانی به نقطه امیدی برای تمامی خلق های تحت ستم مبدل شد و از کابل تا تهران ، از چپ‌ها تا آنارشیست ها، از ترکیه تا آرژانتین، از هنرمند تا دانشجو از روشنفکران لیبرال تا عالمان دینی به حمایت از کوبانی و مدل شکل گرفته در آن برخاستند.

کوبانی تاکنون چند بار مورد محاصره قرار گرفته اما دور اخیر مقاومت واحدهای مدافع خلق و واحدهای مدافع زنان و مردم این شهر در برابر حملات همه جانبه سبب شد تا حمایت‌ها از کوبانی منسجم‌تر شود.

دوشادوش این حمایت‌ها، اعتراض به داعش و حمایت علنی ترکیه از این گروه تروریستی و اتلاف وقت نیروهای ائتلاف در کمک رسانی به کوبانی در بسیاری از نقاط جهان ادامه دارد .

معترضان با انتقاد از نحوه پوشش ضعیف اخبار حملات داعش به کوبانی و درخواست همراهی مردم در سراسر جهان، تلاش کردند تا نگاه جامعه‌ی جهانی را به تجربه تازه ای که از لحاظ سیاسی ، اجتماعی و نظامی در کوبانی به واقعیت پیوسته جلب کنند.

پس از محاصره کامل کوبانی و رفتار دشمنانه ترکیه با پناهجویان این شهر و عدم اجازه آنکارا برای ارسال کمک به کوبانی، در چند هفته گذشته کردها در ترکیه و بسیاری از شهرهای اروپایی دست به اعتراضات زدند. اعتراضاتی که ترکیه آنرا به خون کشید و بیش از سی و پنج معترض به ضرب گلوله نیروهای دولتی و حامیان داعش به قتل رسیدند .

هم‌زمان با این وقایع در بیشتر شهرهای شرق کردستان مردم در حضوری کم سابقه از اورمیه تا ایلام در خیابان ها شعار زنده باد مقاومت کوبانی و زنده باد ی.پ.گ و ی.پ.ژ سردادند .

برخی از شهرها و دانشگاه‌های ایران از جمله تبریز، همدان، شیراز، علم وصنعت تهران، رازی کرماشان و کردستان نیز حمایت خود را از مقاومت کوبانی اعلام کردند.

در این میان بسیاری از فعالین مدنی و سیاسی در ایران در بیانیه‌هایی حمایت خود از کوبانی را بیان کردند. برخی از زندانیان کرد نیز با صدور نامه و یا بیانیه به جمع حامیان کوبانی در ایران پیوستند و بسیاری دست به اعتصاب غذا زدند از جمله برخی از هنرمندان و فعالان مدنی شناخته شده در ایران .

تجمع کنندگان در تهران در مقابل دفتر سازمان ملل متحد پلاکاردهایی به همراه داشتند که بر روی آن‌ها شعارهایی چون " ما همه کوبانی هستیم " در دست داشتند و در سخنرانی ها تلاش ترکیه برای انجام نسل کشی در کوبانی را محکوم کردند .

همچنین در تبریز ٣٣ تن از دانشجویان در حمایت از کانتون های کوبانی از پانزدهم تا هجدهم مهر ماه دست به اعتصاب غذا زدند . دهها فعالان تبریزی نیز در بیانیه ای با کوبانی اعلام همبستگی کردند .

بیش از ۱۵۰ نفر از زنان کرد و ایرانی نیز حمایت خود را از مردم کوبانی اعلام کردند. آن ها ضمن انتقاد از رفتار دوگانه آمریکا و همپیمانان اروپائی ‌اش در مقابله با داعش، جنایات این گروه تروریستی را محکوم کردند.

در شرق کردستان در یکماه اخیر دستکم شش خانواده نام کوبانی را بر نوزادان خود نهادند . مجموع این حمایت ها به گوش مبارزان کوبانی هم رسید و انور مسلم نخست وزیر این کانتون در سخنانی ضمن تقدیر از مردم کردستان و ایران گفت که آیندەی کوبانی متعلق به کودکانی است که به این اسم نام گذاری شدند .

در بسیاری از دیگر کشورهای جهان هم آزادیخواهان در حمایت از کوبانی به میادین آمدند . از جمله در آرژاتین ، آفریقای جنوبی و  افغانستان.

موضوع کوبانی در مجمع عمومی جنبش زنان آرژانتین مطرح شد و زنانی که تصاویر آرین میرکان فرماندەی فدایی ی.پ.ژ که در کوبانی را در دست داشتند از مبارزان کوبانی به عنوان مدافعان بشریت نام بردند و کوبانی را سمبل آزادیخواهی معرفی کردند.

در آفریقای جنوبی نیز مردم در شهر " چپ تَون " برای کوبانی راهپیمای کردند . دزموند توتو از فعالان صلح و رهبران جنبش ضد آپارتاید آفریقای جنوبی که در سال 1984 برنده جایزه صلح نوبل شده بود در این حرکت اعتراضی حضور داشت و جنبش کوبانی را امیدی برای صلح و آزادی توصیف کرد .

همچنین گروه کثیری از مردم کابل، پایتخت افغانستان با فراخوان حزب همبستگی این کشور به راهپیمایی در روز دوازدهم اکتبر، به خیابان های کابل سرازیر شده و در سیزدهمین سال حمله به افغانستان توسط ایالات متحده و ناتو، از مقاومت کوبانی و به خصوص زنان مبارز آن، شعارهایی سر دادند.