"48 روز از اعتصاب غذای سراسری صدها زندانی سیاسی کرد در زندانهای ترکیه گذشت و بسیاری از اعتصاب کنندگان در آستانه مرگ قرار دارند ، ترکیه مطالبات زندانیان را قبول نمی کند و زندانیان بر لزوم تحقق درخواستهای خود اصرار می کنند. زندانیان اعتصاب کننده با وجود وخامت حال می گویند مداخله مأموران زندان برای اقدامات پزشکی و درمان را قبول نمی کنند."

48 روز است صدها زندانی سیاسی کرد با طرح مطالباتی ملی از قبیل آزادی رهبر ملت کرد عبدالله اوجالان و حق تحصیل و سخن گفتن به زبان کردی در محاکم رسمی در اعتصاب غذا بسر می برند.

دو تن از نمایندگان پارلمانی حزب صلح و دمکراسی و چندین شهردار و روزنامه نگار از جمله اعتصابیون هستند.

بسیاری از زندانیان خصوصا اعتصاب کنندگان گروه نخست در آستانه مرگ قرار دارند.

دولت ترکیه هنوز موضعی که حاکی از قبول مطالبات اعتصابیون است از خود نشان نداده و مسئولان زندان ضمن تحت فشار قرار دادن اعتصاب کنندگان آنها را تهدید می کنند.

زندانیان کرد در مقابل این تهدیدها شعار " مقاوت زندگی است " را برگزیده اند.

خلیل داغ ، جلال بینیجی ، ابراهیم خلیل ،خلیل چلیک دمیر و رجب بال که 5 اعتصاب کننده در بند ' تی ' زندان توکات و بند ' ال ' زندان کالکاندره هستند در تماسی که با خانواده های خود داشتند از عزم خود برای تداوم اعتصاب غذا خبر داده و می گویند از خواسته هایشان عقب نشینی نخواهند کرد.

یکی دیگر از زندانیان گروه نخست اعتصاب کنندگان رمضان اوزگور باشاری از اهالی استان آمد است ، هم بندیهای رمضان در بند ' دی ' زندان آمد گفتگویی با او انجام داده و متن آنرا برای خبرگزاری دیها ارسال کرده اند .

رمضان اوزگور باشاری که در سن 16 سالگی به زندان می رود و 3 سال تحت شکنجه و ستم نیروهای امنیتی ترکیه قرار داشته پس از آزادی راه کوهستانهای کردستان را در پیش می گیرد و به صفوف گریلایی می پیوندد.

او در سال 2008 درحالیکه زخمی بوده توسط نظامیان ترکیه دستگیر و مجددا روانه زندان می شود.

رمضمان در این مصاحبه گفته ذهنیت نظام ترکیه همه ارزشهای انسانی را زیر پا می گذارد و ملت ما را قتل عام می کند در چنین وضعیتی انسانیت به ما اجازه سکوت نمی دهد و تا زمانی که به خواسته های خود دست نیابیم به اعتصاب غذا ادامه خواهیم داد.

در این بین هر روز بر تعداد اعتصاب کنندگان افزوده می شود و 10 زندانی دیگر در زندانهای اسکندرون و جیهان به اعتصاب غذای نامحدود پیوسته اند.

سه زندانی زن نیز از پنجم آبانماه در زندان ارزروم اعتصاب غذای خود را آغاز کرده اند.

از سوی دیگر خبرها حاکی از اعمال فشارهای بیشتر بر زندانیان است و مسئولان زندان شاکران نامه های ارسال شده برای اعتصاب کنندگان را توقیف کرده اند.همچنین در بیشتر زندانها کماکان نیازهای اولیه از قبیل آب کافی ، نمک ، شکر و ویتامین بی 1 در اختیار اعتصاب کنندگان قرار نمی گیرد.