بایک: اردوغان دقیقا مانند یک لیدر فاشیست سخن‌می‌گوید/از رسانه‌آزاد هراس‌دارد
بایک: اردوغان دقیقا مانند یک لیدر فاشیست سخن‌می‌گوید/از رسانه‌آزاد هراس‌دارد
جمیل بایک از اعضای شورای رهبری ک.ج.ک ،نوشته این هفته خود در نشریه آزادی ولات را به سیاستهای فشار بر رسانه ها و تلاش حزب حاکم ترکیه در پنهان کردن واقعیتها اختصاص داده است.
جمیل بایک چنین نوشته است:
«اردوغان در تمامی اظهارات خود مدام رسانه های ترک را مورد حمله قرار می‌دهد، هرچند رسانه ها باب طبع دولت سخن می‌گویند اما اردوغان از این نیز راضی نیست. چند روزنامه نگار از دولت انتقاد می‌کنند اما اردوغان در تلاش است آنها را به نوعی از حوزه رسانه خارج کند، همانند عده دیگری که تاکنون اخراج شده اند. اما آنگونه که پیداست به این نیز قانع نیست ، واضح است که او می‌خواهد رسانه ترک کاملا یکصدا باشد. این اوضاع بیانگر فشاری است که بر دولت وجود دارد و تنها با جنگ ویژه قادر به حفظ موقعیت خویش است.
سعی اردوغان آن است که رسانه ترک در مورد مسئله کرد سکوت کرده و بجز اظهارات او در این مورد چیزی شنیده نشود.
اردوغان دقیقا مانند یک لیدر فاشیست سخن می‌گوید و از چنین لیدری جز اظهارات نژادپرستانه چیزی نخواهید شنید. ذهنیت اردوغان تهی از مثقالی دمکراسی است. هرگاه در موضع ضعف قرار دارد خود را دمکرات و مسلمان نشان می‌دهد و اگر اقتداری در خود احساس کرد آنگاه چهره واقعی خود را نشان می‌دهد، مانند همه لیدرهای فاشیست می‌خواهد تنها آنچه را که دوست دارد بشنود.
حملات اردوغان علیه مطبوعات ، برگرفته از نقشه 12 سپتامبر سال 1990 است که میخواستند صدای کرد را خفه کنند. اکنون نیز در ادامه همان سیاستها در تلاشند که به هر نحو ممکن کردها را تضعیف کرده و در این راستا از هرگونه کشتار و نیز فشار بر مطبوعات ابایی ندارند تا بدینوسیله تنها صدای طرفداران جنگ را بشنوند.
چنین ذهنیتی از دیدن هزاران سیاستمدار کرد زندانی ، کشتار کودکان و جوانان ، بمباران دشتها و کوهستانها و به آتش کشیدن جنگلها عاجز است.
ملت کرد باید سیاستهای پلیدی را که در مقابله با او بکار می‌بندند، بخوبی ببیند. در غرب و شمال کردستان نه تنها اراده کرد را نمی‌پذیرند، بلکه با ظلم و ستم سعی در شکستن آن، و زیر پا گذاشتن خواسته های دمکراتیک و آزادیخواهانه آنها هستند.
جمیل بایک چنین نوشته است:
«اردوغان در تمامی اظهارات خود مدام رسانه های ترک را مورد حمله قرار می‌دهد، هرچند رسانه ها باب طبع دولت سخن می‌گویند اما اردوغان از این نیز راضی نیست. چند روزنامه نگار از دولت انتقاد می‌کنند اما اردوغان در تلاش است آنها را به نوعی از حوزه رسانه خارج کند، همانند عده دیگری که تاکنون اخراج شده اند. اما آنگونه که پیداست به این نیز قانع نیست ، واضح است که او می‌خواهد رسانه ترک کاملا یکصدا باشد. این اوضاع بیانگر فشاری است که بر دولت وجود دارد و تنها با جنگ ویژه قادر به حفظ موقعیت خویش است.
سعی اردوغان آن است که رسانه ترک در مورد مسئله کرد سکوت کرده و بجز اظهارات او در این مورد چیزی شنیده نشود.
اردوغان دقیقا مانند یک لیدر فاشیست سخن می‌گوید و از چنین لیدری جز اظهارات نژادپرستانه چیزی نخواهید شنید. ذهنیت اردوغان تهی از مثقالی دمکراسی است. هرگاه در موضع ضعف قرار دارد خود را دمکرات و مسلمان نشان می‌دهد و اگر اقتداری در خود احساس کرد آنگاه چهره واقعی خود را نشان می‌دهد، مانند همه لیدرهای فاشیست می‌خواهد تنها آنچه را که دوست دارد بشنود.
حملات اردوغان علیه مطبوعات ، برگرفته از نقشه 12 سپتامبر سال 1990 است که میخواستند صدای کرد را خفه کنند. اکنون نیز در ادامه همان سیاستها در تلاشند که به هر نحو ممکن کردها را تضعیف کرده و در این راستا از هرگونه کشتار و نیز فشار بر مطبوعات ابایی ندارند تا بدینوسیله تنها صدای طرفداران جنگ را بشنوند.
چنین ذهنیتی از دیدن هزاران سیاستمدار کرد زندانی ، کشتار کودکان و جوانان ، بمباران دشتها و کوهستانها و به آتش کشیدن جنگلها عاجز است.
ملت کرد باید سیاستهای پلیدی را که در مقابله با او بکار می‌بندند، بخوبی ببیند. در غرب و شمال کردستان نه تنها اراده کرد را نمی‌پذیرند، بلکه با ظلم و ستم سعی در شکستن آن، و زیر پا گذاشتن خواسته های دمکراتیک و آزادیخواهانه آنها هستند.
