بی خبری مطلق از خانواده های دهه ۶۰ دستگیر شده  که در سلولهای انفرادی بند ۲۰۹ شکنجه گاه وزارت اطلاعات تحت شکنجه قرار دارند, همچنان ادامه دارد.

بنابه گزارش «فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران»علیرغم گذشت نزدیک به ۴۰ روز از یورش و دستگیری ۵ نفر از زندانیان سیاسی دهه ۶۰ و فرزندانشان هنوز خانواده های آنها موفق به ملاقات با عزیزان خود که در سلولهای انفرادی در بند ۲۰۹  زندان اوین محبوس هستند ، نشده اند.از لحظه دستگیری تا به حال خانواده های آنها تقریبا بطور  روزانه به دادستانی ولی فقیه و زندان اوین مراجعه کرده اند و خواستار آزادی عزیزانشان و اطلاع از وضعیت آنها شده اند .

اما عباس جعفری دولت آبادی که نام وی در لیست ناقضین بین المللی حقوق بشری قرار دارد  از روبرو شدن و پاسخ دادن به خانواده خوداری می کند و در این مدت تنها منشی وی  با برخوردهای توهین آمیز و غیر انسانی به خانواده ها  پاسخ می دهد.دادستانی ولی فقیه حتی علت دستگیری آنها را به خانواده هایشان اعلام نمی کند.

یکی از شیوه های غیر انسانی بازجویان بخصوص آخوندی با نام مستعار علوی و سعید شیخان که علیه دستگیر شدگان در شکنجه گاه ۲۰۹ بکار می برند، شکنجه جسمی و روحی فرزندان و یا مادران آنها مقابل چشمان یکدیگر برای  گرفتن اعترافات تلویزیونی است. این شیوه ی لو رفته بطور سیستماتیک توسط بازجویان بکار برده می شود .

دستگیر شدگان عبارتند از خانم اکرم سنجری ۵۵ ساله از زندانیان سیاسی دهه ۶۰ ،او مبتلا به بیماری دیابت بوده و شکنجه گران ولی فقیه معمولا برای تحت فشار قرار دادن او ، وی را از درمان محروم می کنند و فرزندش میلاد یزدان نژاد ۱۷ ساله ،خانم دینا کرمی حدودا ۵۰ ساله و فرزندش حنیف عطارزاده و یکی از جوانان دیگر به نام عاصف رضاییان ۱۸ ساله . پدر عاصف از زندانیان سیاسی دهه ۶۰ است.

روز دوشنبه ۳۰ بهمن ماه حوالی ساعت ۰۶:۳۰ صبح انبوهی از مأموران وزارت اطلاعات ولی فقیه به منازل این دستگیرشدگان یورش بردند و بدون اینکه به خانواده های آنها علت دستگیری را بگویند آنها را به شکنجه گاه اوین منتقل کردند .