اعتصاب غذای زندانیان سیاسی زندان مرکزی اورمیه هم‌اکنون در 14امین روز خود قرار دارد. جامعه دموکراتیک و آزاد شرق کوردستان ( KODAR ) با صدور بیانیه‌ای خواسته‌های زندانیان سیاسی زندان اورمیه و اعتصاب‌غذای آنها را مبارزه‌ای برحق در راستای کسب حقوق‌شان دانست و گفت:« مقاومت زندان نقشی اساسی در عدم تفوق سلطه‌ی جمهوری اسلامی و شکست سیاست‌های خلق‌ستیزانه‌ی آن داشته است.»

جامعه دموکراتیک و آزاد شرق کوردستان ( KODAR ) باصدور بیانیه‌ای مکتوب حمایت خود از اعتصاب‌غذای 29 زندانی سیاسی زندان اورمیه را که از روز 20 نوامبر آغاز شده, اعلام داشت.

ایران راهکار سرکوب را درپیش می‌گیرد

کودار در بیانیه خود می‌گوید:«جمهوری اسلامی ایران کنترل بدن‌ها و اراده‌ها در زندان را پیش‌نمونه‌ی تضعیف اراده‌ی جامعه و ضعیفه‌نمودن آن می‌داند.

مدتی است که شاهد افزایش و تشدید فشارها و سرکوب‌های جمهوری اسلامی بر مبارزات آزادی‌خواهی خلق‌های ایران هستیم. دامنه‌ی این فشارها افزون بر پهنه‌ی سیاسی، اجتماعی و اقتصادی ابعاد حقوقی را نیز در بر می‌گیرد. این بُعد از ساختار حکومت در ایران طی یک‌صدو پنچاه سال هیچ تغییر و تحولی را از حیث مفهومی و معنایی به خود ندیده است. حتی تغییرات و دگرگونی‌هایی را که بعضا در تفاسیر حکومت‌ها و دولت‌های کارگزار آن شاهد هستیم را نمی‌توان دالی بر برخورداری شهروندان و ملت‌هایی موجود در گستره‌ی ایران از حقوق فردی و اجتماعی دانست. ریشه‌ی این ثبات در تفاسیر حقوقی از سوی دولت را باید در مقاومت خلق‌های ایران جست که به قوانینی تمکین نکرده‌‌اند که همیشه به کیف و کامجویی طیف خاصی آغشته بوده است. ضامن استمرار و تداوم سیاست‌های استعماری همسان‌ساز و همگون‌ساز حاکمیت، قوانین، ماده و تبصره‌های حقوقی منهای حق هستند که در یک رابطه‌ی فاقد وجاهت قانونی و اخلاقی سعی در تنبیه، مجازات، کنترل و جهت‌دهی به کنش‌های اخلافی‌ـ‌عملی شهروندان منتسب به خلق‌های ایران را دارد. حکومت و دولت کارگزار آن همگام با تقویت جنبش‌های آزادی‌خواهی و دموکراسی‌طلبی خلق‌های ایران، به جای رسیدگی به خواست‌ها و مطالبات برحق آنان راهکار انکار و افزایش فشار و سرکوب و ترور را در پیش گرفته است.

مقاومت مبارزان زندان مدام پیروزمندانه است

اعتصاب اخیر زندانیان سیاسی و مدنی کورد که از تاریخ 29 آبان ماه1393 و از زندان مرکزی اورمیه شروع شده و هر روز بر تعداد زندانیان اعتصاب کننده افزوده شده و در آستانه‌ی سراسری شدن است در ذیل مقاومت‌هایی است که آنرا در جنبش‌های آزادی‌خواهی و دموکراسی‌خواهی خلق‌های ایران به‌ویژه خلق کورد نظاره‌گر هستیم. این مقاومت‌ها نشان‌دهنده‌ی ایستار راستین فعالین حوزه‌ی سیاست و اجتماع می‌باشد که در راستای ایجاد جامعه‌ای آزاد متکی بر ارزش‌های انسانی و دموکراتیک علیه نظام جنگ‌طلب و نادموکراتیک ایران در حال مبارزه هستند. نظام  جمهوری اسلامی نیز همیشه برآن بوده که فعالان و مبارزان سیاسی و مدنی را یا نابود کرده یا به خیانت و تسلیمیت وادارد. اما همیشه سیاست‌های صحیح اتخاذ شده از سوی مبارزان مانع از پیروزی راهکارهای حقوقی نظام دیکتاتور ایران و ترور دولتی آن  اعم از اعدام، شکنجه، زندانی نمودن، آسمیلاسیون و  نسل‌کشی فرهنگی شده است. این نظام کنترل بدن‌ها و اراده‌ها در زندان را پیش‌نمونه‌ی تضعیف اراده‌ی جامعه و ضعیفه‌نمودن آن می‌داند. اما با پیروزی خط مقاومت در زندان جریان دیگری را شاهد هستیم. مقاومت زندان نقشی اساسی در عدم تفوق سلطه‌ی جمهوری اسلامی و شکست سیاست‌های خلق‌ستیزانه‌ی آن داشته است.

مبارزات خلق‌ها و خلق کُرد

 به موازات سیاست‌های کوردستیزانه همزمان شاهد افزایش فشار بر دیگر خلق‌های ایران از جمله خلق‌های عرب و بلوچ نیز بوده‌ایم که این موارد همراستا و توأمان صورت می‌گیرد تا بدین‌گونه اراده و استقامت مبارزان آزادی‌خواه را تضعیف نمایند. اما زندانیان با اصرار بر خواست‌های دموکراتیک خویش و حفظ هویت‌ و آزادی‌اندیشه‌شان سبب ارتقای سطح مبارزات آزادی‌خواهی در سراسر ایران و به‌ویژه در میان خلق‌مان گردیده است.

فراخوان برای سازمان‌های کردستانی و بین‌المللی

در همین راستا وظیفه‌ی انسانی و تعهدات اخلاقی وکلای مجرب و متعهد حکم می‌کند که از زندانیان آزادی‌خواه زندان اورمیه و تمامی زندانیان سیاسی در زندان‌های ایران در برآوردن نیازهای حقوقی و سیاسی‌شان حمایت به عمل آورند و در متحقق ساختن خواسته‌های برحق زندانیان از جمله تفکیک جرایم و داشتن بند سیاسی مستقل و توقف رفتارهای غیرانسانی که در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران که تحت عنوان حق زندانی وضع گشته است کوشا و یاری‌رسان باشند. لذا از تمامی سازمان‌های مدافع حقوق بشر چه در ایران و چه در سطح بین‌المللی انتظار می‌رود تا موضع مستقل خویش را در قبال وضع موجود  با هدف بهبود شرایط زندانیان سیاسی و مدنی اتخاذ نمایند و مطالبات زندانیان سیاسی که در اعتصاب اخیر بازتاب یافته را پیگیری کنند. زیرا شاهد آنیم که نه تنها مسئولان دستگاه قضایی و زندان جمهوری اسلامی به خواست‌های زندانیان رسیدگی نمی‌کنند بلکه جهت چاره‌یابی  مسئله اقدام به تشدید وضع امنیتی  زندان و قطع رابطه‌ی آنان با بیرون نموده‌اند.»