«بی‌قانونی در زندان‌ها از امرالی شروع شد و گسترش یافت»
عبدالله آزاد عضو اُ‌ه‌د به فشار و شکنجه در زندان‌ها که اخیراً افزایش یافته است اشاره کرد و گفت: «انزوا، بی‌اخلاقی و بی‌قانونی در امرالی شروع شد و از آنجا به بقیه زندان‌ها گسترش یافته است.»
انزوای امرالی
زندان‌های ترکیه به ویژه برای زندانیان سیاسی تبدیل به اتاق شکنجه شده است. به ویژه شمار زیاد مرگ زندانیان که اخیرا در زندان‌ها بیشتر شده است نشان می‌دهد که فشارهای اداره زندان بر زندانیان سیاسی شدیدا افزایش یافته است.
وکیل عبدالله آزاد گوربوز عضو انجمن حقوقدانان آزاد (اُ‌ه‌د)، در مورد این موضوع با خبرگزاری فرات (ANF) صحبت کرد.
عبدالله آزاد گوربوز گفت: «زندان‌ها در این کشور مکان‌هایی هستند که فشارها و برخوردهای خودسرانه در آن در بالاترین سطح قرار دارد؛ اما اخیراً این وضعیت وخیم‌تر شده است. طبق اخبار منتشر شده در مطبوعات و همچنین گفته‌ها و شنیده‌های از خانواده زندانیان و ملاقات مستقیم با زندانیان، وضعیت بسیار جدی است.»
وکیل دادگستری عبدالله آزاد گوربوز با بیان اینکه زندان به محل انزوا و ایزولاسیون تبدیل شده است و از طریق زندان‌ها سعی می‌کنند زندانیان سیاسی را از زندگی اجتماعی خود بریده و آنها را در تنهایی به حال خود رها کنند و از آنها انتقام بگیرند، گفت: «زندانیان سیاسی همیشه پاسخ مناسب و بزرگی به این بی‌عدالتی می‌دهند. زندان‌های تیپ اس و تیپ ی که به‌عنوان «تیپ سیاهچاله» نیز تعریف می‌شوند، در سال‌های اخیر تعداد آنها افزایش یافته است. از طریق این زندان‌ها می‌خواهند زندانیان را از جامعه بریده و آنها را از یکدیگر جدا کنند و در شرایط سخت تنها نگه دارند.
اگر به اختصار شرایط این زندان‌ها را بررسی کنیم، زندانیان ۲۲ تا ۲۳ ساعت در شبانه روز را در سلول‌های ۱۲ متر می‌گذرانند. این زندان‌ها هیچ امکانات رفاهی و بخش تفریحی ندارند؛ اول صبح‌ها برای شمارش زندانیان یک بار باز می‌شود و سپس تا شب برای شمارش مجدد بسته می‌ماند. حق استراحت روزی فقط یک ساعت آنهم در مقابل چشم نگهبانان و در محوطه‌ای محصور با دیوارهایی به بلندای ۸ متر داده می‌شود. تصور کنید شما آسمان را جز در این لحظات نمی‌بینید. در سلول‌ها فقط یک پنجره بسیار کوچک وجود دارد.
انزوا و بی قانونی از امرالی آغاز شد
به طور خلاصه، هر روز انزوا در زندان‌ها شدیدتر می‌شود. وقتی انسان از خود می‌پرسد که چگونه یک فرد می‌تواند در این شرایط زندگی کند یا شرایط انزوا در زندان‌ها چقدر می‌تواند وخیم باشد، قطعاً زندان جزیره امرالی و رهبر عبدالله اوجالان را به یاد می‌آورد. ما یک بار دیگر متوجه شدیم که انزوا، بی‌اخلاقی و بی‌قانونی در امرالی آغاز شد و گسترش یافت. قبلا زندان‌هایی از نوع تیپ اس و تیپ ی وجود نداشت، اما همان انزوا در مورد رهبر عبدالله اوجالان تحمیل می‌شد و هنوز هم ادامه دارد.»
عبدالله آزاد گوربوز اعلام کرد که ۲ راه پیش روی سران کشور وجود دارد: یا بر اساس موازین اخلاقی و قانونی عمل کنند، با خلق کورد و دیگر خلق‌ها متحد شوند و در کشور زندگی دموکراتیک بسازند، و یا اینکه همین شرایط سخت و غیر‌انسانی را با ذهنیت «تک ملت مقتدر» ادامه دهند. او ادامه داد: «مقامات در هر فرصتی اقتدارگرایی و تک صدایی را انتخاب کردند. برای اینکه بتوان نظام مورد نظر آنها را پیاده کرد، باید صداها و مخالفان مختلف را نادیده گرفت و دموکراسی را منحل کرد. این کاری است که اکنون انجام می‌شود. اما باید توجه داشت که در نتیجه این امر، آنها در عرصه بین‌المللی تنها می‌مانند، قدرت را از دست می‌دهند، هرج و مرج بزرگ ایجاد می‌کنند و زندگی را در کشور نابود می‌کنند. باید بیشتر افشا شود که ترکیه به دلیل به رسمیت نشناختن موجودیت و حقوق خلق کورد در چه وضعیت بحرانی قرار گرفته است. به نظر من مبارزه دموکراتیک باید رشد کند و ادامه یابد.»
