کمیسیون زبان و فرهنگ دم پارتی به مناسبت هفتاد و سومین سالگرد درگذشت جلادت علی بدرخان بیانیه‌ای کتبی صادر کرد و از وی با احترام یاد کرد.

 بیانیه کمیسیون به شرح زیر است:

 «۷۳ سال از درگذشت زبان‌شناس، نویسنده، روزنامه‌نگار، سیاستمدار و دوستدار زبان و فرهنگ کوردی، جلادت علی بدرخان می‌گذرد. از جلادت علی بدرخان در هفتاد و سومین سالگرد درگذشت او با احترام و تحسین یاد می‌کنیم.

هنگامی که جلادت علی بدرخان در ۱۵ جولای ۱۹۵۱ در دمشق دار فانی را وداع گفت، آثاری از مبارزه و آثار ارزشمندی از خود به جای گذاشت. زندگی جلادت علی بدرخان با مبارزه و مقاومت فراوان و در تبعید به پایان رسید. زندگی او بخشی از تاریخ خلق کورد و نمونه‌ای ارزشمند در مبارزه برای آزادی خلق کورد است. پدر بزرگ جلادت علی بدرخان، میر جزیره بوتان، میر بدرخان، به دلیل عدم پذیرش سیاست‌های متمرکز دولت عثمانی و تلاش برای آزادی و حقوق کوردها، از میهن خود تبعید شد. بنابراین، جلادت علی بدرخان در ۲۷ آوریل ۱۸۹۳ در استانبول در تبعید به دنیا آمد. جلادت علی بدرخان در تبعید از استانبول به اروپا و از اروپا به دمشق زندگی می‌کرد، اما همیشه برای زبان و فرهنگ کوردی، برای استقلال ملت کورد تلاش زیادی می‌کرد. جلادت علی بدرخان هم در زمینه زبان شناسی و فرهنگ و هم در عرصه فعالیت‌های سیاسی نقشی تاریخی داشت. هیچ وقت خسته نمی‌شد و همیشه کار و مبارزه می‌کرد. در ۱۵ می ۱۹۳۲ مجله هاوار را منتشر کرد و این مجله گامی تاریخی در زبان و ادبیات برای ملت کورد شد. جلادت علی بدرخان، دوستان و همکارانش دانشگاه بزرگی در هاوار ساختند و الهام بخش پژوهشگران و دست اندرکاران زبان و فرهنگ کوردی شدند. مجله هاوار برای کوردها مانند مدرسه و دانشگاه بود و نویسندگانی چون کامران علی بدرخان، روشن بدرخان، عثمان صبری، نورالدین زازا، قدریجان، جگرخوین را گرد هم می‌آورد. جلادت علی بدرخان در طول زندگی خود تلاش کرد زبان کوردی را استاندارد کند. او از جمله آورندگان الفبای لاتین است که انقلابی بزرگ در تاریخ زبان کوردی است.

جلادت علی بدرخان در ۱۵ جولای ۱۹۵۱ در دمشق درگذشت. او تنها ۵۸ سال داشت که از دنیا رفت. او در ۵۸ سال خدمات مهم، تاریخی و ارزشمند بسیاری را برای مردم خود به یادگار گذاشت. جلادت علی بدرخان با کار و کوشش در دل مردمش زنده است و تا ابد افتخار مردمش است. توصیه‌هایی که او درباره اهمیت زبان کوردی به مردمش کرد هنوز در گوش ماست. ما میراثی را که او برای ما به جا گذاشت به اوج می‌رسانیم و آزادی زبان خود را به دست می‌آوریم.»