اعضای مجلس مادران صلح خواستار برپایی «خیمه صلح» از ۱۵ تا ۱۸ اکتبر در شهر تلقبین در منطقه سلوپی شرنَخ با شعار «نه به جنگ، اکنون زمان صلح است» و سازماندهی یک کنش علیه جنگ شدند. این مادران مورد حمله سربازان و پلیس و مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. مادرانی که مورد ضرب و شتم قرار گرفتند، به شعبه انجمن حقوق بشر (IHD) در آمد مراجعه و درخواست کمک حقوقی کردند. مادران پس از آن بیانیه‌ای منتشر کردند.

ارجان یلماز رئیس شعبه آمد IHD ، با بیان اینکه مجلس مادران صلح سال‌هاست برای حل مسئله کورد مبارزه می‌کند، گفت: «یک به یک این مادران در این روند درد زیادی را تجربه کردند. با وجود این، آنها بر راه حل پافشاری کردند. با گشایش پارلمان، دولت و شرکای آن در مورد راه حل مسئله کوردها صحبت کردند. صحبت در این مورد در مجلس مهم است، اما گفتگوها باید واقعی باشد و نباید به دلیل شرایط خاص زمانی باشد. صلح شرافتمندانه و عادلانه باید حاصل شود. برای این کار باید اقداماتی انجام شود. باغچه‌لی از انزوا صحبت کرد و کسی کاری به کارش ندارد؛ اما مادران صلح وقتی از انزوا صحبت می‌کردند، سال‌ها مورد بازجویی و حمله نیروهای امنیتی قرار می‌گرفتند. امروز در مورد رفع انزوا بحث شد. دیگر مشخص است که مخاطب و راه حل اصلی چیست. انزوای عبدالله اوجالان باید برداشته شود.»

مریم تورا یکی از اعضای مجلس مادران صلح هم گفت: «ما مادران صلح می‌خواستیم در سلوپی چادر برپا کنیم تا دیگر خونی ریخته نشود، جنگ و فساد تمام شود و انزوا برداشته شود. سربازها جلوی ما را گرفتند و علت آمدن ما را پرسیدند. ما هم گفتیم برای صلح و برادری آمده‌ایم. آنها در مورد محدودیت‌ها صحبت کردند. سپس به ما حمله کردند. یک شب بازداشت شدیم. در این شرایط گفتیم که ما برای پایان ظلم و مرگ و برای صلح آمده‌ایم. ما می‌خواستیم مادران سربازان و پلیس‌ها هم برای صلح به ما بپیوندند. ما می‌خواهیم این جنگ کثیف پایان یابد.»

حوا کران دیگر مادر صلح گفت: «صرفا چون روی پرچم مادران کلمه انزوا بود آن را بردند. اما باغچه‌لی امروز می‌گوید اجازه دهید اوجالان بیاید اینجا و در مورد راه حل صحبت کنیم. به خاطر همین کلمه به مادران حمله کردی. تو تحمل این کلمه را نداری اما الان از چه حرف میزنی. این یک تناقض است. شفاف باشید. مادران ۷۰ تا ۸۰ ساله با گاز اشک آور مورد حمله قرار گرفتند. تعدادی از مادران به بیمارستان منتقل شدند. عده‌ای بازداشت شدند. اگر تحمل مادران را نداشته باشی، چیزی نخواهی داشت. شما از آقای اوجالان می‌خواهید که به مجلس بیاید و صحبت کند، اما حرف مادران را که «انزوا برداشته شود» را تحمل نمی‌کنید. این یک تناقض است. اگر تمایلی به مذاکره و تنظیم میز حل و فصل دارید، ابتدا باید به این جنگ کثیف پایان دهید. اگر مبنایی برای آن وجود نداشته باشد، صلح معنایی ندارد. من حمله به مادران را محکوم می‌کنم. اگر به مادران راه ندهید، آرامشی وجود نخواهد داشت.»