تصویر

فواد کاو: زمین گذاشتن اسلحه به شرایط رهبر آپو بستگی دارد

فواد کاو تصمیمات دوازدهمین کنگره پ‌ک‌ک را تشریح کرد و بیان داشت که مبارزه مسلحانه متوقف شده است، اما هنوز اسلحه زمین گذاشته نشده است. او گفت: «مسئله زمین گذاشتن اسلحه به شرایط رهبر آپو و مدیریت او بر این روند بستگی دارد.»

فواد کاو

فواد کاو، نویسنده، در مورد تصمیمات دوازدهمین کنگره حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک) و رویکرد حکومت حزب عدالت و توسعه (آک‌پ) با خبرگزاری فرات (ANF) گفتگو کرد.

فواد کاو گفت: «رهبر آپو باعث شد که دوازدهمین کنگره پ‌ک‌ک برگزار شود. او اعلام کرده بود که نیاز به برگزاری کنگره وجود دارد و تصمیماتی که در کنگره گرفته می‌شوند، تنها توسط کادرهای پ‌ک‌ک قابل اتخاذ هستند. بر این اساس، کنگره برگزار شد و تصمیمات در چارچوب رهنمودها و پیشنهادهای رهبر آپو گرفته شدند.

در اینجا می‌توانیم از دو تصمیم اساسی صحبت کنیم. اولی، تصمیم پایان دادن به فعالیت‌ها تحت عنوان پ‌ک‌ک؛ دومی، تصمیم توقف مبارزه مسلحانه است. این تصمیمات هم تاریخی هستند و هم روزمره. رهبر آپو با رهنمودی جدید بیان می‌کند که این روند دیگر تغییر کرده و متحول شده است؛ نیاز به یک روند جدید وجود دارد، پ‌ک‌ک وظیفه خود را انجام داده است، اکنون باید با راه‌ها و روش‌های دیگری به مبارزه ادامه داد. البته تصمیمات پ‌ک‌ک نیز بر این چشم‌انداز و رهنمود استوار هستند.

اما برای تحقق این تصمیمات، به طور خاص تاکید می‌شود که رهبر آپو باید این روند را هدایت کند. یعنی برای اینکه رهبر آپو بتواند این روند را پیش ببرد، باید آزاد شود، از نظر جسمانی باید آزاد شود. اگر این اتفاق نیفتد، به طور طبیعی غیرممکن است که این دو تصمیم اساسی کنگره محقق شوند.

این تصمیمات مشروط هستند. شرط هم این است: گفته می‌شود، 'پ‌ک‌ک می‌گوید من به فعالیت‌ها تحت نام پ‌ک‌ک پایان می‌دهم، مبارزه مسلحانه را متوقف می‌کنم. اما تاکتیک‌ها، استراتژی‌ها و ابزارهای جدید مبارزه از این پس باید توسط رهبر آپو ایجاد شوند'.

اگر این اتفاق نیفتد – به طور خاص تاکید می‌کنم – مبارزه مسلحانه ممکن است در سطح آتش‌بس باشد، اما در نهایت تا زمانی که رهبر آپو آزاد نشود، مبارزه مسلحانه می‌تواند متوقف شود اما اسلحه نمی‌تواند به زمین گذاشته شود.»

در رابطه با گفته‌های رئیس‌جمهور اردوغان که همواره عبارت «باید سلاح‌های خود را تحویل دهند» و «ترکیه بدون ترور» را به زبان می‌آورد، فواد کاو این ارزیابی را ارائه داد:

«سخنان دولت، تسلیم‌شدن است. به عبارت دیگر، رویکرد کلی دولت این نیست که پ‌ک‌ک به فعالیت‌ها تحت نام خود پایان دهد و مبارزه مسلحانه را متوقف کند. رویکرد کلی این است که فورا تسلیم دولت ترکیه شود.

به نظر آنها، بخشی از گریلاها به ترکیه بازخواهند گشت و در آنجا به گفته آنها به عنوان 'کسانی که مرتکب جرم شده‌اند' یا 'کسانی که مرتکب جرم نشده‌اند' دسته‌بندی خواهند شد. برخی را دستگیر خواهند کرد و برخی را آزاد. بخشی نیز در خارج از ترکیه باقی خواهند ماند. تحت کنترل حزب دموکرات کوردستان (پ‌د‌ک) یا در گوشه‌ای از اروپا می‌خواهند آنها را در اردوگاه‌ها قرار دهند.

دولت این گونه فکر می‌کند، اما واقعیت بسیار متفاوت است. رهنمودی که رهبر آپو به کنگره فرستاده و تصمیمات کنگره وجود دارند. رهبر آپو در هر ملاقاتی می‌گوید، 'تسلیم‌شدنی در کار نیست'. از رهبر آپو می‌پرسند، 'آیا اسلحه به زمین گذاشته خواهد شد؟' او نیز می‌گوید، 'بعد از گامی که ما برداشتیم، اگر دولت گامی برندارد، گریلا از خود دفاع خواهد کرد'.

حتی اگر پ‌ک‌ک به فعالیت‌ها تحت نام خود پایان داده باشد، در وضعیت کنونی هم کادرها و هم گریلاهای آن، از خود و مردم‌شان دفاع خواهند کرد. در این زمینه، تشخیص‌های ملموس و روشنی از رهبر آپو وجود دارد. به همین دلیل به نظر من آنچه دولت اکنون فکر می‌کند و تصمیماتی که در کنگره پ‌ک‌ک گرفته شد، بسیار از هم متفاوت هستند.»

فواد کاو، نویسنده، اظهار داشت که دولت اکنون می‌خواهد زمان بخرد و با به تعویق انداختن به هدف خود برسد و گفت: «پ‌ک‌ک به فعالیت‌ها تحت نام خود پایان داد و مبارزه مسلحانه را متوقف کرد. این بار نیز دولت می‌خواهد سلاح‌ها را از آنها تحویل بگیرد. یعنی به طور خلاصه خواسته‌ها و تحمیل‌های دولت پایان‌ناپذیرند. باید به خوبی دانست که پ‌ک‌ک بیش از ۴۰ سال است که مبارزه می‌کند. مردم کورد اکنون دارای آگاهی ملی هستند. با گام‌های متقابل، پ‌ک‌ک نمی‌تواند سلاح خود را زمین بگذارد.

اگر دولت ترکیه می‌خواهد به جنگ پایان دهد، اقتصاد را بهبود بخشد و در خاورمیانه به یک قدرت تبدیل شود، باید گام بردارد. دولت ترکیه آن گونه که از بیرون به نظر می‌رسد قوی نیست؛ در هر لحظه می‌تواند فرو بپاشد.

دولت در این زمینه نباید خود را گول بزند. با وقت‌کشی با پ‌ک‌ک، با رویکردی که گامی برنمی‌دارد، نمی‌تواند به نتیجه برسد. این رویکرد اشتباه است، خودفریبی است.»