گردهمایی 1 سپتامبر در میدان بزرگ شهر آمد با حضور دهها هزار شهروند کرد برگزار شد. نورسل آیدوغان, نماینده شهر آمد در مجلس ترکیه اظهارات اردوغان نخست‌وزیر ترکیه مبنی بر اینکه کردها باید موضع و صفوف خود را آشکار سازند, گفت:«مواضع و صفوف ما از آغاز تا کنون مشخص بود, اما مواضع شماها مبهم و ناشفاف است. هدف ما مبارزه برای خلق‌کرد و خانواده قربانیان قتل‌عام روبوسکی است».

گردهمایی 1 سپتامبر به مناسبت روز جهانی صلح توسط احزاب سیاسی و سازمان‌های مدنی در میدان بزرگ آمد با حضور شهروندان کرد برگزار شد. امینه آینا, ملکیه بیرتانه, حسام‌الدین زندرلی‌اوغلو و نورسل آیدوغان نمایندگان عضو حزب صلح و دموکراسی در مجلس ترکیه, مسئولین حزب صلح و دموکراسی, شهردار آمد, مادران صلح, سازمان دیسک, حقوق‌بشر , و بسیاری دیگر از احزاب چپ و دموکراسی‌خواه کردستان و ترکیه و همچنین سازمان‌های مدنی و حقوق بشری امروز در کنار دهها هزار نفر از شهروندان کرد گردهمایی باشکوه روز جهانی صلح را برگزار کردند. شهروندان کرد پوسترهای رهبر خلق‌کرد عبدالله اوجالان, پرچم جنبش پ.ک.ک را حمل کردند و شعار صلح‌طلبی سردادند.

زمرد: کردها با زندانی‌کردن و قتل‌عام نابود نمی‌شوند

زبیده‌زمرد, از روسای حزب صلح و دموکراسی در شهر آمد در شمال کردستان, سخنان افتتاحیه گردهمایی را ایراد کرد و خاطرنشان ساخت که بیش از سی‌ سال است که خلق‌کرد برای حصول آزادی مبارزه می‌کند و مسلما با زندانی‌کردنها و قتل‌عام‌های دولت ترکیه نابود نخواهد شد. زمرد اذعان داشت که هیچ قدرتی نمی‌تواند اراده خلق‌کرد را به شکست بکشاند. حزب اردوغان و دولتش هم تحت نام «به ارمغان آوردن دموکراسی» علیه خلق‌کرد اعلام جنگ کرده است. وی همچنین تأکید کرد تازمانی که رهبر خلق‌کرد عبدالله اوجالان آزاد نشود, خلق‌کرد هم آزاد نخواهد شد.

مادران صلح: کردها برای اوجالان خود را فدا می‌کنند

نوریه کوچر از اعضای مادران صلح طی ایراد سخنانی گفت که نخست‌وزیر ترکیه اردوغان صدای ما برای صلح را نمی‌شنود و گفت:«رهبر پ.ک.ک عبدالله اوجالان برای آزادی خلق‌کرد دست به مبارزه کرد و خلق‌کرد هم خود را برای رهبرش فدا می‌کند».سپس عثمان بایدمیر شهردار شهر بزرگ امد سخنرانی بعدی گردهمایی بود, وی گفت:آنکارا, شام و تهران بدانند که زمان برای برقراری صلح از دست می‌رود. در قرن بیست‌و یکم هیچ ملتی نیست که از جایگاه سیاسی برخوردار نگردد. خلق‌کرد هم به حقوق و آزادی‌های خود خواهد رسید. امید من به خانواده سربازان ترک این است که بگویند گریلاها هم فرزندان ما هستند. آنگاه مسلما درهای صلح و آشتی گشوده‌خواهند شد».