جمیل باییک ریاست مشترک شورای رهبری ک.ج.ک اعلام نمود که ائتلاف کورد-عرب می‌تواند وضعیت خاورمیانه را دگرگون کرده و تنها راهی که می‌تواند مانع از رویاهای عثمانیگری نوین دولت ترک را بگیرد، ائتلاف کورد-عرب است.
جمیل باییک ریاست مشترک شورای رهبری کوما جفاکین کوردستان (ک.ج.ک) طی گفتگویی به پرسشهای روزنامه‌نگار النهار مصری پاسخ داده است. بخش نخست این گفتگو به شرح ذیل است:
النهار: شما اقدامات اطلاعاتی و نظامی ترکیه در عراق را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ این اقدامات چه تاثیری بر پ.ک.ک و عرصه نظامی دارند؟
جمیل باییک: دولت ترک حملات سراسریی را به مرزهای بین‌المللی ترکیه و عراق انجام داده است که ما از آن به عنوان مناطق حفاظتی میدیا یاد می‌کنیم، با هواپیماهای اکتشافی و جنگی به مناطق گریلایی حمله کرده و آسیب‌هایی را بر نیروهای گریلا وارد کرده‌اند. اما تمام این اقدامات از طریق سازمان اطلاعات ترکیه امکان‌پذیر نیست. واحدهای اطلاعاتی وابسته به پارت دمکرات این اطلاعات را در اختیار نیروهای میت ترک قرار می‌دهند یا از طریق امکانات اطلاعاتی پ.د.ک و نامشخص در اختیار میت قرار داده می‌شوند و میت عوامل جاسوسی خود را سازماندهی می‌کند. آنها هستند که اطلاعات را در اختیار میت قرار می‌دهند. از این طریق است که به گریلاهای ما آسیب می‌رسانند. این حملات در نتیجه ارتباطات پ.د.ک با ترکیه بوده‌اند. اگر سازمان‌های اطلاعاتی پ.د.ک با میت همکاری نکنند، چنین حملاتی روی نمی‌دهد. بدون شک این حملات بر تحرکات ما تاثیر گذار است. اما ما هم در مقابل این حملات و اقدامات تدابیر لازم را اتخاذ می‌کنیم. به این دلیل است که بر اساس تجارب سال‌های گذشته، شمار آسیب‌های ما کاهش پیدا کرده است و در مقایسه با سال‌های گذشته تلفات گروهی نداریم. ما در مقابل راهکارهای تهاجمی و اطلاعاتی و تکنولوژیک دشمن وارد راهکار متحرک شده‌ایم. گریلا در اصل چند ده سال است که در مقابل تکنولوژی دشمن راهکارهای خلاقانه و مبارزاتی خود را ادامه می‌دهد.
النهار: همراه با عملیات نظامی از سوی ترکیه که از چهار ماه قبل آغاز شده است، آنکارا دست به تبلغات رسانه‌ای زده است که پ.ک.ک در آستانه فروپاشی قرار گرفته است. بر این اساس تصور می‌کنند که در ترکیه فقط شماری چند صد نفره از اعضای پ.ک.ک باقی مانده‌اند. این گفته تا حد درست است؟ شمار نیروهای پ.ک.ک در مرزهای ترکیه و خارج چقدر است؟ در صورتیکه جنگ ادامه پیدا کند، آیا شما مطمئن هستید که می‌توانید در مقابل ارتش ترک و نیروی نظامی، لجستیک و تکنولوژیک آن به پیروزی دست پیدا کنید؟
جمیل باییک: وزیر کشور ائتلاف فاشیستی آ.ک.پ/م.ه.پ از سال ۲۰۱۷ به بعد می‌گوید که سال آینده هیچ کس حتی نام پ.ک.ک را هم بر زبان نمی‌آورد. یعنی می‌گوید که پ.ک.ک را از میان بر می‌داریم. ده‌ها سال است که هر حکومتی که در مسند قدرت قرار گرفته است همین مسئله را تکرار می‌کند. ارتش ترک ۶ ماه است که دست به حمله می‌زند. گریلا به شیوه‌ای فداییانه مقاومت می‌کند. غیر از چند تپه در نوحی مرزی قادر به پیشروی نشده است. زیرا در مقابل مقاومت نستوه گریلا به در بسته برخورده است و در مقابل از سلاح شیمیایی و گازهای سمی استفاده کرده است. ده‌ها بار از سلاح شیمیایی استفاده کرده است. ده‌ها نفر از گریلاهای ما به وسیله سلاح شیمیایی به شهادت رسیده‌اند. ارتش ترک از این طریق تلاش می‌کند تا مقاومت نیروهای گریلا را در هم بکشند و حاکمیت آ.ک.پ/م.ه.پ بتواند همچنان در قدرت باقی بماند. طیب اردوغان دستور می‌دهد که از هر نوع سلاح ممکنی استفاده کنند. با این تصوور که آمریکا و اروپا پ.ک.ک را در لیست ترور قرار داده و در این باره اقدامی انجام نمی‌دهند، از این سلاح‌ها استفاده می‌کند.
پ.ک.ک جنبشی آزاد طلب است که نیم قرن قدمت دارد. در هر چهار بخش کوردستان و خارج از میهن حمایت اکثریت کوردها را دارد. ده‌ها سال است که در مقابل هر نوع دشواریی مبارزه کرده و از این طریق به عصر کنونی رسیده است. راهکار و قانون مبارزه آزادی خلق کورد مبارزه در مقابل دشواری و فشارها و دست‌یابی به پیروزی است. در واقع اگر در مقابل دولت ترک از این طریق مبارزه ادامه پیدا نکند، نمی‌توان به پیروزی دست پیدا کرد. به همین دلیل است که جنبشهای سیاسی؛ غیر از ما در زمانی کوتاه نابود شدند. لازم است که بر این نکته اشاره نمود که نیمی از جنگ قتل‌عام و نابودی دولت ترک علیه کورد، از طریق جنگ ویژه و جنگ روانی بوده است. اکنون این جنگ ابعاد گسترده‌تری پیدا کرده است. از طرق مواد افیونی و اعتیاد، فحشا و جاسوسی تلاش می‌کنند تا جامعه را به تباهی کشانده و اراده جامعه را در هم بشکنند. از طرف دیگر ادعا می‌کنند که مثلا این تعداد را از میان برداشته و این تعداد باقی مانده‌اند. ما پیش از این با هزاران گریلا در کوه‌های کوردستان بوده‌ایم، اما به دلیل حملات هماهنگ شده هواپیماهای اکتشافی و جنگی ما تئوری جنگی خود را تغییر داده‌ایم. بدون شک نیروهای گریلا بر اساس سطح سلاح‌های دشمن می‌تواند راهکارهای جنگی خود را تغییر دهد. این مسئله‌ای بسیار طبیعی است. به این دلیل ما در ایالت‌ها شمار نیروهایمان را کاهش داده‌ایم. زیرا در مقایسه با گذشته، حضور تعداد زیادی از نیروهای گریلا در یک منطقه از ریسک بالایی برخوردار است. اما معیار این است که در زمانیکه عملیاتی گسترده صورت گیرد همه بتوانند سریعا به هم رسیده و سریعا هم متفرق شوند. اکنون گریلا با واحدها کوچک عمل می‌کند. دشمن هم از این مسئله اطلاع دارد. در ابتدا قادر نبودیم که راهکار جنگی خود را تغییر دهیم، به همین دلیل تلفات دادیم. اما راهکار جدید جنگی عمیقا اکنون نهادینه شده است.
دولت ترک همیشه شمار گریلاها را تقریبا ۵ برابر کمتر ذکر می‌کند، در مرزهای ترکیه بیش ۱۵۰۰ نفر از نیروهای ما حضور دارند. بیش از ۲۵۰۰ نفر از نیروهایمان در مناطق گریلایی حضور دارند. نبرد ما یک نبرد صرفا نظامی نیست، یعنی برای درهم شکستن اراده سیاسی در ترکیه، ما تنها از طریق مبارزه نظامی مبارزه نمی‌کنیم. از طریق تاثیرگذاری همه جانبه مبارزه سیاسی، اجتماعی، نظامی و فرهنگی و دیپلماتیک، سیاست‌های نابودگرانه دولت ترک علیه کورد پیگیری می‌شود و هدف از آن هم ایجاد کوردستانی آزاد، ترکیه‌ای دمکراتیک و خاورمیانه‌ای دمکراتیک است.
النهار: حزب دمکراتیک خلق‌ها، همچنین بلوک اپوزیسیون حزب دمکراتیک خلق‌ها را متهم می‌کنند که جناح سیاسی پ.ک.ک در ترکیه است. شما ارتباط خود را حزب دمکراتیک خلق‌ها چگونه تعریف می‌کنید؟ آیا این ارتباط ارگانیک است، یا شما می‌توانید آن را مانند ارتباط ارزیابی کنید؟
جمیل باییک: دلایل ویژه‌ای وجود دارد که حزب دمکراتیک خلق‌ها یا احزاب نزدیک به همان خط سیاسی پیشین را مانند جناح سیاسی پ.ک.ک تعریف کنند. این احزاب با پیشرفت‌های مبارزه گریلا در ابتدای سال‌های ۱۹۹۰ و بعد از قیام ایجاد شدند. خلقی که به پا خاسته بود، این احزاب را تاسیس کرد. آزادی خلق کورد و دمکراتیک کردن ترکیه از جمله اهداف سیاسی این احزاب به شمار می‌روند. اما حتی اگر راهکارهای این احزاب متفاوت هم بوده باشند، اهداف سیاسی این احزاب و پ.ک.ک از هم دور نیستند. در واقع در ترکیه هر جنبش سیاسیی که با پ.ک.ک مخالفت نکند، برای آزادی خلق کورد مبارزه کند، این جنبش به گونه‌ای نشان داده می‌شود که با حزب کارگران کوردستان در ارتباط است. در ترکیه کسانی که خواهان دست‌یابی به راه حلی برای مسئله کورد هستند به طرفداری از پ.ک.ک متهم می‌شوند. این احزاب از یک طرف و روشنفکران، بسیاری از گروه‌های سیاسی، نویسندگان و هنرمندانی که در ترکیه خواهان دمکراتیک شدن این کشور هستند، به طرفداری از پ.ک.ک متهم می‌شوند. زیرا به نظر دولت کورد از دمکراتیک شدن بهره‌برداری می‌کند.
النهار: همان ادعاهای اتهامی مرتبط به حزب دمکراتیک خلق‌ها، در سوریه به حزب اتحاد دمکراتیک هم زده می‌شود. علیرغم آنکه در منطقه، تنها در مسکو حزب اتحاد دمکراتیک نمایندگی دارد، ما مشاهده می‌کنیم که خودمدیریتی در بیانیه‌های خود همیشه روسیه را متهم می‌کند. ارتباط حزب اتحاد دمکراتیک، خودمدیریتی را با مسکو چگونه ارزبابی می‌کنید؟
جمیل باییک: حزب اتحاد دمکراتیک حزبی است که خط ایدئولوژیک و فلسفه رهبر آپو را قبول کرده است. بر تجربه بیست ساله رهبر آپو در سوریه، لبنان و روژآوا اتکا کرده است و بر این اساس است که تشکیل شده است. هیچ کس نمی‌تواند به یک حزب سیاسی بگوید که چرا فلان ایدئولوژی را پذیرفته‌ای، خصوصا که هیچ کس نمی‌تواند به یک حزب کوردی بگوید که چرا افکار اوجالان را قبول کرده‌ای. اگر افکار رهبر آپو در میان خلق عربی در میان خلق‌های ترکیه تاثیرگذار بوده باشد، بدون شک از تاثیر چند برابری بر کورد برخوردار است. امروز در سطح جهان بسیاری از جنبشهای سوسیالیستی دمکرات، جنبشهای زنان، جنبشهای اکولوژیک از تفکر رهبر آپو بهره‌مند می‌شوند. کاملا طبیعی است که رهبری خودمدیریتی از ارتباط سیاسی با هر نیروی سیاسی دیگری برخوردار باشد که علیه کورد دست به حمله نمی‌زند و موجودیت خلق کورد را می‌پذیرد. همچنین ارتباط با روسیه هم مسئله‌ای کاملا طبیعی به شمار می‌رود. ما می‌دانیم که حزب اتحاد دمکراتیک با روسیه از ارتباط برخوردار است. احتمال دارد که در ارتباط با روسیه انتقاداتی داشته باشند، اما ما زبان تهاجم و اتهامی را که شما به آن اشاره می‌کنید درست ارزیابی نمی‌کنیم.
در مواقعی از ارتباط مستقیم و برخی از اوقات هم به صورت غیر مستقیم با روسیه ارتباط داشته‌ایم. این مسئله بر اساس ارتباط روسیه و ترکیه متغیر بوده است. مسئله کورد بر تمام خاورمیانه تاثیرگذار است. به همین دلیل احتمال دارد که ارتباطات ما با هر نیرویی توجه آنها را در خاورمیانه به خود معطوف کرده یا در مواقعی ما در مقابل آنها قرار بگیریم. نوع برخورد ما با روسیه منفی نبوده و این برخورد متفاوت با نوع رابطه با کشورهای دیگر هم نیست. اما کشورهایی وجود دارند که به دلیل ارتباطشان با ترکیه به نوعی منفی با ما برخورد می‌کنند. دلیل مسائل و مشکلات ما با آمریکا و برخی از کشورهای اروپایی این مسئله است.
با حزب اتحاد دمکراتیک و خودمدیریتی از پیونهای ارگانیک برخوردار نیستیم اما چون حزب اتحاد دمکراتیک جنبشی عمدتا کوردی به شمار می‌رود، در رهبری خودمدیریتی هم کورد حضور دارند، به طوری طبیعی ما با هم نزدیک هستیم. از طرف دیگر بسیاری از فرماندهان نیروهای سوریه دمکراتیک پیش از این در میان صفوف پ.ک.ک بوده‌اند. بعد از آنکه انقلاب روژآوا شکل گرفت؛ خواستند که وارد مبارزه سیاسی و نظامی روژآوا و سوریه شوند و ما هم این به طور طبیعی از این مسئله استقبال کردیم. ارتباطات ما در این حد است. در غیر این صورت موردی وجود ندارد که ما به آنها بگوییم که این کار را بکنید یا نکنید.
النهار: همراه با هشدار جنگی آنکارا در سال‌های ۱۹۹۰ بین پ.ک.ک و دمشق رابطه‌ای تاریخی وجود دارد. شما ارتباطات خود را با دمشق چگونه ارزیابی و تحلیل می‌کنید؟
جمیل باییک: پیوند بین پ.ک.ک و سوریه از ریشه‌های تاریخی برخوردار است. همچنین با خلق فلسطین و عرب هم ارتباط داریم. ما آنها را فراموش نمی‌کنیم. ما جنبشی نیستیم که فلسطینی‌ها و خلق عرب را از یاد ببریم و ارزشی برای آنها قایل نباشیم. ارتباط ما با حافظ اسد و خانواده او هم نزدیگ و گرم بود. ما نه با سوریه و نه با اسد دشمنی نداریم. ما پیش از این هم ارتباطمان را بر اساس منافع عمومی کورد و برادری کورد-عرب ایجاد کرده بود. هم اکنون هم می‌خواهیم که ارتباطمان به همین نحو باشد. حتی اگر به دلیل رویدادهای روژآوا هم که بوده باشد، برخورد سرد و منفی دولت بشار اسد نسبت به ما، از سوی ما به همان شیوه پاسخ داده نشده است. ما تلاش کردیم که انها مسئله را درک کنند. ما می‌خواهیم که آنها ما را درک کنند. ما ارتباطمان با دمشق هیچگاه قطع نکردیم، تا زمانیکه آنها این ارتباط را قطع نکرده باشند ما هیچ گاه آن را قطع نمی‌کنیم. ما دوستی رهبر آپو و خانواده اسد را همیشه ارزشمند دانسته‌ایم. اگر دمشق در مقابل ما گفته‌ای منفی بر زبان نیاورد، و حتی اگر گفته یا ارزیابی ناعادلانه ذهنی علیه ما بر زبان هم بیاورد.
ما همیشه خواسته‌ایم که خودمدیریتی مسائل و مشکلات خود را با دمشق حل کند. ما تلاش کردیم که از امکان تاثیرگذاری خود در این چارچوب استفاده کنیم. زیرا بهترین راه حل توافق خودمدیریتی با حکومت دمشق است. سوریه نمی‌تواند به سوریه سال‌های قبل از ۲۰۱۱ تبدیل شود. آنها خودشان هم این مسئله را پذیرفته‌اند. سخن گفتن از یک سیستم غیر متمرکز درهای توافقی با خودمدیریتی را گشوده است. همچنین از اموزش به زبان کوردی هم سخن گفته‌اند. اگر حسن نیت داشته باشند و هر دو طرف موضعی نرم داشته باشند، دمشق و خودمدیریتی می‌توانند در دست‌یابی به راه حل به توافق برسند. این مسئله در راستای منافع کورد هم خواهد بود. نیروی سیاسیی که نمی‌خواهد دمشق و سوریه به حل بحران دست پیدا کنند، ترکیه است. زیرا در هراس هستند، راه حلی به این شیوه سیستم نابودگر در ترکیه را به لرزه در می‌آورد. به همین دلیل حملات خود را به مناطقی که کورد در ان حضور دارند ادامه می‌دهند. تنها دلیل حملات این مسئله است.
ما می‌شنویم که گاهی اوقات خودمدیریتی و شام با هم گفتگوهایی را انجام می‌دهند. ما نسبت به این مسئله خوشحالیم. موضع ما در این باره تشویق خودمدیریتی و دمشق است. لازم است که دمشق هم دست از پیش‌فرض‌های خود در رابطه با خودمدیریتی دست بردارد؛ سوریه می‌تواند همراه با کورد قدرتمند باشد. کورد در سوریه هم می‌تواند با کسب حقوق اساسی و بنیادین خود، مسائل و مشکلات را حل کرده و به یکی از نیروهای اساسی سوریه تبدیل شود. رژیم سوریه هم می‌داند که اگر روژآوا و شمال-شرق سوریه به دست داعش و تبهکاران می‌افتاد، در نهایت حلب و دمشق هم سقوط می‌کردند. مبارزه کورد، عرب و سریانی‌هایی که روژآوا و شمال-شرق سوریه را از دست تبهکاران داعشی حفظ کردند، باعث شد تا دمشق سر پا بایستد. اطلاع دارید که کورد در حلب هم با مقاومت خود این شهر را حفظ کردند.
النهار: گفته می‌شود که امریکا نیروهای خود را از عراق خارج می‌کند. در منطقه کوردستان آمریکا پایگاه نظامی بزرگی را احداث کرد. این به معنای تقویت پیوندهای بین واشنگتن و هولیر است. آیا این ارتباطات برای شما مسئله ساز است؟ این نزدیکی بین دو طرف، چه تاثیراتی را بر شما دارد؟ خصوصا بعد از مرگ مام جلال مشاهده می‌شود که هولیر از تاثیرگذار بیشتری برخوردار شد و در مقابل از تاثیر سلیمانیه کاسته شد.
جمیل باییک: آمریکا به دلیل برخورداری از تکنولوژی می‌تواند در منطقه با نیرویی کم تاثیر خود را ادامه بدهد. به همین دلیل لازم نمی‌داند که نیروی بزرگی را در عراق حفظ کند. از طرف دیگر با احداث پایگاه نظامی بزرگی با نیروهای این جا می‌تواند در امور عراق دخالت کند. ایجاد یک پایگاه نظامی از سوی آمریکا در مناطق تحت کنترل پارت دمکرات کوردستان می‌تواند برای ما تاثیرات منفی داشته باشد. در واقع پ.د.ک هم اکنون در حملات ترکیه همکاری دارد. با محاصره بسیاری از مناطق گریلایی راه را برای ارتش ترک هموار می‌کند که بیش از پیش جنگ را ادامه بدهد. آمریکا بخشی از ناتو است، ارتش ترک هم به همین نحو. از طرف دیگر پ.د.ک از حضور پایگاه آمریکا در منطقه به عنوان کارت فشار علیه پ.ک.ک استفاده می‌کند. ما به خوبی اطلاع داریم که پ.د.ک از ارتباطات بین‌المللی خود علیه پ.ک.ک استفاده می‌کند.
درست نیست که گفته شود بعد از جلال طالبانی هولیر تاثیرات بیشتری پیدا کرده است. در واقع هولیر در بعد سیاسی ضعیف شده است. بیشترین ارتباط را با ترکیه دارد و دشمنی با پ.ک.ک نقطه اشتراک این دو است. در درون اتحادیه میهنی کوردستان، پر کردن خلا مام جلال کار آسانی نیست و پارت دمکرات کوردستان هم نتوانسته است در میان عموم این خلا را پر کند. سلیمانیه و نواحی وابسته به آن از یک هویت تاریخی برخوردار است. پ.د.ک این ویژگی را نمی‌پذیرد. بدون شک مسائل بین اتحادیه میهنی تاثیری منفی بر این مسائل دارد. درک می‌شود که بعد از مرگ رهبران قدرتمند چنین مسائلی روی دهد. از نگاه ما، در طول زمان این مسائل حل می‌شوند. زیرا کورد به سنت سیاسی سلیمانیه و واحی وابسته به ان نیازمند است. در باشور کوردستان نسلی برخوردار از تفکر دمکراتیک و آزادی‌طلب وارد میدان می‌شود. سنت سلیمانیه و اطراف آن با نسل جدید در بعد سیاسی از تاثیر بیشتری برخوردار می‌شود.
النهار: به دلیل فشارهای ترکیه بر بغداد و هولیر، ما شاهد عقب‌نشینی پ.ک.ک از برخی از نواحی شمال عراق بودیم و برخی از مناطق را به نیروهای پیشمرگ و حشد الشعبی سپرده است. آیا این به معنی این است که نیروی شما در قندیل و مناطق کوهستانی در مرز واقع با ترکیه و ایران ضعیف شده است؟
جمیل باییک: به دلیل فشارهای ترکیه بر بغداد و هولیر ما از هیچ نقطه‌ای عقب‌نشینی نکرده‌ایم. چرا چنین تحلیلی روی داده است ما اطلاعی نداریم. ما در شنگال نیروی نظامی داشتیم. گریلاهای نیروهای مدافع خلق بعد از آموزش یگان‌های مقاومت شنگال (ی.ب.ش) و یگان‌های زنان شنگال(ی.ژ.ش) در اول آپریل ۲۰۱۸ از شنگال عقب نشینی کردند. برای آموزش نیروها افراد بسیار کمی باقی مانده بودند، این تعداد کم هم بعد از مدتی عقب نشینی کردند. گریلا هیچ جایی را به نیروهی پیشمرگه و حشد الشعبی نداده است. بعد از عقب نشیتی نیروهای مدافع خلق نیروهای نظامی ایزدیان برای حفاظت از مناطق خود، از برخی از مناطق عقب‌نشینی کردند و ارتش عراق وارد این مناطق شده است. در واقع بعد از انکه داعش از این منطقه عقب رانده شد، حشد العبی وارد برخی از نواحی شده بود. پ.د.ک تبلیغات می‌کند که پ.ک.ک با نیروهای ایزدی ی.ب.ش و ی.ژ.ش، با نیروهای حشد الشعبی ارتباط دارد، آمریکا و برخی از نیروها تحرکاتی را علیه پ.ک.ک و ی.ب.ش را تشویق می‌کنند. چنین مسائلی به دور از واقعیت است.
زمانیکه داعش دست به حمله زد، نیروهای گریلا برای دفاع از کرکوک، هولیر و مخمور و حمله احتمالی به دهوک به این نواحی رفتند. گریلا مانع از این شده است که هولیر و کرکوک به دست داعش بیفتد بعد از رفع خط حمله بود که گام به گام عقب‌نشینی کرده است و در برخی از مناطق به دلیل احتمال وقوع حمله داعش برخی از مواضع خود را همچنان حفظ کرده است.
مقاومت ۶ ماهه تاریخی اخیر ما، نیرو و موجودیت ما در این مناطق را نشان داده است. در ماه فوریه دولت ترک تلاش کرد تا وارد گاره شود اما با ضربه‌ای سنگین روبرو شد. خود اردوغان گفت که ما پیروز نشدیم و بر شکست خود اعتراف کرد. همگی از قدرت نیروهای ما در قندیل اطلاع دارند. در این عرصه، در هیچ منطقه‌ای در همسایگی با ایران، حتی یک سنگر ما ترک نشده است. در واقع قندیل همیشه به عنوان یک هدف نشان داده شده است. حضور ما در سه گوشه ترکیه، ایران و عراق حفظ شده است. ترکیه دو سال است که با حمایت پ.د.ک بر برخی از قله‌های نزدیک به مرز تسلط پیدا کرده است. در مرزهای دیگر با ایران، نیروی نظامی نداریم. اطلاع هم دارید که نیرهای پژاک که سازمان روژهلات کوردستان است، نیروی مخصوص این بخش است.
النهار: سیاست بایدن در مقابل کورد تا کنون شفاف و آشکار نشده است. مسکو و دمشق می‌خواهند که تمام نیروهای نظامی کشورهای دیگر از سوریه خارج شوند. ما می‌دانیم که پ.ک.ک هم در آن جا حاضر است. ایا شما هم خود را بخشی از نیروهایی می‌دانید که باید از سوریه خارج شوند؟ آیا شما از سوریه خارج می‌شوید؟
جمیل باییک: این خواسته‌ای مشروع است که باید تمام نیروهای خارجی از سوریه خارج شوند. ما اعتقاد داریم که این مسئله در طول زمان محقق می‌شود. خارجی‌ترین نیروی اشغالگر در سوریه ترکیه است. ترکیه مناطق بسیاری را اشغال کرده است. اگر زمان و مکان را مساعد بدانند نواحی دیگری را هم اشغال می‌کنند. زمانیکه علیه داعش مبارزه در جریان بود، ما بخشی از نیروهای نظامی خودمان در ترکیه را به کوبانی اعزام کردیم. صدها و هزاران جوان از باکور کوردستان و ترکیه با گذر از سیم‌های خاردار مرزی وارد روژآوا شدند و درمقابل داعش نقش مهمی را ایفا کردند. هزاران نفر از انها هم مجروح شده یا به شهادت رسیدند. بعد از شکست داعش غیر از افرادی که خواستند در آنجا باقی بمانند، ما نیروهای نظامی خودمان را خارج کردیم. این منطقه هم بخشی از سرزمین و خاک کورد است. در شهرهای کوردستان حضور دارند، در دفاع از کورد نقش دارند. نمی‌توانیم به زور از آنها بخواهیم که بازگردند. ما نیروهای وابسته به نیروهای مدافع خلق را خارج کردیم و از انها خواستیم که عقب‌نشینی کنند. کمی از آنها مانده‌اند. اگر شما می‌پرسید که آیا ما آنان را خارج می‌کنیم، نمی‌توانیم کسی را با دستور و زور خارج کنیم. آنها هم اراده خود را دارند و خود تصمیم می‌گیرند.
النهار: پ.ک.ک به عنوان یک حزب مارکسیست شناخته می‌شود، اما از طرف دیگر در ایدئولوژی خود تغییراتی را ایجاد کرده است. از آرمان خلق کورد وارد آرمان دمکراسی و برادری شده است. راه حل امروز با حضور آمریکا در سوریه از ارتباط برخوردار است. شا در این رابطه چگونه موضوع را تحلیل می کنید؟
جمیل باییک: درست است، پ.ک.ک در ابتدا یک حزب مارکسیست است. اما پیش از آنکه اتحاد جماهیر شوروی متلاشی شود، رهبر آپو سوسیالیسم رئال را مورد انتقاد قرار داد. بعد از نیمه ۱۹۸۰، این انتقادات شدت گرفتند. در سال ۱۹۹۰ در چهارمین کنگره این انتقاد باز هم شدت گرفت. رهبر آپو توجهات را به این سمت معطوف کرد که در فروپاشی رئال سوسیالیسم، تفاسیر و تحلیل‌های اشتباه ایدئولوژیک و نظری از مارکس و انگلیس و لنین نقش دارند. با تفکر و اندیشه، این تزها در چارچوب ایدئولوژیک و پارادایم جدیدی قرار گرفته‌اند. اگر امروزه رهبر آپو مسیر قدرتمندی از سوسیالیسم دمکراتیک را در دست گرفته باشد، در نتیجه مساهمت و همکاری قدرتمندی فکری وی بوده است. اما رهبر آپو از این مرحله هم گذشته است. در مواردی از تزهای اشتباه ایدئولوژیکی این افراد هم انتقاد کرده است. به همین دلیل در صورتیکه رهبر آپو و پ.ک.ک را به عنوان مارکسیست معرفی کردن خارج از واقعیت بوده و درست نیست. اگر این مسئله را تعریف کنیم، به آن آپوییسم گفته می‌شود که می‌تواند به وجه بهتری واقعیت را بازتاب بدهد.
رهبر آپو دولت و سوسیالیسم را به عنوان دو مسئله متضاد نشان می‌دهد، دولت به عنوان ابزار حاکمان در تاریخ شناخته شده است. لازم است که مدیریت دمکراتیک و بدون دولت مطرح شود. توجه به این مسئله معطوف می‌شود که آزادی زنان می‌تواند نتایج مهمتر و تاریخی‌تری از آزادی ملی و طبقاتی داشته باشد. افکار در رابطه با اکولوژی توجه بر انگیزند. او به این مسئله اعتقاد دارد که آزادی کورد از طریق دمکراتیک شدن ترکیه، ایران و عراق و سوریه امکان‌پذیر است. با ذهنیت ملت دمکراتیک و با تز برادری خلق‌ها بر این مسئله تمرکز می‌کند. در این رابطه به هیچ وجه دست برداشتن از آرمان کوردی مطرح نیست، اما نزدیک شدن به این مسئله است که به دست آوردن حقوق و آرمان کورد از مسیر ذهنیت ملت دولت تامین نمی‌شود.
راه حلی را که ما در سوریه پیشنهاد کرده‌ایم و از نظر ما درست است، به حضور آمریکا در آنجا بستگی ندارد، بلکه به توافق سوریه و خودمدیریتی بستگی دارد. حضور و نزدیکی سیاسی و پیشنهادات خودمدیریتی به این معنا است که توافق در سوریه است. در سوریه نه با تاکید بر مسائل گذشته و نه برخورد تبهکارانی که مورد حمایت ترکیه هستند، می‌تواند به صلح و ثبات منتهی شود. توافق سوریه و خودمدیریتی بهترین راه حل برای تمام سوریه است که مورد پذیرش همگان هم قرار می‌گیرد.
