مادران شنبه برای ویسل گونی که ۴۳ سال پیش اعدام شد و پیکرش به خانواده‌اش تحویل داده نشد، گرد هم آمدند. دوغان گونی گفت: «مزار عموی من هنوز هم عده‌ای را بترساند زیرا به خانواده‌اش تحویل داده نشده است.»
مادران شنبه برای صد و دومین بار در میدان گالاتاسرای گرد هم آمدند تا از سرنوشت بستگان خود که در حین بازداشت ناپدید شده‌اند بپرسند و خواستار محاکمه عاملان شوند. با حضور خانواده‌ها و مدافعان حقوقی که میخک و عکس مفقودان خود را حمل می‌کردند، سرنوشت ویسل گونی را پرسیدند.
بسنا توسون، یکی از بستگان فرد مفقود شده که بیانیه را خواند، اظهار داشت که ویسل گونی که پس از کودتای ۱۲ سپتامبر بازداشت شده بود، مجروح نگه داشته شده و بدون حق دفاع از خود به اعدام محکوم شده است. بسنا توسون با تاکید بر عدم تحویل پیکر گونی اظهار داشت که این وضعیت جنایت علیه بشریت است.
نامه دوغان گونی، برادرزاده ویسل گونی توسط محمد صالح گونی، رئیس شعبه انجمن حقوق بشر (İHD) استان وان قرائت شد. در این نامه آمده است: «مزار عموی من با وجود گذشت ۴۳ سال، هنوز هم عده‌ای را می‌ترساند، زیرا به خانواده‌اش تحویل داده نشده است. ما از جستجوی ویسل گونی و همه افراد ناپدیدشده‌مان دست نخواهیم کشید.»
