زندانی نصرالله کوران گفت: «فراخوان رهبر آپو، با وضوحی که هیچ تردید و ابهامی را باقی نمی‌گذارد، در درجه اول به دستگاه دولت ترکیه، سازماندهی پ‌ک‌ک و مردم ترکیه که در جستجوی یک زندگی مشترک صلح‌آمیز دموکراتیک هستند، ارائه شد.»
پس از فراخوان تاریخی رهبر آپو در ۲۷ فوریه، بحث‌ها در افکار عمومی ترکیه و کوردستان ادامه دارد. روندی که به عنوان آغاز یک مرحله جدید در ترکیه تعریف می‌شود، سوالات زیادی را نیز به همراه داشته است. به ویژه پس از اعلام انحلال پ‌ک‌ک و آتش‌بس پ‌ک‌ک، بحث‌ها ادامه دارد، در حالی که به نظر می‌رسد جو امیدواری در جامعه ترکیه دوباره در حال شکل‌گیری است.
نصرالله کوران، یکی از افرادی که از ۱۵ مارس ۲۰۱۵ تا ۲۶ دسامبر ۲۰۱۵ به عنوان دبیرخانه رهبر آپو در امرالی در کنار او بود و پس از یک دوره ۹ ماهه و ۱۰ روزه تبعید شد، آخرین فراخوان رهبر آپو را برای خبرگزاری فرات (ANF) ارزیابی کرد.
کوران، فرزند یک خانواده اهل سِرت است و از سال‌های دبیرستان در زمینه‌های مختلف در جنبش آزادی فعالیت داشته است. او از سال ۱۹۹۲ که اسیر شد و به حبس ابد محکوم شد، در زندان به سر می‌برد. کوران در حال حاضر در زندان مرمره در سیلیوری نگهداری می‌شود.
ارزیابی ارسال شده توسط کوران برای خبرگزاری ما با سخنی از رهبر آپو آغاز می‌شود و پایه‌های فراخوان ۲۷ فوریه رهبر آپو، واکنش‌های پس از فراخوان و دلایل نیاز به چنین فراخوانی بررسی می‌شود.
ارزیابی ارسال شده توسط نصرالله کوران برای خبرگزاری فرات به شرح زیر است:
فراخوانی که کلیشه‌ها را می‌شکند
«'من سطح آستانه راه‌حل دموکراتیک خود را به پایین‌ترین سطح ممکن رسانده‌ام تا دولت هیچ نگرانی و ترسی نداشته باشد. هدف ما این است که دولت را واقعا به راه‌حل دموکراتیک متقاعد کنیم و گام‌هایی را در این راستا برداریم. امکان استفاده از من وجود ندارد، برعکس، کسی که اصرار به استفاده از من دارد، خودش مورد استفاده قرار می‌گیرد. 'رهبر آپو.
بیانیه تاریخی رهبر آپو با عنوان 'فراخوان صلح و جامعه دموکراتیک'، همانطور که انتظار می‌رفت، هم با علاقه زیاد و هم با تعجب مواجه شد. زیرا در حالی که فراخوان برای پایان دادن به مبارزه مسلحانه در باکور کوردستان و ترکیه رفتاری مورد انتظار بود، پیشنهاد انحلال پ‌ک‌ک توسط خود پ‌ک‌ک تاثیر غافلگیرکننده‌ای ایجاد کرد.
در حالی که لازم است متن فراخوان به طور جامع خوانده شود و با ایجاد رابطه درک و تفسیر در این راستا، تفسیر شود، متاسفانه در رسانه‌های ترکیه، پدیده‌های 'ترک سلاح' و 'انحلال پ‌ک‌ک' برجسته شدند و شرایطی که منجر به این دو نتیجه می‌شود، تقریبا نادیده گرفته شد. از نیرنگ 'فراخوان کاملا متوجه سازمان است، ما به نتایج نگاه خواهیم کرد' تا تیزهوشی 'اوجالان شکست را پذیرفت'، همه چیز یادآور سخنان رمارک 'در جبهه غرب خبری نیست' بود. سیاست جنگ روانی و بازیگران آن به عنوان یک روش جنگ مداوم، همان رپرتوار کلیشه‌ای را تکرار می‌کردند.
در حالی که فراخوان رهبر آپو محتوایی کلیشه‌شکن داشت. به هر حال، این روند با فراخوان باغچلی برای مخاطب قرار دادن رهبر آپو و به‌روزرسانی تاریخ مشترک هزار ساله ترک و کورد آغاز شد، سپس با ایجاد شکاف در شرایط انزوای مطلق، پاسخ ۷ ماده‌ای رهبر آپو که اعلام کرد در صورت ایجاد شرایط، آماده پذیرش مسئولیت است، با افکار عمومی به اشتراک گذاشته شد و هیئت امرالی بر اساس این زمینه مشترک ایجاد شد. 'فراخوان صلح و جامعه دموکراتیک' بر اساس و در نتیجه این زمینه ایجاد شده توسعه یافت. بنابراین، این فراخوان با وضوحی که هیچ تردید و ابهامی را باقی نمی‌گذارد، در درجه اول به دستگاه دولت ترکیه، سازماندهی پ‌ک‌ک و مردم ترکیه که در جستجوی یک زندگی مشترک صلح‌آمیز دموکراتیک هستند، ارائه شد.
متن متوجه دستگاه دولت ترکیه است
رهبر آپو در بخشی که در آن تعییناتی در مورد شکل‌گیری تاریخی روابط کورد و ترک انجام می‌دهد، در حالی که می‌گوید: '۲۰۰ سال اخیر مدرنیته سرمایه‌داری، هدفش از بین بردن این اتحاد بوده است. نیروهای تحت تاثیر، به همراه پایه‌های طبقاتی، خدمت به این امر را اساس قرار داده‌اند. این روند با تفسیرهای تک‌تیپ جمهوری سرعت گرفته است. وظیفه اصلی تنظیم مجدد روابط تاریخی که امروزه بسیار شکننده شده است، (توسعه) روحیه خواهری-برادری و بدون نادیده گرفتن باورداشت‌هاست. نیاز به جامعه دموکراتیک اجتناب‌ناپذیر است'، به وضوح دستگاه دولت ترکیه را مورد خطاب قرار می‌دهد. در حالی که راه‌حل خود را با این سبک مطرح می‌کند: 'احترام به هویت‌ها، بیان آزادانه خود و سازماندهی دموکراتیک، ساختارهای اجتماعی-اقتصادی و سیاسی که هر بخش برای خود اساس قرار می‌دهد، فقط با وجود جامعه دموکراتیک و فضای سیاسی امکان‌پذیر است'، آشکارا تعریف جمهوری دموکراتیک را ارائه می‌دهد. تاکیدات او مبنی بر اینکه 'قرن دوم جمهوری فقط زمانی که با دموکراسی آراسته شود، می‌تواند تداومی پایدار و خواهرانه-برادرانه داشته باشد. هیچ راهی خارج از دموکراسی برای جستجو و تحقق سیستم وجود ندارد و نمی‌تواند وجود داشته باشد. روش اصلی توافق دموکراتیک است' نیز دعوتی از دستگاه دولت برای راه‌حل جمهوری دموکراتیک است.
اظهارات رهبر آپو در مورد وجود پ‌ک‌ک که او بنیانگذار آن است، نیز بسیار واضح است. 'در زمینه ایجاد جمهوری دموکراتیک که در آن جامعه دموکراتیک، سیاست دموکراتیک و قانون حاکم است، مکمل و تکمیل‌کننده اتحاد تاریخی کورد و ترک باشید! 'احزاب، سازمان‌ها و غیره در نهایت ابزاری هستند. آنها در چارچوب نیاز پیش‌بینی شده توسط هدف توسعه می‌یابند یا منحل می‌شوند. همانطور که درک می‌شود، پیشنهاد انحلال پ‌ک‌ک مشروط به شرط جامعه دموکراتیک، سیاست دموکراتیک و تضمین قانونی آن است. از طرف دیگر، پدیده پ‌ک‌ک، در واقعیت کوردستان، عملکردی فراتر از هدف خود داشته و در جریان دیالکتیک طبیعی خود به یک هویت اجتماعی، یک شخصیت تبدیل شده است. بنابراین، حتی اگر از نظر ساختاری منحل شود، به عنوان یک واقعیت روحی، فکری و فرهنگی، هسته جامعه‌شناسی کورد قرن بیست و یکم باقی خواهد ماند. اشتباه نخواهد بود اگر فکر کنیم رهبر آپو هنگام توسعه پیشنهاد خود در مورد انحلال پ‌ک‌ک در زمینه جمهوری دموکراتیک، با این آگاهی به راحتی عمل کرده است.
با این حال، توسعه پیشنهاد انحلال پ‌ک‌ک برای رهبر آپو نیز آسان نبوده است. اما تحقق استراتژیک رهبری حول هدف بزرگ می‌چرخد، نه احساسات و واکنش‌های لحظه‌ای. دولتی را تصور کنید که همه چیز خود را از سیاست تا اقتصاد، از قوه قضاییه تا آموزش و رنگ چراغ‌های راهنمایی بر اساس پدیده ضد کورد/پ‌ک‌ک شکل می‌دهد و آن را با 'ترور' کدگذاری می‌کند و با مفهوم 'امنیت' رمزگذاری می‌کند. نتیجه مشخص است؛ دستگاهی که دولت نامیده می‌شود، جنگ تمام عیاری را که ابتدا علیه کوردها آغاز کرد، امروز بدون تمایز بین کورد و ترک، علیه کل جامعه هدایت می‌کند. اگر ساختار را بر اساس قدرت و ترس‌های خود بنا کنید، پایانی برای آن وجود نخواهد داشت؛ دولت پارانوئید، افراد و گروه‌های اسکیزوفرنیک ایجاد می‌کند. زیرا ترسی که برای کسب قدرت ایجاد می‌شود، این بار برای عدم سقوط از قدرت بزرگ‌تر می‌شود و این خود را همیشه تکرار می‌کند. تقریبا در همه دولت-ملت‌های کلاسیک، فساد و فروپاشی اینگونه آغاز شده و دولت-ملت‌ها توسط این انحصارهای قدرت به دولت‌های ترور تبدیل شده‌اند. درست‌تر خواهد بود اگر پیشنهاد رهبر آپو برای انحلال پ‌ک‌ک را در این معنا، اساسا به عنوان مداخله در این چرخه، به عنوان کشیدن فرش از زیر پای شبکه‌های ذینفعی که همیشه 'ترور' و تهدید پ‌ک‌ک را مانع دموکراتیزاسیون ترکیه قرار می‌دهند، به عنوان گرفتن مهم‌ترین سلاح آنها، سلاح 'تهدید تجزیه‌طلبانه' تلقی کنیم.
می‌توان گفت: 'اگر چنین است، پس چرا رهبر آپو این کار را زودتر انجام نداد؟' روند ۲۰۱۵ در واقع در این راستا پیش می‌رفت، اما هم درگیری داخلی دولت و هم نگرانی از اینکه تحولات منطقه‌ای قدرت فعلی را از قدرت دور خواهد کرد، برجسته شد و با 'طرح فروپاشی'، رهبر آپو دوباره به موقعیت انزوای مطلق کشیده شد، در حالی که کوردها نیز عملا دشمن مطلق اعلام شدند. در حال حاضر، تحولاتی در خاورمیانه وجود دارد که مراحل پایانی جنگ جهانی اول را تداعی می‌کند. همانطور که در سطح جهانی وجود دارد، تنظیمات و مداخلات قدرت هژمونیک در سطح منطقه‌ای نیز وجود دارد. در مرحله کنونی، دو گزینه پیش روی پدیده‌های کورد و ترک قرار گرفته است، یا تجدید اتحاد تاریخی در زمینه واقعی، یا تحقق عملی آرماگدون با جنگ بزرگ کورد و ترک. بحث‌های انجام شده در این راستا، با اعلام باغچلی از تریبون مجلس مبنی بر انتخاب اتحاد هزار ساله کورد و ترک و دعوت از رهبر آپو برای این امر، شتاب جدیدی پیدا کرد. رهبر آپو با آگاهی و اخلاق مسئولیت تاریخی، با تصمیم به بازسازی اتحاد کورد و ترک در زمینه جامعه دموکراتیک و جمهوری دموکراتیک به این دعوت پاسخ داد و 'فراخوان صلح و جامعه دموکراتیک' را در این چارچوب توسعه داد.
«این ابتکار فرصتی برای مبارزه مشترک به مردم ارائه می‌دهد»
خواه دوره‌ای که وارد آن شده‌ایم، به یک فرآیند ساخت استراتژیک جدید برای اتحاد تاریخی کورد و ترک تبدیل شود که قطع شده بود، یا به یک پروژه کاربردی تاکتیکی جدید برای فریب و تعلل رژیم جنگ ویژه تبدیل شود که با خیانت صد ساله شکل گرفته است، آن را در روزهایی که در آن قرار داریم، با هم خواهیم دید. هر لحظه که گام‌های لازم برای ایجاد دموکراسی اجتماعی، به ویژه آزادی رهبر آپو، به تعویق بیفتد، خواهیم دانست که در زمین بازی تاکتیکی دستگاه دولت هستیم. طبیعتا باید برای این امر نیز آماده باشیم و احتیاط را از دست ندهیم. با این حال، هر نتیجه‌ای که حاصل شود، باید دانست که ابتکاری که رهبر آپو توسعه داده است، فرصتی عالی برای انجام یک مبارزه دموکراتیک مشترک به همه بخش‌ها و محافلی که دغدغه دموکراسی، آزادی و قانون زندگی مشترک دارند، به ویژه مردم ترکیه و کوردستان، ارائه می‌دهد. در این راستا، همه باید از 'فراخوان صلح و جامعه دموکراتیک' حمایت کنند و برای عملی شدن آن، مطالبه و تلاش داشته باشند.
با این آگاهی و حساسیت، اصرار خود را برای گرد هم آوردن آرزوهای آزادی، برابری و دموکراسی مردم خود در یک وطن دموکراتیک مشترک ادامه می‌دهیم و با شور و عزم آن، از همین حالا از مردم خود از کورد، ترک، عرب، لاز، چرکس، سریانی، از هر خلقی دعوت می‌کنیم که میادین ۸ مارس و نوروز ۲۱ مارس را پر کنند.»
