ما می‌خواهیم با راهپیمایی آزادی نتیجه بگیریم

راهپیمایی آزادی که از اول فوریه در وان و قرس آغاز شد، در استانبول با فعالیت‌های متفاوت در دستور کار قرار می‌گیرد. گونجا یانگوز، رئیس مشترک دم پارتی در استانبول، اظهار داشت که فعالیت‌ها و کار آنها موثر بوده و به نتیجه خواهد رسید.

راهپیمایی آزادی که حزب برابری و دموکراسی خلق‌ها (دم پارتی ) و حزب مناطق دموکراتیک (DBP) در تاریخ ۱ فوریه از وان و قرس علیه انزوای رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان و فشار بر همه زندان‌ها آغاز کرد، ادامه دارد. راهپیمایی و فعالیت‌هایی که با وجود حمله پلیس آغاز شده تا ۱۵ فوریه ادامه خواهد داشت. از سوی دیگر، فعالیت‌های مختلفی در درجه اول در استانبول و سایر شهرهای ترکیه برای گسترش فعالیت‌ها انجام خواهد شد.

گونجا یانگوز، رئیس مشترک دم پارتی در استانبول، با خبرگزاری فرات( ANF) صحبت کرد و اظهار داشت که اقدامات و فعالیت‌های آنها فقط برای در دستور کار قرار دادن این فعالیت‌ها نیست، بلکه بر اساس بدست آوردن نتایج است.

ما می‌خواهیم این موضوع را به یک میدان مشترک مقاومت تبدیل کنیم

گونجا یانگوز با یادآوری اینکه راهپیمایی آزادی در کوردستان از دو طرف آغاز شد، گفت: «از آنجایی که انزوای طولانی مدت عملاً به همه عرصه‌های زندگی سرایت کرده است، خواسته ما در درجه اول آزادی جسمانی آقای عبدالله اوجالان، راه حل برای مسئله کورد بر اساس ابزارهای دموکراتیک و مسالمت آمیز و آزادی ترکیه است. در این چهارچوب ما در راهپیمایی آزادی شرکت کردیم. ما می‌دانیم که تا زمانی که مسئله کوردها از راه‌های مسالمت آمیز و دموکراتیک حل نشود، تأثیر آن بر همه مردم استانبول خواهد بود و شدیدتر در دستور کار قرار خواهد گرفت.به همین دلیل است که ما می‌خواهیم این موضوع را به یک میدان مقاومت مشترک با همه جنبش‌های سوسیالیستی، هنرمندان و همه گروه‌های حساس تبدیل کنیم. کاری که می‌خواهیم در استانبول انجام دهیم حمایت از راهپیمایی آزادی است.».

ما در حال تلاش برای حل ریشه‌ای مسئله هستیم

گونجا یانگوز از تلاش حقوقدانان و هنرمندان در این زمینه خبر داد و اعلام کرد، تحصن عدالت هم ادامه دارد. یانگوز با بیان اینکه پیش از این وکلا بیانیه‌ای داده بودند، ادامه داد: «متنی هم با امضای هنرمندان بود. مادران هم در تحصن عدالت به فعالیت خود ادامه می‌دهند و سعی می‌کنند صدای خود را از آنجا به گوش مردم برسانند. سیاست جنگ عامل فقر است و شدت آن در گرو انزوا است. راه شکستن این سیاست بر دوش همه جوامع سازمان یافته است.

هدف اول در اینجا آزادی جسمانی عبدالله اوجالان و تحقق خواسته‌های رفقای ما در اعتصاب غذا است. در این زمینه، دایره فعالیت‌های مربوط به تحصن عدالت که در خارج از زندان ادامه دارد، مورد استقبال  قرار گرفته است. اصولاً همه موسسات در زمینه‌های خود و با توجه به دیدگاه خود فعالیت‌های متنوعی را برنامه‌ریزی می‌کنند.»