محمد آیچیچَک در سال ۱۹۹۴ در منطقه‌ی البستان‌ مَرش دستگیر و‌ سپس به حبس ابد محکوم شد، وی پس از ۳۰ سال نگهداری در زندان امنیت بالای شماره ۲ شهر ارزروم آزاد شد.

خانواده‌ی آیچیچَک و اعضای حزب برابری و دمکراسی خلق‌ها (دَم پارتی) و حزب مناطق دمکراتیک (دب‌پ) در مقابل زندان با سردادن شعار از محمد آیچیچَک استقبال کردند.

آیچیچَک در مقابل زندان سخنرانی کرد و گفت: «ما از زندان آزاد شدیم، اما مسئله آزادی جسمانی نیست بلکه آزادی روحی و اندیشه است و در ادامه‌ی سخنان خود گفت، شروط هر چه باشند، تا اندیشه و اهداف آزاد نباشند، آزادی جسمانی بی‌معناست، ما از همین‌جا یکبار دیگر به تمامی رفقا درود می‌فرستیم و خواسته‌ی خود مبنی بر صلح و دمکراسی را تکرار می‌کنیم.»