امروز بیست‌وپنجمین سالروز بمباران شیمیایی سردشت است
امروز بیست‌وپنجمین سالروز بمباران شیمیایی سردشت است
امروز سالروز بمباران شیمیایی سردشت توسط هواپیماهای رژیم بعثی عراق است، که در آن صدها تن از کردستانیان جان خود را از دست داده و هزاران نفر نیز مجروح شدند.
درهفتمین روز از تابستان سال 1366 ،ساعت 4 و 30 دقیقه بعد از ظهر، هواپیماهای جنگی رژیم بعثی عراق 4 بمب شیمیایی حاوی گاز خردل را بر شهر سردشت و 3 بمب دیگر را بردو روستای «رَشه‌هرمه» و دشت کپران این شهر فرو ریختند.در اولین ساعات این بمباران مردم به‌تصور آنکه‌بمباران معمولی است به‌کمک مجروحین رفتند که‌این خود عاملی برای بیشتر قربانی شدن بود.
روز پس از بمباران شیمیایی سردشت، مجروحین و کشته‌شدگان را در سالن ورزشی پهلوان تختی این شهر جا دادند و سپس مجروحین را به‌بیمارستانهای مهاباد ، ارومیه، تبریز و تهران منتقل کردند.
در نتیجه این بمبارانها 110 نفر از مردم سردشت و روستاهای اطراف آن در دم جان سپردند و بیش از 8000 نفر دیگر نیز مجروح شدند.
صدها نفر نیز پس از این حمله‌ی ناجوانمردانه و در نتیجه اثرات مواد شیمیایی جان خود را از دست دادند و آنهائیکه زنده ماندند، تاکنون نیز از درد و رنج ناشی از اثرات گازهای شیمیایی رهایی نیافته‌اند.
بنا به گزارش منابع رژیم ایران, در جریان بمباران شیمیایی سردشت, پایگاه‌های نظامی ایران در آن شهر دچار هیچ‌گونه خسارت و تلفات جانی و مالی نشدند و تمامی قربانیان شهروندان غیرنظامی کرد در و روستاهای حومه بودند.
درحالی که امروز مصادف با25 امین سالروزاین جنایت هستیم, تاکنون بخاطر بمباران شیمیایی سردشت پرونده‌ای علیه‌جنایتکاران بغداد گشوده‌نشده‌است. و هنوز مجروحین بمباران شیمیایی این شهر با درد ورنج زندگی می کنند واقدامات لازم برای آنها انجام نگرفته‌است.
به گزارش موکریان, چند سالی است که انجمن دفاع از حقوق مصدومین شیمیایی سردشت به دلیل عدم دریافت مجوز فعالیت در این روز نتوانسته است برنامه‌ای اجرا نماید. سال گذشته به این انجمن اجازه پخش بیانیه هم داده نشد و در روز 7 تیر تمامی بیانیه‌های انجمن توقیف و حتی اجازه پخش ویژه‌نامه روزنامه‌ی روزگار که به مناسبت بمباران شیمیایی سردشت منتشر شده بود داده نشد.
این درحالی است که رژیم ایران با تبلیغات گسترده خود خود را طرف مظلوم جنگ با صدام بخاطر بمباران شیمیایی سردشت می‌داند, ولی هیچ‌گاه به شهروندان کرد اجازه برگزاری مراسم و یا اقدامات بین‌المللی جهت به رسمیت شناختن آن به عنوان یک «نسل‌کشی» نمی‌دهد.
سازمان کوردوساید ـ چاک هرساله در اروپا و جنوب کردستان مراسمی برای گرامیداشت یاد و خاطره کسانی که بر اثر این «نسل‌کشی» جان خود را از دست داده‌اند, برگزار می‌کند.
درهفتمین روز از تابستان سال 1366 ،ساعت 4 و 30 دقیقه بعد از ظهر، هواپیماهای جنگی رژیم بعثی عراق 4 بمب شیمیایی حاوی گاز خردل را بر شهر سردشت و 3 بمب دیگر را بردو روستای «رَشه‌هرمه» و دشت کپران این شهر فرو ریختند.در اولین ساعات این بمباران مردم به‌تصور آنکه‌بمباران معمولی است به‌کمک مجروحین رفتند که‌این خود عاملی برای بیشتر قربانی شدن بود.
روز پس از بمباران شیمیایی سردشت، مجروحین و کشته‌شدگان را در سالن ورزشی پهلوان تختی این شهر جا دادند و سپس مجروحین را به‌بیمارستانهای مهاباد ، ارومیه، تبریز و تهران منتقل کردند.
در نتیجه این بمبارانها 110 نفر از مردم سردشت و روستاهای اطراف آن در دم جان سپردند و بیش از 8000 نفر دیگر نیز مجروح شدند.
صدها نفر نیز پس از این حمله‌ی ناجوانمردانه و در نتیجه اثرات مواد شیمیایی جان خود را از دست دادند و آنهائیکه زنده ماندند، تاکنون نیز از درد و رنج ناشی از اثرات گازهای شیمیایی رهایی نیافته‌اند.
بنا به گزارش منابع رژیم ایران, در جریان بمباران شیمیایی سردشت, پایگاه‌های نظامی ایران در آن شهر دچار هیچ‌گونه خسارت و تلفات جانی و مالی نشدند و تمامی قربانیان شهروندان غیرنظامی کرد در و روستاهای حومه بودند.
درحالی که امروز مصادف با25 امین سالروزاین جنایت هستیم, تاکنون بخاطر بمباران شیمیایی سردشت پرونده‌ای علیه‌جنایتکاران بغداد گشوده‌نشده‌است. و هنوز مجروحین بمباران شیمیایی این شهر با درد ورنج زندگی می کنند واقدامات لازم برای آنها انجام نگرفته‌است.
به گزارش موکریان, چند سالی است که انجمن دفاع از حقوق مصدومین شیمیایی سردشت به دلیل عدم دریافت مجوز فعالیت در این روز نتوانسته است برنامه‌ای اجرا نماید. سال گذشته به این انجمن اجازه پخش بیانیه هم داده نشد و در روز 7 تیر تمامی بیانیه‌های انجمن توقیف و حتی اجازه پخش ویژه‌نامه روزنامه‌ی روزگار که به مناسبت بمباران شیمیایی سردشت منتشر شده بود داده نشد.
این درحالی است که رژیم ایران با تبلیغات گسترده خود خود را طرف مظلوم جنگ با صدام بخاطر بمباران شیمیایی سردشت می‌داند, ولی هیچ‌گاه به شهروندان کرد اجازه برگزاری مراسم و یا اقدامات بین‌المللی جهت به رسمیت شناختن آن به عنوان یک «نسل‌کشی» نمی‌دهد.
سازمان کوردوساید ـ چاک هرساله در اروپا و جنوب کردستان مراسمی برای گرامیداشت یاد و خاطره کسانی که بر اثر این «نسل‌کشی» جان خود را از دست داده‌اند, برگزار می‌کند.
