سال تحصلیلی جدید در ایران در حالی آغاز می شود که هنوز میلیون ها کودک غیر فارسی زبان از ابتدائی ترین حق خود که آموزش به زبان مادری است محرومند و ضربات جبران ناپذیری در مدارس به آنها وارد می شود. حسن روحانی رئیس جمهور ایران ضمانت داده بود اگر مردم به او رأی بدهند ممنوعیت آموزش به زبان های مادری را برچیند اما با اظهارات نژادپرستانه ای که پس از انتخاب بر زبان آورد می شد حدس زد او مرد عمل نیست .

من بلوچم ، بلوچی می خوانم ، بلوچی می نویسم .

پیامی کوتاه و ساده از دختری بلوچ . پیامی که سالهاست دهان به دهان و قلب به قلب میان میلیون ها کودک در ایران چرخیده و هنوز به گوش کسانی که باید نرسیده .

صدها هزار همتبار این دختر بلوچ بهمراه میلیون ها کودک عرب ، ترک ، کرد ، لر ، گیلک ، مازنی و ترکمن در ایران از تحصیل به زبان مادری خود محرومند و مجبور می شوند به زبانی درس بخوانند که با زبان قصه های پدر و لالایی مادر یکی نیست .

شاید کودکان نمی دانند چه اتفاقی افتاده و نمی دانند در پی چه روندی زبان مادری آنها ممنوع اعلام شده اما قطعا بعدها متوجه می شوند قربانی چه چیز بوده اند .

احتمالا این کودکان دبستانی آذربایجان در نمایشی که در کلاس درس بازی می کنند به یاری بزرگترها فهمیده باشند مشکل از کجاست:

کودکان مریوانی در کردستان که تابستان امسال را به دوره های آموزش زبان کردی رفتند و با نشان دادن عشقشان به زبان مادری منتظر انصاف دولت نماندند .

خواستی تاریخی در ایران و حقی آشکار که در کشور چند فرهنگی ایران کماکان پایمال می شود و مسئولان دولتی فقط وقتی از آن صحبت می کنند که نیاز به حضور مردم پای صندوق های رأی است .

خیلی ها از حق آموزش به زبان مادری صحبت می کنند از جمله قانونی اساسی ایران که در یکی دو بند این حق را برسمیت می شناسد هرچند که زبان های غیر فارسی را به عنوان زبان رسمی در ایران نمی پذیرد.

حسن روحانی رئیس جمهور کنونی ایران هم پارسال قبل از انتخابات ریاست جمهوری در بیانیه ای ۱۰ ماده‌ای تضمین کرده بود اگر رئیس جمهور شود تحصیل به زبان های مادری در این کشور را آزاد می کند اما اول مهر فصل بازگشایی مدارس آمد و وعده روحانی هنوز در راه است .