اعتصاب غذا در زندان‌های کوردستان و ترکیه که برای آزادی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان آغاز شده بود و به مدت ۱۳۰ روز ادامه داشت، از ۴ آوریل به بعد در سطحی بالاتر، به عدم شرکت در جلسات دادگاه، عدم ملاقات با خانواده‌ها و تحریم مکالمات تلفنی تبدیل شد. اینگونه بود که تحقیقات انضباطی علیه رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان در انزوا آغاز شد. در این زمان همچنان انزوای مطلق ادامه دارد. از سوی دیگر زندانیان تحت تعقیب انتظامی قرار می‌گیرند و به دلیل کنشی که در حال انجام هستند مجازات می‌شوند.

وکیل نجلا مزگین آرگش، مدیر انجمن حقوقدانان استانبول برای آزادی، در مورد این موضوع صحبت کرد.

آرگش با بیان اینکه انزوای شدیدی به ویژه بر روی جامعه کورد و مبارزان مقاومت وجود دارد گفت: «این سیاست از جزیره امرالی شروع شده است؛ همانگونه که می‌دانیم مدت‌هاست جناب آقای عبدالله اوجالان، عمر هایری کنار، ویسی آکتاش و هامیلی یلدریم در انزوا هستند و اطلاعی از آنها در دست نیست.»

آرگش به کنش زندانیان سیاسی علیه انزوا اشاره کرد و گفت: «زندانیان سیاسی نه تنها این کنش را به عنوان یک اعتراض انجام می‌دهند، بلکه آن را بخشی از مبارزه برای حقیقت می‌دانند.»

وی گفت: «به همین دلیل مبارزه با انزوا در ساختن یک زندگی آزاد و جدید جایگاه مهمی دارد. زندانیان نشان می‌دهند که همه اقشار جامعه نباید در قبال این مبارزه سکوت کنند و کسی نباید انزوا را بپذیرد.»

آرگش با بیان اینکه وزارت دادگستری اقدام مشخصی در این زمینه انجام نداده است گفت: «این وزارتخانه باید اقداماتی را برای پایان دادن به نقض حقوق بشر در زندان‌ها و رفع انزوا انجام دهد، اما این وزارتخانه در این زمینه تاکنون هیچ اقدامی نکرده است. از سوی دیگر باید توجه داشت که زندانیان سیاسی روند کنش را نه تنها به عنوان یک اعتراض، بلکه بخشی از مبارزه برای ساختن جامعه‌ای آزاد و جدید می‌دانند. این روند تحول معنوی در زندان‌ها، تلاشی برای درک حقیقت است.

در نهایت مبارزه با انزوا در زندان‌ها را باید به عنوان یک موضوع چندوجهیِ حقوقی، سیاسی و روانی-اجتماعی مورد توجه قرار داد. بسیار مهم است که وزارت دادگستری برای جلوگیری از نقض حقوق بشر راه حل‌های موثر، دائمی و انسانی در این زمینه ارائه دهد.»